ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1116

บทที่ 1116 วาดยนต์ด้วยนิ้ว ผู้คนตกตะลึง

เสียงหัวเราะดังก้องไปทั่วท้องห้องโถงงานเลี้ยง

“องค์ชาย ท่านดื่มไปกี่จอกแล้วพ่ะย่ะค่ะ ถึงได้เมามายเพียงนี้?”

“อิ้นอ๋อง ท่านทนแพ้ไม่ได้หรือ?”

“ยังกล้าโอ้อวดว่าจะวาดยันต์ได้ในพริบตา แม้แต่องค์รัชทายาทก็ยังไม่สามารถวาดยันต์ได้ในพริบตา วิชายันต์จะง่ายดายถึงเพียงนั้นได้อย่างไร?”

“อิ้นอ๋องพูดจาเกินจริงเกินไปแล้ว วันนี้เว้นแต่ราชครูจะมาด้วยตนเอง ไม่เช่นนั้นไม่มีใครสามารถวาดยันต์ได้ในพริบตา!”

“องค์ชาย ท่านจะมาหลอกพวกขุนนางชุดม่วงที่นั่งอยู่ที่นี่เป็นเด็ก ๆ หรือไร?”

“องค์ชายสี่ ท่านทนแพ้ไม่ได้แล้วกระมัง”

“ใช่แล้ว แพ้องค์รัชทายาทไม่ถือว่าน่าอับอาย แต่นี่ดื้อดึงไม่ยอมรับ ยังพูดจาไร้สติ ช่างไม่สมกับสถานะของท่านเลย!”

“แต่เดิมข้าคิดว่าอิ้นอ๋องจะมีความสง่างามพอที่จะยอมรับข้อบกพร่องของตน แต่ตอนนี้เหมือนข้าผู้เฒ่าจะมองผิดไป”

“หากองค์ชายเมาแล้วก็กลับไปพักผ่อนเถิด เชื่อว่าองค์รัชทายาทคงจะเห็นด้วย หากดื่มจนเมามายแล้วพูดจาไร้สติ กระทั่งอาละวาด ก็จะยิ่งไม่งามเข้าไปใหญ่”

“…”

ผู้คนต่างพูดจาเยาะเย้ย เสียงหัวเราะเยาะและคำเสียดสีดังระงม ตอนนี้เอง พวกเขาได้เห็นภาพที่น่าตกตะลึงยิ่งนัก

เห็นจ้าวอู่เจียงยิ้มบางพลางดีดนิ้วเบา ๆ ปลายนิ้วปรากฏเป็นประกายสายฟ้าเล็ก ๆ

ชั่วพริบตาสายฟ้าก็แผ่ขยายจากปลายนิ้วของจ้าวอู่เจียงพุ่งขึ้นสู่อากาศตามแรงลม

เพียงชั่วอึดใจ ภายในมือของจ้าวอู่เจียงปรากฏเป็นยันต์ที่ใช้แสงสายฟ้าเป็นตัวนำ และใช้สายฟ้าที่พลิ้วไหวดั่งมังกรเป็นอักขระ

พลังสายลมและสายฟ้าแผ่ปกคลุมทั่วทั้งห้องโถง ทุกคนรู้สึกถึงแรงกดดันราวกับพายุฝนกำลังจะมาเยือน

เสียงหัวเราะเยาะเย้ยถูกพลังสายลมและสายฟ้าทำลายลง ทั้งห้องเงียบกริบ มีเพียงเสียงสูดลมหายใจด้วยความตกใจดังขึ้นเป็นระยะ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน