ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1260

บทที่ 1260 เปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน

ฟ้าดินเบื้องหน้าเต็มไปด้วยสีขาว หิมะเริ่มตกลงมา

เกล็ดหิมะเล็ก ๆ ละเอียดโปรยปราย ตกลงสู่โลกมนุษย์

จ้าวอู่เจียงรู้สึกว่าตนเองเหมือนก้าวจากทิวาเข้าสู่ความมืดมิดของราตรีในชั่วพริบตา

ท้องฟ้าไม่ได้เป็นสีเทาหม่นอีกต่อไป แต่กลับมืดสนิทอย่างที่สุด

เกล็ดหิมะดุจเศษเงินที่โปรยปราย ราวกับได้ก้าวเข้าสู่อีกมิติหนึ่งโดยไม่รู้ตัว

เขาได้ยินเสียงสายน้ำที่ไหลเอื่อย ๆ และเสียงเกล็ดหิมะที่ร่วงหล่น

เมื่อเขามองไปรอบด้าน ทุกทิศทางล้วนถูกปกคลุมด้วยความมืด

ในโลกนี้ไม่มีสิ่งใด มีเพียงหิมะกับตัวเขาเท่านั้น

“เทพอสูรตายแล้ว”

จ้าวอู่เจียงได้ยินเสียงชราที่แฝงไปด้วยไอร้อน ตรงหน้าเขาปรากฏร่างของชายชราในอาภรณ์หลากสีขึ้น

ทันใดนั้น เขารับรู้ได้ว่าในความมืดรอบด้าน มีเงาร่างพร่าเลือนมากมายปรากฏขึ้น ดูเหมือนทุกคนกำลังมองมาที่เขา สายตาของพวกเขาเหมือนใบมีดเย็นเยียบในความมืด ทำให้วิญญาณของเขาปวดแปลบ

“พวกเจ้าวุ่นวายถึงเพียงนี้ ก็เพียงเพราะต้องการทดสอบดูว่าจ้าวอู่เจียงในตอนนี้จะเป็นอมตะหรือไม่ ไม่ใช่หรือ?”

เจียงไฉ่เหอเดินเข้าหาจ้าวอู่เจียงทีละก้าวด้วยสีหน้าเย็นชา

“พวกเจ้ายังคงหวาดระแวงเขาอยู่ ทุกเรื่องล้วนทำแค่พอหยั่งเชิง แสวงหาความปลอดภัยและปกป้องตัวเอง”

“สิ่งที่พวกเจ้าไม่กล้าทดสอบ ข้าจะทำเอง!”

“พอดีเลย ข้าก็อยากกำจัดเหตุแห่งกรรมนี้แทนศิษย์ของข้าเช่นกัน!”

เงาหลายสายในความมืดขยับไหว เห็นได้ชัดว่าพวกเขารู้สึกประหลาดใจกับการกระทำของเจียงไฉ่เหอ เจียงไฉ่เหอควรจะเป็นจักรพรรดิฝ่ายเทพอสูร แล้วทำไมจู่ ๆ ถึงได้ลงมือกับจ้าวอู่เจียงในตอนนี้?

“เจียงไฉ่เหอ เจ้าบ้าไปแล้วหรือ! เจ้ารู้หรือไม่ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่?” เมิ่งอวี่ปรากฏตัว สายน้ำในความมืดเคลื่อนไหว ดูเหมือนต้องการผลักจ้าวอู่เจียงออกจากอาณาเขตของจักรพรรดิ

เมื่อครู่เจียงไฉ่เหอต่อสู้กับหลี่เว่ยยางจนแก่นแท้ของตนเองปรากฏออกมา ยิ่งต่อสู้ก็ยิ่งโกรธ

แต่เจียงไฉ่เหอไม่ได้ต่อสู้กับหลี่เว่ยยางจนถึงขั้นไม่มีใครยอมถอยอย่างที่คาดการณ์ไว้ กลับยอมหยุดมือ และพูดตรง ๆ ว่าอย่ามายืนดูอีกเลย เรื่องวันนี้เขาจะจดจำทุกคนไว้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน