ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1112

บทที่ 1112 คำพูดที่สร้างความตกตะลึง ความคิดที่แตกต่าง

เหล่าผู้คนในงานเลี้ยงต่างตกตะลึง พวกเขาไม่คิดว่าองค์ชายสี่ผู้ทะนงตนจะยอมรับว่าสู้จ้าวอู่เจียงไม่ได้ ซ้ำยังกล่าวชื่นชมจ้าวอู่เจียงอย่างเต็มที่

ยอมรับข้อบกพร่องของตนเองอย่างจริงจัง

โดยเฉพาะประโยคสุดท้ายที่แสดงถึงความถ่อมตนและใฝ่เรียนรู้ ขุนนางราชสำนักและเชื้อพระวงศ์หลายคนประหลาดใจและสะเทือนใจอย่างยิ่ง

แม้พวกเขาจะอยู่ฝ่ายรัชทายาท แต่ใขณะนี้หลายคนต่างสั่นสะเทือนใจกับความใจกว้างขององค์ชายสี่ สีหน้าพวกเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นซับซ้อน จิตใจเริ่มปั่นป่วน

บางคนถึงกับกังวล

องค์ชายสี่ใจกว้างเช่นนี้ต่างหากที่เป็นคู่ต่อสู้แท้จริงขององค์รัชทายาท!

หลินอวี้ก้มหน้านิ่งมาตลอด กดข่มความโกรธในใจ เขาแค้นเคืองที่ขุนนางและเชื้อพระวงศ์ที่เยาะเย้ยและดูถูกองค์ชายของเขา

แต่หลังจากได้ฟังคำพูดที่แฝงความจริงใจและกระตือรือร้นขององค์ชายสี่ของเขา เขาก็เข้าใจถึงบทเรียนเรื่องวิสัยทัศน์ที่องค์ชายสอนสั่งก่อนหน้านี้อย่างถ่องแท้

อะไรคือวิสัยทัศน์?

นี่แหละคือวิสัยทัศน์!

นี่แหละคือความใจกว้าง!

หลินอวี้ติดตามรับใช้องค์ชายสี่มานาน รู้ดีถึงความเด็ดขาดและความหยิ่งทะนงในใจขององค์ชายจีปอฉาง แต่ไม่เคยคิดว่าองค์ชายจะสามารถวางความทะนงตนลงได้ เปิดใจยอมรับข้อบกพร่องของตนเอง และประกาศยอมรับอย่างเปิดเผย

หมายความว่า องค์ชายได้เติบโตขึ้นแล้ว!

ทันใดนั้น ดวงตาของหลินอวี้ที่มองไปยังองค์ชายของตนเองก็เริ่มชื้นขึ้น

เมื่อเทียบกับความรู้สึกปั่นป่วนและซับซ้อนของผู้คน เทียบกับความปลาบปลื้มและความชื่นชมที่ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นของหลินอวี้ รัชทายาทจีปออิงและกั๋วกงหยางปิ่งเอินกลับหวาดกลัวขึ้นมาเล็กน้อย

พวกเขาไม่กลัวจีปอฉางคนเก่าที่หยิ่งผยองและทะนงตน

แต่พวกเขากลัวผู้แข็งแกร่งที่นับวันยิ่งแข็งแกร่ง กล้าเผชิญหน้ากับข้อบกพร่องของตัวเอง และตัดสินใจที่จะแก้ไข

โดยเฉพาะประโยคที่ว่า ‘ปรมาจารย์ที่แท้จริงทุกคน ล้วนมีหัวใจของศิษย์ผู้ใฝ่รู้’

ประโยคนี้ทำให้พวกเขาตะลึง ไม่กล้าเชื่อว่าจะได้ยินจากปากของจีปอฉาง

ทำให้พวกเขาตระหนักว่า บางทีจีปอฉางคนก่อนอาจเป็นเพียงการแสร้งทำ ซ่อนเร้นความสามารถไว้ตลอด บัดนี้ได้รับพระราชทานไข่มุกอีกสามเม็ด กลายเป็นองค์ชายหกไข่มุก จีปอฉางจึงไม่ปิดบังอีกต่อไป เผยใบหน้าที่แท้จริงอันน่าเกรงขาม

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน