ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 107

บทที่ 107 มอบหมายตำแหน่งผู้รับภารกิจ

ฮ่องเต้ส่งสัญญาณ ขันทีที่อยู่หน้าบัลลังก์ตวัดแส้ในมือ เป็นสัญญาณให้กลุ่มขุนนางเงียบเสียงลง

บรรยากาศตกอยู่ในความเงียบงัน เสนาบดีกรมมหาดไทยแย้มยิ้มอย่างมีความสุข

เสนาบดีกรมคลังเริ่มวางแผนอยู่ในใจ หากเขาไม่สามารถรับภารกิจนี้ได้จริง ๆ คณะตรวจค้นก็คงต้องพบเจอหลักฐานที่เกี่ยวข้องกับเขาในจวนที่พักของเฉินอันปังเป็นแน่แท้ เสนาบดีกรมคลังคิดว่าจะยัดเงินสินบนให้แก่เสนาบดีกรมมหาดไทย ไม่ว่าต้องจ่ายเท่าไหร่เขาก็ยินดี

ฮ่องเต้จ้องมองไปยังกลุ่มขุนนางด้วยสายตาทรงอำนาจ ก่อนจะกล่าวด้วยเสียงทุ้มต่ำ

“ข้าพบบุคคลที่เหมาะสมต่อการรับภารกิจนี้แล้ว”

เสนาบดีกรมมหาดไทยยิ้มกว้างมากกว่าเดิม เสียงอุทานฮือฮาดังขึ้นจากกลุ่มขุนนางอีกครั้ง หลายคนถึงกับแสดงความยินดีต่อเสนาบดีกรมมหาดไทยอย่างเปิดเผยแล้ว

ขุนนางจากกรมการศึกษาหันมาจ้องมองจ้าวอู่เจียงด้วยสายตาเรียบเฉย

“หลังจากนี้ ข้าคงต้องเข้าไปแสดงความยินดีกับท่านเสนาบดีกรมมหาดไทยสักหน่อยแล้ว อนาคตหลังจากนี้ของเขาต้องรุ่งเรืองอย่างแน่นอน…”

“ข้าขอประกาศ” ฮ่องเต้ประกาศเสียงดังกังวาน

เมื่อทราบว่าฮ่องเต้กำลังจะประกาศพระราชโองการ เสียงของกลุ่มขุนนางก็เงียบงันลงทันใด

เสนาบดีกรมมหาดไทยยืดอกขึ้น

ฮ่องเต้พูดเน้นย้ำทีละคำด้วยน้ำเสียงทรงอำนาจ และใบหน้าสง่างาม

“เฉินอันปังประพฤติผิดฐานทำการฉ้อราษฎร์บังหลวง ทางการจำเป็นต้องบุกตรวจค้นจวนที่พักของเขา และผู้ที่จะรับตำแหน่งผู้นำภารกิจในครั้งนี้ ก็คือ…ขุนนางมี่ซูหลาง จ้าวอู่เจียง!”

“ยินดีด้วยขอรับ ท่านเสนาบดีจ้าว… หา?” บางคนปรบมือกำลังจะแสดงความยินดีต่อเสนาบดีกรมมหาดไทย แต่ก็ต้องหยุดชะงักกลางคัน

เสนาบดีกรมมหาดไทยตกตะลึง นึกสงสัยว่าตนเองหูฝาดไปหรือไม่ ผู้ใดคือขุนนางมี่ซูหลาง? จ้าวอู่เจียง? เจ้านั่นเป็นขุนนางขั้นสี่แล้วหรือ?

เสนาบดีกรมคลังก็ยืนตกตะลึงเช่นกัน ดวงตาเบิกถลนอย่างไม่อยากเชื่อ แต่ฮ่องเต้ประกาศออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่นคงไม่เชื่อไม่ได้ …แต่เพราะเหตุใดจ้าวอู่เจียงถึงกลายเป็นผู้รับภารกิจนี้ได้เล่า?

ขุนนางคนอื่น ๆ หลังหลุดจากอาการตกตะลึง ก็เริ่มส่งเสียงอุทานออกมาด้วยความตกประหลาดใจเช่นกัน บรรดาสี่เสนาบดีจากหกกรมใหญ่ต่างก็ทำงานสอดประสานเป็นหนึ่งเดียว ไหนเลยจะคิดได้ว่าภารกิจนี้จะตกไปอยู่ในมือของจ้าวอู่เจียงได้

ขุนนางจากกรมการศึกษาอ้าปากค้าง จ้องมองจ้าวอู่เจียงที่ยืนอยู่ด้านข้าง หัวใจเต้นระรัว ปรารถนาจะตบหน้าตนเองซักหลายฉาด เมื่อสักครู่นี้ เขาเพิ่งจะพูดล่วงเกินคนของฝ่าบาทไปหลายประโยคทีเดียว

ภายในท้องพระโรงตกอยู่ภายใต้บรรยากาศแห่งความโกลาหล ทุกคนต่างก็พูดคุยกันถึงเรื่องนี้ไม่หยุด

เสนาบดีกรมมหาดไทยพยายามสะกดกลั้นความไม่พอใจของตนเอง เขาอุตส่าห์ลงทุนเลี้ยงดูกลุ่มขุนนางน้อยใหญ่ไว้หลายปี เหตุผลก็เพื่อแย่งชิงอำนาจกับเสนาบดีกรมคลัง แต่ท้ายที่สุด ตำแหน่งผู้รับภารกิจตรวจค้นจวนที่พักของเฉินอันปังกลับตกไปอยู่ในมือของจ้าวอู่เจียง

และจ้าวอู่เจียงก็เป็นเพียงขุนนางตัวเล็กตัวน้อยเท่านั้นเอง เพราะเหตุใดกัน?

“ทูลฝ่าบาท ว่ากันตามกฎหมายของแคว้นต้าเซี่ย ผู้ที่จะบุกตรวจค้นจวนของขุนนางระดับสูงได้ ผู้นำภารกิจนั้นจำเป็นต้องมีตำแหน่งลำดับชั้นยศไม่ต่ำไปกว่าเจ้าของจวนพ่ะย่ะค่ะ” เสนาบดีกรมมหาดไทยตะโกนคัดค้านเสียงดัง

“บัดนี้จ้าวอู่เจียงเป็นเพียงขุนนางขั้นหก ไม่มีความเหมาะสมแม้แต่นิดเดียว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังเป็นขันที มีความสามารถใดจะมายุ่งเกี่ยวกับคดีอันใหญ่โตเช่นนี้กัน?”

“กระหม่อมก็คิดเช่นนั้นเหมือนกันพ่ะย่ะค่ะ!”

“ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน