ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1383

บทที่ 1383 การแสดงอันเลวทราม

ท่ามกลางพายุหิมะ มีร่างของบุรุษสองคนที่สวมหน้ากากกำลังเข้าใกล้อวิ๋นเจิงและจ้าวอู่เจียงที่อยู่ภายในร่ม

“อวิ๋นเจิง วันนี้เจ้าหนีความตายไม่พ้นแน่!”

บุรุษคนหนึ่งที่สวมหน้ากากชี้ไปที่องค์บุรุษอวิ๋นเจิง เสียงของเขาแปลกประหลาดจนยากที่จะบอกได้ว่าเป็นบุรุษหรือหญิง และดูเหมือนว่าเขาจงใจปกปิดน้ำเสียงของตัวเอง

“ท่านพ่อต้องการพบท่าน และท่านอาจารย์ก็กำลังรอท่านอยู่” อวิ๋นเจิงหันไปพูดกับจ้าวอู่เจียง ก่อนจะค่อย ๆ หุบร่ม และถอยหลังออกไป

บุรุษที่สวมหน้ากากพุ่งเข้ามาโจมตี ตะโกนว่าจะสังหารอวิ๋นเจิง แต่ความจริงแล้วการโจมตีทั้งหมดกลับพุ่งเป้าไปที่จ้าวอู่เจียง

“จัดการพวกพ้องของอวิ๋นเจิงไปพร้อมกัน!”

ทั้งสองคนให้เหตุผลเช่นนั้น

เมื่อจ้าวอู่เจียงปะทะกับพวกเขาในครั้งแรกก็พบว่าทั้งสองคนน่าจะมีวรยุทธ์อยู่ในระดับเจ็ดภัยพิบัติ

ที่จริงแล้วเขาเพียงยกมือก็สามารถกำจัดคนทั้งสองได้ แต่เขานึกถึงคำพูดของอวิ๋นเจิงก่อนหน้านี้ จึงจงใจระงับพลังของตนเอง

เขาต่อสู้กับทั้งสองคน พลางกล่าวเรียบ ๆ

“พวกเจ้าต้องการฆ่าอวิ๋นเจิง แล้วเกี่ยวอะไรกับข้า?”

“เจ้าเดินใกล้ชิดกับเขาถึงเพียงนี้ แน่นอนว่าต้องเป็นพวกคนชั่วเหมือนกัน!” คนสวมหน้ากากตอบด้วยเหตุผลที่ฟังดูไม่ค่อยสมเหตุสมผลนัก

จ้าวอู่เจียงที่กำลังหลบหลีกการโจมตีอยู่ ทันใดนั้นก็รู้สึกถึงกระแสความเย็นเฉียบที่ปรากฏขึ้นด้านหลัง ผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งที่ซ่อนตัวอยู่กำลังลงมือกับเขา

ผู้ที่โจมตีแบบลอบสังหารนี้น่าจะมีวรยุทธ์อยู่ในระดับแปดภัยพิบัติขั้นสูงสุด

จ้าวอู่เจียงยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะหมุนตัวหนึ่งรอบ แม้ดูเหมือนจะพยายามหลบฝ่ามือนี้ แต่ก็ไม่มีความสามารถที่จะหลบได้ จึงโดนฝ่ามือนั้นโจมตีโดนเต็ม ๆ

เขาร้องด้วยความเจ็บเบา ๆ ก่อนที่ร่างกายกะพริบวูบวาบ

บุรุษที่สวมหน้ากากทั้งสองไม่ได้ไล่ล่าต่อ แต่ดูเหมือนจะได้รับข่าวบางอย่าง จึงตะโกนว่า

“ความแค้นที่มี ผู้เป็นหนี้ต้องรับผิดชอบ วันนี้นับว่าเจ้าโชคดี ข้าจะปล่อยเจ้าไปก่อน!”

พูดจบก็พุ่งไปสังหารอวิ๋นเจิงที่อยู่ไม่ไกล

ทุกอย่างเกิดขึ้นในเวลาเพียงสองสามลมหายใจ ทหารที่ประตูเมืองได้ยินเสียงความเคลื่อนไหว ต่างก็พุ่งเข้ามา

“นับว่าพวกเจ้าทั้งสองโชคดี!” บุรุษสวมหน้ากากตะโกนด้วยความโกรธอีกครั้ง แล้วหายไปใต้หิมะที่ตกลงมา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน