เข้าสู่ระบบผ่าน

ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1313

บทที่ 1313 มนุษย์ ปีศาจ เทพเจ้า ไร้พรมแดน

ผู้ปกครองเขตไป๋ฝูเป็นชายชราร่างผอมแห้ง ร่างกายบอบบางราวกับลมพัดก็จะล้มป่วยได้

แต่อย่าตัดสินคนจากรูปลักษณ์ภายนอก ชายชราผู้นี้มีนามว่าหวังโส่วเหริน มีวรยุทธ์ถึงระดับห้าภัยพิบัติขั้นสูงสุด

ขณะนี้หวังโส่วเหรินลอยอยู่เหนือพื้น ราวกับเหยียบย่ำอยู่บนอากาศ คงเป็นเพราะความรู้ด้านกระแสมิติของเขาสูงกว่าคนทั่วไปมากแล้ว

ใบหน้าของเขาไม่ได้หม่นหมองเหมือนคนชราทั่วไป แต่กลับเปล่งปลั่งแดงฉานคล้ายเลือดบาง

เมื่อเผชิญหน้ากับอิ้นอ๋องผู้มาล้างแค้นและทรงพลังเหนือใคร ใบหน้าของเขาไม่ได้แสดงความตกใจ ไม่ได้ด่าทอหรือวิงวอนขอชีวิต

แน่นอน…

หากไม่ใช่เพราะตอนนี้เขากำลังถูกจ้าวอู่เจียงบีบคอแน่น คงเป็นชายชราที่ไม่ตื่นตระหนกเมื่อเจอเหตุการณ์ใด ๆ

“พูดมา” จ้าวอู่เจียงค่อย ๆ ออกแรงบีบมือ ใบหน้าอันชราของหวังโส่วเหรินยิ่งแดงฉ่ำขึ้น แดงจนดูเหมือนกำลังจะมีเลือดหยดออกมา

หวังโส่วเหรินพยายามดิ้นรน แต่เท้าทั้งสองที่ลอยอยู่ในอากาศใช้แรงไม่ได้ มือก็ใช้แรงไม่ได้เช่นกัน

เขาไม่ได้ไม่ตื่นตระหนกเมื่อเจอเหตุการณ์ แต่เพียงแค่ไม่ทันได้ตกใจ ก็ถูกบีบลำคอแห่งชะตากรรมเสียแล้ว

ตอนนี้เขาเป็นคนที่ไม่ส่งเสียงเมื่อเจอเหตุการณ์ถูกบีบคอไว้ ถึงอยากจะส่งเสียงก็ส่งไม่ออก

บีบทีหนึ่งก็ไม่มีเสียงออกมาสักคำ

เขาเบิกตาที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยกว้าง เขาอยากจะพูด แต่เขาอ้าปากไม่ออก เขาอยากให้อ๋องอิ้นผ่อนแรงลงสักหน่อย

อีกอย่างอิ้นอ๋องก็ไม่ได้ถามอะไรนี่ สรุปแล้วให้เขาพูดอะไรกันแน่?

ตั้งแต่อิ้นอ๋องบุกเข้ามาในจวน จนถึงบีบคอเขา ทุกอย่างเกิดขึ้นภายในเวลาเพียงเจ็ดแปดลมหายใจ เขาก็งุนงงเหมือนกัน

แต่เขาได้ส่งข่าวออกไปแล้ว เพียงแค่ถ่วงเวลาอีกสักพัก คิดว่าผู้ปกครองเขตอื่น ๆ ก็น่าจะได้รับข่าวและมาช่วยเหลือเขา หรือส่งทหารมาล้อมจับอิ้นอ๋อง ตัดไฟแต่ต้นลมในคืนนี้

“ดูเหมือนพวกเจ้าจะสมคบคิดกันจึงเลือกที่จะเงียบกันทั้งหมด” จ้าวอู่เจียงเห็นว่าผู้ปกครองเขตไป๋ฝูไม่ยอมพูดอะไร จึงค่อย ๆ ส่ายหน้า

“ยังพอมีความกล้าอยู่บ้าง…”

“หืม?” หวังโส่วเหรินยิ่งฟังยิ่งรู้สึกว่าไม่ถูกต้อง เขาอยากจะอธิบาย แต่รู้สึกว่าทุกส่วนของกล้ามเนื้อและเลือดเนื้อในร่างกายถูกบีบอัดราวกับมีบางสิ่งกำลังจะระเบิดออกมา

โครม!

จ้าวอู่เจียงออกแรงบีบมือจนหวังโส่วเหรินระเบิดออกเป็นดอกไม้ไฟสีเลือด

หวังโส่วเหรินตายไปโดยที่ไม่เข้าใจว่า อิ้นอ๋องกำลังเล่นตลกกับเขาใช่หรือไม่? บอกให้เขาพูด แต่ไม่บอกว่าให้พูดอะไร ทั้งยังบีบคอเขาจนพูดไม่ออก

บทที่ 1313 มนุษย์ ปีศาจ เทพเจ้า ไร้พรมแดน 1

บทที่ 1313 มนุษย์ ปีศาจ เทพเจ้า ไร้พรมแดน 2

บทที่ 1313 มนุษย์ ปีศาจ เทพเจ้า ไร้พรมแดน 3

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า