ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1052

บทที่ 1052 ความพิลึกของร่างอมตะ

ความดิ้นรนในดวงตาของนักบวชชราจางหาย ดวงตาเปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน ใบหน้าทั้งหมดน่าเกลียดน่ากลัว และนักบวชก็เริ่มโจมตีเซี่ยวไป๋อย่างบ้าคลั่ง

พร้อมกับการโจมตีอย่างคลุ้มคลั่ง เซี่ยวไป๋พบสิ่งที่ทำให้เขาสงสัยและไม่เข้าใจ

เพราะขณะที่นักบวชชรากำลังโจมตีอย่างบ้าคลั่ง รอบ ๆ ร่างของเขามีกระแสสีทองเข้มแผ่ซ่านออกมาอย่างต่อเนื่อง

เซี่ยวไป๋ขมวดคิ้ว กระแสสีทองเข้มนี้เหมือนเขาเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

ไม่นานเขาก็นึกออกแล้ว นี่คือร่างอมตะของราชวงศ์เซียนต้าโจว!

จูกัดเซี่ยวไป๋ร่ายคาถาในใจ ลูกเต๋าผลึกแก้วเปลี่ยนเป็นโดมแสง พุ่งไปครอบคลุมร่างของนักบวชชรา

ในชั่วขณะที่โดมครอบคลุมร่างของนักบวชชรา พลังร่างอมตะทั้งหมดบนตัวเขาก็ถูกโดมห่อหุ้มและดูดซับไว้

ม่านแสงครอบคลุมร่างของนักบวชชราอย่างสมบูรณ์ นักบวชชราส่งเสียงคำรามด้วยความเจ็บปวดราวกับหัวใจจะแตกสลาย ดูเหมือนว่าเขากำลังทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส

จูกัดเซี่ยวไป๋ไม่ได้หยุดมือ แต่กลับล้วงลูกเต๋าผลึกแก้วออกมาอีกหนึ่งลูกแสงสีของลูกเต๋าพุ่งทะลวงเข้าสู่ตา หู จมูก และปากของนักบวชชรา มุ่งหน้าเข้าสู่ร่างกายของเขาอย่างบ้าคลั่ง

การกระทำของจูกัดเซี่ยวไป๋มีจุดประสงค์เพื่อชำระล้างและพยายามไม่ทำลายสติสัมปชัญญะที่นักบวชชราพยายามรักษาไว้จนถึงตอนนี้

ใบหน้าของนักบวชชราบิดเบี้ยวมากขึ้นเรื่อย ๆ ดาบไม้ท้อร่วงหล่น เขากุมศีรษะของตัวเองพลางคำรามไม่หยุด ราวกับคนกำลังจมน้ำ แสงจากลูกเต๋าไหลทะลักเข้าสู่ปาก จมูก และตาของเขาอย่างต่อเนื่อง พร้อมกับที่ปราณสีทองไหลออกมา เกิดการแลกเปลี่ยนอย่างไม่หยุดหย่อน

หลังจากผ่านไปเก้าลมหายใจ จูกัดเซี่ยวไป๋โบกมือราวกับกำลังเปิดม่านที่คลุมร่างของนักบวชชราออก

ลูกเต๋าถูกเขาเรียกกลับมาอยู่ในมือ ภายในจุดทั้งหกบนลูกเต๋ามีปราณสีทองเข้มเคลื่อนไหวอยู่ ดวงตาของนักบวชชรากลับมาสดใสอีกครั้ง เขามองจูกัดเซี่ยวไป๋ด้วยความปลาบปลื้ม ร่างกายอ่อนแรง ล้มลงกับพื้น พร้อมกัน เชือกแดงและเหรียญทองแดงที่พันธนาการมือและเท้าของเขาก็แตกกระจายออก

ร่างของนักพรตชราที่ล้มลงถูกรองรับด้วยแสงสีทอง แล้วลอยขึ้น ล่องลอยอยู่กลางอากาศ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน