ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1318

บทที่ 1318 ผู้ฟันฝ่าความมืด

จ้าวอู่เจียงคิดไม่ออกว่าภัยพิบัตินั้นคืออะไร แม้จะมีคนบอกเขาว่าภัยพิบัตินั้นเกี่ยวข้องกับวิถีสวรรค์

แต่เมื่อวิเคราะห์อย่างถ่องแท้แล้ว หากมันเกี่ยวข้องกับวิถีสวรรค์จริง หลายสิ่งก็อธิบายไม่ได้

ไม่เคยได้ยินมาก่อนว่ามีเรื่องที่วิถีสวรรค์ไม่สามารถทำลายสรรพชีวิตในใต้หล้าได้

สิ่งที่ไม่สามารถทำลายได้ มีเพียงสิ่งมีชีวิตระดับสูงสุดเท่านั้น

ในโลกนี้มีใครบ้าง? แม้แต่ตัวเขาในอดีต ก็เป็นเพียงผู้แข็งแกร่งในระดับสูงสุดเท่านั้น

เหนือระดับสูงสุด ยังมีสิ่งที่เรียกว่าเซียนและเทพ

หรือว่าจะเป็นบุรุษลึกลับนามจางผู้นั้น?

จางผู้นั้นคือใครกันแน่?

แต่ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร หากสามารถต้านทานวิถีสวรรค์ได้ เหตุใดจึงปล่อยให้มันก่อภัยแก่สรรพชีวิต?

หากทำไม่ได้ เหตุใดวิถีสวรรค์จึงปล่อยให้สรรพชีวิตดิ้นรนโดยไม่ลงมือโดยตรง?

ถึงขนาดในยุคโบราณกาลเมื่อหลายปีก่อนยังหายไปอย่างกะทันหัน?

ดังนั้นภัยพิบัติคือวิถีสวรรค์หรือไม่?

จ้าวอู่เจียงคิดว่าไม่ใช่ แต่ภัยพิบัติก็ไม่อาจเป็นฝีมือของคนใดคนหนึ่งได้

คนคนหนึ่งจะสามารถควบคุมปรากฏการณ์ธรรมชาติให้เกิดภัยพิบัติได้อย่างไร โดยที่ผู้แข็งแกร่งคนอื่น ๆ ไม่ขัดขวาง?

ไม่ใช่ว่าไม่อยากขัดขวาง แต่เป็นเพราะขัดขวางไม่ได้ต่างหาก

ดูเหมือนว่าเขายังมีปริศนาอีกมากมายที่ยังไม่ได้ไขคำตอบ… จ้าวอู่เจียงความคิดพลุ่งพล่าน

ชีวิตนี้ช่างแย่จริง ๆ

ใช่แล้ว จางซวีคุนบอกว่าผู้อาวุโสท่านนั้นจากสำนักเติมฟ้ามีความเกี่ยวพันกับเขา และรู้เรื่องราวมากกว่า ถึงเวลาที่ต้องหาเวลาไปพบแล้ว

จ้าวอู่เจียงเริ่มวางแผน

“องค์ชาย! อิ้นอ๋อง!” หม่าขู่เห็นจ้าวอู่เจียงไม่ตอบ คิดว่าองค์ชายไม่เชื่อในสิ่งที่เขาพูด เขารีบวิงวอนขอความเมตตา ร้องเสียงเศร้าว่า

“ท่านต้องเชื่อข้านะขอรับ ทุกอย่างที่ข้าพูดล้วนเป็นความจริง…”

“หากมีความเท็จแม้เพียงครึ่งคำเกี่ยวกับเรื่องการฉ้อโกงหินวิเศษ ขอให้ฟ้าผ่า วิญญาณแตกสลาย!”

“ท่านต้องเชื่อข้านะขอรับ!”

หม่าขู่ก้มศีรษะลงในแอ่งเลือด ก้มหัวคำนับขอโทษไม่หยุด

“ข้าเชื่อเจ้า” จ้าวอู่เจียงพยักหน้า

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน