บทที่ 1310 ความกังวลกลายเป็นจริง
ราชวงศ์เซียนต้าโจวเมืองอวิ๋นโจวเขตปกครองไป๋ฝู เมืองต้าไป๋
ที่ห้องหนังสือในจวนเจ้าเมืองต้าไป๋
ภายในห้องหนังสืออบอุ่นและสบาย เจ้าเมืองโอวหยวนนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้หนานมู่ถักทองคำ ใบหน้าอวบอ้วนของเขามีดวงตาเล็กเท่าเมล็ดถั่วเหลืองที่กำลังกลอกไปมา เผยให้เห็นแววตาอำมหิตเป็นครั้งคราว
“คนที่พวกเราส่งไปตายหมดแล้ว หยกบันทึกวิญญาณแตกสลายทั้งหมด สองคนนี้… ไม่ใช่คนธรรมดา…” โอวหยวนพูดด้วยน้ำเสียงเต็มไปด้วยความกังวล เขารู้ว่าสองคนที่บุกเข้าไปในชนบทนั้นเกือบจะยืนยันได้แล้วว่าเป็นองค์ชายสี่จีปอฉางและขันทีหลินอวี้
ตอนนี้คนที่เขาส่งออกไปตายหมดแล้ว แม้คำพูดของเขาจะบอกว่าทั้งสองคนไม่ธรรมดา แต่สิ่งที่เขากังวลมากกว่าคือองค์ชายสี่อาจไม่ได้ปลอมตัวมาตามลำพัง แต่พาผู้แข็งแกร่งจำนวนมากมาคุ้มกัน
หากเป็นเช่นนั้น เรื่องก็แย่แล้ว การจับกุมองค์ชายสี่และปิดปากจะกลายเป็นเรื่องเลื่อนลอย และยังจะเป็นการเอาไฟมาเผาตัวเอง ตำแหน่งเจ้าเมืองต้าไป๋ของเขาคงจบสิ้นแค่นี้
“นายท่าน…” ผู้ดูแลหลินบิดขนที่ปานดำด้านขวาของคางเขา
“ครั้งนี้มีท่านผู้ดูแลเขตหลายท่านหนุนหลัง ผู้แข็งแกร่งที่ร่วมกันไปล้อมปราบสองคนนั้น ไม่ได้มีแค่นักบำเพ็ญจากเมืองต้าไป๋ของพวกเรา ยังมีคนจากเขตอื่นและเมืองอื่นด้วย”
“ถึงแม้นักบำเพ็ญที่เมืองต้าไป๋ของพวกเราส่งไปจะตายหมด แต่คนจากเขตอื่นจะปล่อยให้สองคนนั้นหนีไปได้อย่างไร?”
“นี่เป็นเรื่องที่รุ่งเรืองด้วยกัน ล่มจมด้วยกัน”
“อีกอย่าง ถึงท้องฟ้าจะถล่มลงมาจริง ๆ ก็ยังมีท่านผู้ดูแลเขตหลายท่านรองรับอยู่”
“ไม่ว่าจะมีการลงโทษอย่างไร พวกเราก็อยู่ลำดับท้าย ๆ”
“ช่วงเวลาสั้น ๆ นี้ เพียงพอให้พวกเราเข้าใจสถานการณ์การล้อมปราบได้แล้ว”
“หากถึงจุดวิกฤตสุดท้ายจริง ๆ พวกเราก็มีเวลาเพียงพอในการเตรียมตัวและหลบหนีไป”
“ท่านไม่จำเป็นต้องกังวลใจ” ขุนนางผู้นี้เป็นชายชราที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของนักปราชญ์ ดูสง่างาม เขาเอ่ยปากขึ้นว่า
“หากข้าเดาไม่ผิด ครั้งนี้หากสถานการณ์สู้รบเข้าขั้นคับขัน ท่านอาวุโสชื่อหยางจื่อที่เก้าเมืองอุปถัมภ์มาตลอดจะต้องออกโรงแน่นอน”
“เมื่อท่านอาวุโสชื่อหยางจื่อลงมือ ทั้งสองคงไม่มีทางต้านทานได้เลย”
“พวกเขาเลือกที่จะปลอมตัวมาตรวจการณ์ ถึงจะมีผู้แข็งแกร่งคุ้มครอง ก็คงไม่มากนัก”
“ในสถานการณ์เช่นนี้ ด้วยความสามารถของท่านอาวุโสชื่อหยางจื่อ เพียงพอที่จะจับกุมพวกเขาและลบล้างเรื่องนี้ได้”


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า