ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1123

บทที่ 1123 วิถีการหลอมยาของจ้าวอู่เจียง

จีปออิงครุ่นคิดจนละอายใจ

ตนเองวางแผนกดดันน้องสี่ที่เพิ่งได้เป็นอ๋องหกไข่มุก แต่กลับไม่เห็นน้องชายแสดงความโกรธแม้แต่น้อย อีกทั้งตั้งแต่มาร่วมงานเลี้ยงจนถึงตอนนี้ก็ไม่หยิ่งผยอง ไม่ร้อนรน ยิ่งไปกว่านั้น ยามนี้ยังคิดได้ลึกซึ้งกว้างไกลกว่าเขาผู้เป็นรัชทายาทเสียอีก

แต่ความละอายใจเกิดขึ้นเพียงชั่วครู่ จีปออิงรีบสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจออก

ความละอายใจเช่นนี้ไม่ควรเป็นอารมณ์ที่เขาจีปออิงมี

ทำไปแล้วก็คือทำไปแล้ว สามารถทบทวนถูกผิดได้ แต่ไม่ควรละอายใจจนปล่อยให้จิตใจจมดิ่งอยู่กับความคิดเช่นนี้

ความคมกริบระหว่างคิ้วของจีปออิงค่อย ๆ ผ่อนคลาย เขายกจอกสุราขึ้น ยิ้มอย่างอ่อนโยนพลางกล่าวว่า

“น้องสี่ถ่อมตัวเกินไปแล้ว

แต่เมื่อน้องสี่ไม่มีใจจะประลอง การประลองนี้ก็ยกเลิกไปก็แล้วกัน

พวกเราเปลี่ยนมานั่งสนทนาธรรมกันดีกว่า ทุกท่านที่อยู่ที่นี่สามารถร่วมวงได้ รวบรวมความคิดเห็นจากทุกคน บางทีอาจได้ข้อคิดบางอย่าง

น้องสี่เจ้าว่าดีหรือไม่?”

จ้าวอู่เจียงพยักหน้า เหม่อลอยไปบ้าง นอกห้องฝนตกหนัก เขารู้สึกว่าจะต้องมีบางอย่างเกิดขึ้น

ผู้คนพากันปรบมือชื่นชม พวกเขาไม่คิดว่าสถานการณ์ตึงเครียดที่กดดันองค์ชายสี่ บัดนี้จะกลายเป็นเช่นนี้ สงบและผ่อนคลายราวกับเป็นงานเลี้ยงในครอบครัวทั่วไป

หยางปิ่งเอินขมวดคิ้วแน่น

เขาไม่เชื่อว่าองค์ชายสี่กับรัชทายาทจะสามารถคุยกันอย่างสงบราบรื่นได้ขนาดนี้ เว้นแต่ว่าทั้งสองคนจะไม่สนใจราชบัลลังก์เลย

แต่ไม่นานเขาก็พบว่าตัวเองคิดผิด

รัชทายาทเป็นฝ่ายตั้งคำถามก่อน องค์ชายสี่ยิ้มบาง ๆ แล้วแสดงความคิดเห็นของตน รัชทายาทตั้งข้อสงสัย ขุนนางบางคนก็เห็นด้วยกับข้อสงสัยนั้น องค์ชายสี่ยิ้มบาง ๆ อีกครั้งพร้อมอธิบายด้วยความอดทนอย่างยิ่ง

คนหนึ่งพูด อีกคนตอบ เจ้าถาม ข้าตอบ เขาถามอีก เจ้าตอบอีก ข้าถามต่อ…

ผู้ที่นั่งอยู่ล้วนเป็นผู้ฝึกตน ต่างแสดงความคิดเห็นและข้อสงสัยของตน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน