ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1220
บทที่ 1220 การต่อสู้ในราชสำนักที่เริ่มต้นขึ้น
จีทังครองราชย์มาหลายร้อยปี พระองค์เชี่ยวชาญในศาสตร์แห่งการปกครอง
พระองค์ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจเหมือนเหล่าขุนนางคนอื่น และทรงทราบดีว่าชิ่งอ๋องกำลังจะกราบทูลเรื่องใด
แต่พระองค์ก็ยังทรงถามไปตามธรรมเนียม
“เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้นเล่า?”
เป็นดังคาด ชิ่งอ๋องประนมมือคำนับ ก้มศีรษะต่ำลงไปอีก แล้วกราบทูลด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ข้าได้ยินมาว่าในช่วงที่รัชทายาทกำกับดูแลราชการแผ่นดิน ทรงทุ่มเทอย่างหนัก”
“ทุกวันก่อนฟ้าสาง ก็ตื่นบรรทมเพื่อไปจัดการงานราชการที่ห้องหนังสือ”
“แม้ดึกดื่น ก็ยังทรงจุดตะเกียงทำงานทุกคืน”
“ข้าเห็นเงาของท่านในตัวเขา ทรงบากบั่นบริหารราชการ ทุ่มเททั้งกายใจเพื่อราชอาณาจักรและประชาราษฎร์แห่งราชวงศ์เซียนต้าโจว!”
“แต่ข้าก็เป็นห่วงว่าการทุ่มเทเช่นนี้จะทำให้ร่างกายรัชทายาททรุดโทรม”
“ดังนั้นข้าจึงขอร้องท่าน โปรดพระราชทานวันพักผ่อนแก่รัชทายาทสักวัน”
“มิเช่นนั้น พระองค์คงจะทรงงานหนักต่อไปอย่างแน่นอน”
จีทังพยักหน้าเบา ๆ พลางเอ่ยเสียงแผ่ว
“มีเหตุผล”
ขุนนางในท้องพระโรงค่อย ๆ เริ่มจับความได้ ที่แท้ชิ่งอ๋องจีตงไม่ได้เข้าข้างอิ้นอ๋อง แต่กลับใช้กลยุทธ์ถอยเพื่อรุก ใช้แผนการทำร้ายตัวเองเพื่อยกย่ององค์รัชทายาท
ทั้งแสดงให้เห็นถึงความขยันขันแข็งในการดูแลราชการแทนของรัชทายาท และการอุทิศตนเพื่อราชวงศ์เซียนต้าโจว อีกทั้งยังพูดประโยคสำคัญว่า ‘เห็นเงาขององค์ฮ่องเต้’
ในขณะที่สรรเสริญความขยันในการปกครองของฮ่องเต้ ก็แฝงความหมายว่ารัชทายาทมีบุคลิกของผู้เป็นจักรพรรดิ
เมื่อชิ่งอ๋องกล่าวถ้อยคำเช่นนี้ น้ำเสียงจริงใจและแสดงออกอย่างเป็นธรรมชาติ
สมแล้วที่เป็นจิ้งจอกแก่
เหล่าขุนนางต่างคิดในใจ
การเลือกข้างได้เริ่มขึ้นแล้ว
หยางปิ่งเอินก็รู้สึกตัวอย่างรวดเร็ว เขาก้าวออกมาจากแถว
“ข้าน้อยเห็นด้วย”
“ความขยันขันแข็งขององค์รัชทายาท ไม่เพียงแต่ชิ่งอ๋องเท่านั้น ข้าน้อยก็ได้ยินมา และยังได้เห็นกับตาตนเอง”
“แต่เช้าก็อยู่ในห้องหนังสือจัดการงานราชการ กระทั่งดึกดื่นก็ยังไม่ได้พักผ่อน”
“รัชทายาทผอมลงมากในช่วงสิบวันที่ผ่านมา”
“ข้าน้อยเห็นด้วย” เสนาบดีกรมพิธีการก้าวออกมาจากแถว
“ข้าน้อยเห็นด้วย”
“ข้าน้อยเห็นด้วย”
“…”
ขุนนางทีละคนก้าวออกมาจากแถว เห็นด้วยกับชิ่งอ๋องและหยางปิ่งเอิน
“ขอพระองค์โปรดประทานเวลาพักผ่อนหนึ่งวันแก่รัชทายาทด้วยพ่ะย่ะค่ะ”
เหล่าขุนนางที่อยู่ฝ่ายรัชทายาทพร้อมใจกันเปล่งเสียงดังกึกก้อง ด้วยน้ำเสียงจริงใจ
ดวงตาของรัชทายาทจีปออิงแดงก่ำ มีน้ำตาเอ่อคลอ เขาเอ่ยเสียงสั่น
“เพื่อความเจริญรุ่งเรืองของราชวงศ์เซียนต้าโจว จะมีคำว่าเหน็ดเหนื่อยได้อย่างไร”
“บุกน้ำลุยไฟ ข้าก็ไม่เคยปฏิเสธ”
“เพียงแค่ตื่นแต่เช้าเข้านอนดึก ก็เป็นเรื่องปกติธรรมดาเท่านั้น”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า