ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1451

บทที่ 1451 เจ้าก็ยังไม่ใช่จอมจักรพรรดิ!

วังวนที่อยู่ด้านหลังของเยว่ปู้ฝานแผ่พลังกดดันของจอมจักรพรรดิออกมา

จ้าวอู่เจียงขมวดคิ้วเข้าหากัน แต่เขาไม่ได้ปล่อยมือที่จับเยว่ปู้ฝานไว้ แต่กลับเกร็งพลังลมปราณไว้ที่หยางเมียวเจิ้นและหลี่ฉานซี เพื่อป้องกันไม่ให้จอมจักรพรรดิที่อยู่ด้านหลังเยว่ปู้ฝานลงมือโจมตีทั้งสองคนในขณะที่ช่วยเยว่ปู้ฝานหนีไป

ในขณะเดียวกัน เจียงหน่ายจ้าวก็พุ่งออกมาอย่างกะทันหัน พลางดึงไม้พลองยาวออกมาจากมิติข้าง ๆ ไม้พลองนั้นทำจากไม้ มีลวดลายภูเขาและแม่น้ำสลักอยู่บนนั้น

เจียงหน่ายจ้าวฟาดไม้พลองอย่างรุนแรง พุ่งเข้าใส่แขนของจ้าวอู่เจียงที่จับเยว่ปู้ฝานไว้

“พี่อู่เจียงขออภัยด้วย!”

พลังของจอมจักรพรรดิตรงหน้าจ้าวอู่เจียงบังคับให้แขนของเขาสั่น ขณะที่เจียงหน่ายจ้าวที่อยู่ข้าง ๆ ก็โจมตีเขาอย่างกะทันหัน และพลังของเจียงหน่ายจ้าวก็ไม่ได้กระจอกอย่างที่เห็นในตอนแรก เพราะตอนนี้เขามีพลังระดับเก้าภัยพิบัติแล้ว

เมื่อเผชิญกับการโจมตีจากสองทาง จ้าวอู่เจียงแค่นเสียงหึในลำคอ มือที่จับเยว่ปู้ฝานไว้สั่นเล็กน้อย กระแสพลังสีม่วงดำไหลขึ้นมาปกคลุมร่างท่อนบนของเขาในพริบตา ก่อนจะกลายเป็นเกราะที่แผ่พลังอำนาจมหาศาล

เขารับการโจมตีของเจียงหน่ายจ้าวไว้อย่างเต็มที่ ในขณะเดียวกันก็ใช้อีกมือตบไปที่วังวนด้านหลังเยว่ปู้ฝาน

จากในวังวนมีแขนชราเหยียดออกมา รับการโจมตีของเขาไว้

เมื่อสองฝ่ามือปะทะกัน พลังอันน่าสะพรึงกลัวแผ่กระจายไปทั่วท้องพระโรงบนยอดเขาหลักของสำนักศรัทธาษฎร

เจียงหน่ายจ้าวถูกซัดกระเด็นออกไป ตกลงไปนอกท้องพระโรง

จ้าวอู่เจียงยืนขวางหน้าหยางเมียวเจิ้นและหลี่ฉานซีเพื่อรับพลังทั้งหมดไว้ด้วยตัวเอง

“ความเร็วในการเติบโตของเจ้าช่างน่ากลัวเสียจริง” เสียงแหบแห้งดังมาจากภายในวังวน เสียงนั้นแฝงไปด้วยความชื่นชม ความหวาดระแวง และความจำนนเล็กน้อย

พรวด!

ในขณะเดียวกัน เยว่ปู้ฝานก็พ่นเลือดสีแดงฉานออกมาจากทั้งปาก จมูก และหู

จ้าวอู่เจียงไม่ได้พูดเพ้อเจ้ออะไรอีก และลงมือโจมตีทันที

“เทพปีศาจ เจ้าก็ยังไม่ใช่จอมจักรพรรดิ!” คนในวังวนตะโกนด้วยความโกรธ ในขณะเดียวกันวังวนก็แผ่ขยายอย่างรวดเร็ว เพื่อกลืนเยว่ปู้ฝานเข้าไปในพริบตา ก่อนที่ทั้งสองจะหายไป

มือขวาของจ้าวอู่เจียงยังคงเปื้อนคราบเลือดที่เยว่ปู้ฝานทิ้งไว้ หยดเลือดนั้นก็หยดลงมาไม่หยุด

ใบหน้าของจ้าวอู่เขียงยังคงเย็นชาดังเดิม เขาไม่ได้โกรธหรือเสียดายที่เยว่ปู้ฝานถูกผู้มีพลังจอมจักรพรรดิพาหนีไป ทั้งยังไม่แสดงความประหลาดใจแม้แต่น้อยที่เจียงหน่ายจ้าวทรยศกลางสนามรบและช่วยเหลือเยว่ปู้ฝาน ราวกับว่าทุกอย่างอยู่ในการคาดการณ์ของเขา

“พี่อู่เจียง…” หลี่ฉานซีเอ่ยปากอยากจะอธิบาย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน