ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1302

บทที่ 1302 ไม่ต้องห่วง ข้าจะลงมือเอง

สายลมหิมะโบกสะบัด

เมื่อเผชิญหน้ากับสองฝ่ายที่กำลังจะปะทะกัน จ้าวอู่เจียงประสานมือไว้ในแขนเสื้อ แล้วยิ้มอย่างไม่เป็นธรรมชาตินัก

เปรียบเสมือนหลินอวี้ที่กำลังต่อสู้กับศัตรูหลายคน ในขณะที่สหายของเขา ก็คือจ้าวอู่เจียงกลับยืนดูอยู่ริมสนาม เดินเล่นไปมา

จ้าวอู่เจียงสัมผัสได้ถึงความตึงเครียดของหลินอวี้ แม้กระทั่งน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความเด็ดเดี่ยว

นี่ก็เป็นเหตุผลว่าทำไมการออกตรวจการในครั้งนี้ จ้าวอู่เจียงจึงพาหลินอวี้มาเพียงคนเดียว

หลินอวี้ผู้นี้ เป็นคนที่จงรักภักดีต่อจีปอฉางอย่างแท้จริง

พูดให้ชัดเจนก็คือ จงรักภักดีต่อองค์ชายในใจของเขา

หลินอวี้เป็นคนที่คบได้ เมื่อมีเรื่อง เขาจะเป็นคนออกหน้าและลงมือจริง ๆ

“หลินอวี้ ถอยกลับมาเถอะ” จ้าวอู่เจียงยิ้มอย่างอ่อนโยนพลางสั่งการ

“หา?” หลินอวี้ยังไม่เข้าใจ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ จ้องมองทุกคนอย่างดุดัน หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็ยอมทำตามคำสั่งขององค์ชายของตน ถอนตัวออกจากสนามรบ ถอยกลับไปที่หน้ากระท่อม ยืนอยู่เคียงข้ององค์ชายของเขา

ผู้อาวุโสทั้งสามไม่เพียงไม่ได้ถอนหายใจโล่งอก แต่กลับมีสีหน้าเคร่งเครียดยิ่งขึ้น

พวกเขาได้ยินอย่างชัดเจนว่า ชายชุดดำถูกเรียกว่า ‘องค์ชาย’ โดยผู้แข็งแกร่งชุดเทา และผู้แข็งแกร่งชุดเทาถูกเรียกว่า ‘หลินอวี้’ โดยชายชุดดำ

ไม่ว่าจะเป็นคำว่า ‘องค์ชาย’ หรือชื่อ ‘หลินอวี้’ ต่างก็ทำให้พวกเขามั่นใจมากขึ้นว่า คนทั้งสองตรงหน้านี้คืออิ้นอ๋องและขันทีหลินที่ไม่รู้ว่าทำไมถึงมาปรากฏตัวในถิ่นทุรกันดารแห่งนี้

สถานการณ์กำลังพัฒนาไปในทิศทางที่แย่ลง พวกเขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่ถอยไม่ได้มานานแล้ว บัดนี้คงได้แต่แสร้งโง่ไปจนสุด

“องค์ชาย…” หลินอวี้หอบหายใจ เขารู้สึกได้ว่ามีผู้แข็งแกร่งสองคนที่มีวิชากำลังภายในสูงส่งกำลังเข้ามาใกล้ หากจะหนีตอนนี้ คงยากเสียแล้ว

เว้นแต่ว่าเขาจะทำเหมือนครั้งก่อนที่ใช้ชีวิตแลกชีวิต สู้ตายเพื่อคุ้มกันองค์ชายให้หนีไป

แต่ครั้งก่อนผู้สูงส่งมองพวกเขาเป็นเพียงมด ไม่ได้สนใจจึงทำให้เขาฉวยโอกาสได้ แม้ว่าตอนนี้จะไม่ได้เผชิญหน้ากับผู้สูงส่ง แต่ศัตรูกลับทุ่มสุดกำลัง ไม่มีทางปล่อยให้พวกเขาจากไปแน่

สถานการณ์กลับยากลำบากกว่าเดิม

“เหนื่อยแล้วสินะ” จ้าวอู่เจียงยิ้มอย่างอ่อนโยน

“ไม่ต้องกังวล ข้าจะลงมือเอง”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน