ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1177

บทที่ 1177 บางครั้งในความฝันร่างกลายเป็นนกกระเรียน

เมื่อเหล่าพระญาติตระกูลจีที่คุกเข่าอยู่นอกลานบรรพชนทยอยเข้าไปด้านใน

สิ่งที่พวกเขาได้เห็นคือความรักใคร่ปรองดองระหว่างพี่น้อง บิดาที่รักบุตร บุตรที่กตัญญู และบุตรหลานที่เจริญรุ่งเรือง

จีไท่ผู้ดำเนินพิธีไหว้บรรพชนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็รวบรวมสติกลับมาอย่างรวดเร็ว แล้วดำเนินพิธีต่อไปด้วยความเคร่งขรึมอย่างจริงจัง

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ยามบ่ายที่แสงอาทิตย์อบอุ่นอยู่กลางฟ้า ขั้นตอนที่ยุ่งยากทั้งหมดเสร็จสิ้นลงแล้ว

สิ่งที่เหลือคือการเลือกคนหนึ่งจากบรรดาพระญาติตระกูลจีให้จุดธูปและเฝ้าดูแลธูปที่จุดถวายบรรพชน

ต้องดูแลไม่ให้ธูปดับเป็นเวลาเจ็ดวัน

……

กลับถึงจวนอิ้นอ๋อง เกือบยามเซินแล้ว

จ้าวอู่เจียงยังไม่ทันก้าวเข้าห้องบรรทม ก็รู้ว่าเซวียนหยวนจิ้งผู้บ้าฝึกวรยุทธ์ยังคงฝึกอยู่

เมื่อก้าวเข้าห้องบรรทม จ้าวอู่เจียงอยากจะเรียกเซวียนหยวนจิ้งมาหวานชื่น แต่เซวียนหยวนจิ้งกลับมีสีหน้าเย็นชา ราวกับจะบอกว่าผู้ชายมีแต่จะทำให้การฝึกของนางช้าลง

เมื่อรู้สึกถึงความสงบนิ่งของเซวียนหยวนจิ้งขณะฝึกวรยุทธ์ จ้าวอู่เจียงรู้สึกซาบซึ้งใจจนแทบจะร้องไห้ออกมา

ไม่มีวันเวลาที่สงบสุขเลย มีเพียงแค่จ้าวอู่เจียงที่แบกรับภาระหนักเพื่อเซวียนหยวนจิ้ง ถึงขั้นต้องขายร่างกายให้กับจางซวีคุน

นึกย้อนถึงความหวานชื่นยามราตรีที่เซวียนหยวนจิ้งมีให้เขา แต่ตอนนี้นางกลับเมินเฉยไม่สนใจเขาในยามฝึกวิชา

จ้าวอู่เจียงรู้สึกไม่พอใจ ในใจเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง

“เจ้าเก่งนัก เจ้าสูงส่งนัก ตอนนี้ไม่ยอมให้ข้าเข้าใกล้แล้วสินะ”

“ดีนัก ดีจริง ๆ! เจ้าเก่งนักนะ เจ้าดูดกินพลังข้าจนหมด แต่ไม่เคยคิดจะช่วยเติมพลังคืนให้ข้าเลย”

“ข้าจะบอกให้นะ ข้าไม่อยากเติมพลังคืนหรอก”

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าเมื่อคืนข้าถูกรังแกใต้กระโปรงเจ้าอย่างไรบ้าง”

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าเอวข้าถูกรังแกหนักเพียงใด”

“ก็เพราะข้าหล่อและมีของดี ข้าถึงเป็นบุรุษของเจ้า”

“ข้าช่างไร้เดียงสา ข้าก็ต้องการพักผ่อนเช่นกัน”

“เจ้านี่ช่างเป็นหญิงร้ายกาจ หญิงร้ายกาจจริง ๆ”

“ข้าจะค่อย ๆ ก้าวไปทีละก้าว ทีละก้าว จนถึงจุดสูงสุด”

“ข้าจะเป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่! ข้าจะไม่ยอมให้เจ้ารังแกอีกต่อไป!”

“ข้าทนไม่ไหวแล้ว ข้าไม่ยอมให้เจ้ารังแกข้าอีก!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน