ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 571

บทที่ 571 การต่อสู้

หนี่ผูซาโกรธเกรี้ยว เขาเชื่อว่า ร่างแก้วจอมจักรพรรดิของจ้าวอู่เจียง ควรเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว การที่คนอื่นทำลายร่างแก้วนี้ ถือว่าเป็นบาปมหันต์สมควรตาย

เขาโจมตีอย่างต่อเนื่อง ราวกับลืมไปว่าตนเองกำลังจะสิ้นชีพ แต่เขารู้ดีว่า หากได้ครอบครองร่างแก้วจอมจักรพรรดินี้ ชีวิตที่ใกล้ดับดิ้นของเขาจะฟื้นคืน และความแข็งแกร่งอาจพัฒนาขึ้นไปอีกขั้น

แต่ที่สำคัญที่สุดคือ ความหวังที่จะบรรลุขอบเขตจอมจักรพรรดิอันสูงสุดที่แสนไกลนั้น กำลังจะกลายเป็นความจริง

หมาป่าเทพเจ้าและเทพเจ้าจากแดนตะวันตกถอยหนีไปซ่อนตัว

มู่เชียนเชียน ธิดาพิษหนอนศักดิ์สิทธิ์ ที่ไม่พอใจหนี่ผูซามาแต่แรก โจมตีอย่างเต็มกำลัง ร่างเล็กๆ ของนางโจมตีไปยังหนี่ผูซา หมอกพิษสีสันสดใสปกคลุมรอบๆ

หนี่ผูซายิ่งสู้ยิ่งตกใจ ยิ่งสู้ยิ่งเริ่มมีสติ

เขารู้ว่า วันนี้อย่างไรเสียก็คงไม่สามารถให้มู่เชียนเชียนและคนอื่นๆ คืนร่างแก้วจอมจักรพรรดิของจ้าวอู่เจียงกลับมาได้ หากเขายังดึงดันต่อไป เขาจะทำให้ตัวเองกลายเป็นศัตรูกับพวกนางโดยสิ้นเชิง

เขาเริ่มรู้สึกเสียใจที่ใช้แผนการชั่วร้ายกับจ้าวอู่เจียง และยุยงให้ทุกคนแย่งชิงเลือดเนื้อของจ้าวอู่เจียง

ถ้ารู้เช่นนี้ เขาน่าจะมาฆ่าจ้าวอู่เจียงด้วยตัวเอง และนำพลังโชคชะตาและเลือดเนื้อของจ้าวอู่เจียงมาแจกจ่ายแทนในภายหลัง หากทำเช่นนั้น บางทีอาจจะซ่อนร่างแก้วจอมจักรพรรดิของจ้าวอู่เจียงได้

“มู่เชียนเชียน หยุดเถิด”

หนี่ผูซาโบกมือใหญ่ สลายหมอกพิษรอบๆ หมอกพิษเหล่านี้มีพิษร้ายแรง แม้เขาเป็นเทพเจ้า แต่หากสูดเข้าไปเพียงครั้งเดียว พิษร้ายจะแทรกซึมเข้าสู่วิญญาณ เขาจึงเกรงกลัวมู่เชียนเชียนเป็นอย่างมาก

มู่เชียนเชียนหัวเราะเบาๆ ร่างเล็กๆ ของนางกระโจนขึ้นไปในอากาศ ทุกย่างก้าวที่เท้าเหยียบ หมอกพิษตามติดอยู่ใต้ฝ่าเท้า นางยังคงโจมตีต่อเนื่อง นางรู้สึกไม่พอใจและต้องการระบายอารมณ์

หนี่ผูซามองหมอกพิษรอบๆ ที่ก่อตัวหนาแน่นมากขึ้นเรื่อยๆ รู้ดีว่าตนเองถูกความโลภทำให้หลงผิดและโจมตีมู่เชียนเชียนก่อน และมู่เชียนเชียนไม่ใช่คนที่จะรับมือได้ง่ายๆ

ดวงตาของเขาสั่นไหว ร้องตะโกนด้วยความไม่พอใจ

“มู่เชียนเชียน โลกใบนี้กำลังจะพังทลาย เจ้ายังจะสู้ไปถึงเมื่อไร? หรือเจ้าคิดว่าข้ากลัวเจ้า?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน