ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1170

บทที่ 1170 พวกเราจะไปที่ไหนกัน?

ตอนอยู่ในชั้นสุดท้ายของดินแดนลับเต๋อเหลียน จ้าวอู่เจียงได้รับรู้ข้อมูลมากมายเกี่ยวกับชาติกำเนิดของตนเอง

เขาตามหาเมิ่งอวี่ เพื่อต้องการเมล็ดดอกบัวเต๋ามาสร้างร่างดอกบัวเต๋า เพื่อให้ตนเองมีร่างใหม่ที่เป็นของตัวเอง

ตอนนั้นเขาไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของเมิ่งอวี่มากนัก

ตอนนี้หลังจากได้ฟังคำพูดของจางซวีคุน ความคิดของเขาก็พลุ่งพล่าน นึกย้อนไปถึงตอนที่อยู่กับเมิ่งอวี่ที่ใจกลางดอกบัว และการสนทนาโต้ตอบกัน ในที่สุดก็พบรายละเอียดบางอย่างที่ตอนนั้นไม่ได้สนใจ

ตอนนั้นในหัวของเขาเต็มไปด้วยการทบทวนและคาดเดาเกี่ยวกับชาติกำเนิดของตนเอง เขารับก้านบัวเต๋าที่เมิ่งอวี่ส่งให้มาถือไว้ เขาใช้ก้านบัวเต๋าเป็นไม้พาย นั่งอยู่บนถังไม้พายไปยังริมฝั่ง

ในตอนนั้น เมิ่งอวี่ถามคำถามที่ดูกะทันหันและขัดแย้ง

‘พี่ชาย ท่านรู้หรือไม่ว่าพวกเราจะไปที่ไหน?’

ตอนนั้นเขาเพียงตอบไปตามน้ำว่า

‘ไม่รู้’

เมิ่งอวี่ได้รับคำตอบจากเขาแล้วดูผิดหวังและไม่พอใจอยู่บ้าง ดูเหมือนจะอยากบอกอะไรบางอย่างกับเขา แต่ถูกคำพูดที่เขาดูหมากไม่พูดตัดบทไป

ตอนนี้นึกย้อนถึงรายละเอียดตอนนั้น เขาพบว่าตนเองเข้าใจโดยสัญชาตญาณว่าคำถามที่เมิ่งอวี่ถามนั้น เป็นเรื่องเกี่ยวกับชาติกำเนิดของเขา

ตอนนั้นเขาไม่อยากพูดถึงตัวตนของตนเองในความคิด กลัวว่าจะถูกผู้ไม่หวังดีแอบดู จึงขัดจังหวะการกระทำของเมิ่งอวี่ที่พยายามจะเปิดเผยความจริง

แต่ในตอนนี้ เมื่อเขาหวนกลับมามองเหตุการณ์นี้อีกครั้ง เขาพบว่าตัวเองเข้าใจผิด

‘พี่ชาย ท่านรู้หรือไม่ว่าพวกเราจะไปที่ใด?’

นี่ชัดเจนว่าเมิ่งอวี่ต้องการจะบอกและเตือนเขาถึงบางสิ่ง

พวกเราจะไปที่ใด?

ตามบริบทปกติในตอนนั้น เมิ่งอวี่ควรจะถามว่า ‘พี่ชาย ท่านรู้หรือไม่ว่าท่านจะไปที่ใดต่อ’ หรือคำพูดที่คล้ายคลึงกัน แต่ตัวละครหลักของเหตุการณ์ต้องเป็นจ้าวอู่เจียงเท่านั้น ไม่ควรรวมถึงเมิ่งอวี่

แต่เมิ่งอวี่กลับใช้คำว่า ‘พวกเรา’

ในสถานการณ์ปกติ เมิ่งอวี่ไม่น่าจะออกจากดินแดนลับเต๋อเหลียนได้ชั่วคราว นางไม่ควรพูดคำว่า ‘พวกเราจะไปที่ใด’

ถ้าเช่นนั้น ประโยคนี้มีจุดประสงค์อื่นใดหรือไม่?

นั่นก็คือการพยายามเตือนสติจ้าวอู่เจียง ราวกับกำลังพยายามบอกใบ้ให้จ้าวอู่เจียงรู้ถึงบางสิ่ง

‘พี่ชาย ท่านรู้หรือไม่ว่าพวกเราจะไปที่ใด?’

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน