ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 586

บทที่ 586 อวดอ้างความดีความชอบ

ดังนั้น ตั้งแต่หนึ่งปีก่อน เซียวเฉิน ผู้นำของสำนักเทพโลหิต จึงเริ่มอาศัยความเข้าใจของตนเอง ฝึกฝนวิชากลืนนภาขั้นพื้นฐาน

วิชานี้ไม่ได้ใช้พลังงานมากนัก ไม่ต้องเสียสละวัตถุดิบล้ำค่า เพียงแต่ทุกครั้งที่ฝึกฝนก็ต้องเสียสละชีวิตคนเพียงหนึ่งคนเท่านั้น

วัตถุดิบล้ำค่าหายาก แต่คนในแคว้นอู๋ทางตอนใต้ของอาณาจักรแห่งนี้มีมากมายนัก!

ในโลกนี้ สิ่งที่ขาดแคลนน้อยที่สุด ก็คือคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีกำลังภายในต่ำ หรือแม้กระทั่งไม่มีกำลังภายในเลย

หาคนไม่ใช่เรื่องง่ายหรอกหรือ?

เซียวเฉินจึงส่งลูกศิษย์ของสำนักเทพโลหิตออกไปจับคนกลับมาให้เขาเป็นระยะๆ

แม้กระทั่งเพื่อให้มวลพลังฟื้นตัว ค่อยๆ ฝึกฝน เขาสั่งให้ลูกน้องอย่าไปปล้นหมู่บ้านใกล้เคียงทั้งหมู่บ้านในครั้งเดียว แต่ให้จับจากแต่ละหมู่บ้านมาบ้าง จับจากหลายๆ หมู่บ้านครั้งละไม่ต้องมากมายอันใด

ด้วยวิธีนี้ เขาก็จะมีทาสไว้ใช้ดูดพลังอย่างต่อเนื่อง

หลังจากฝึกฝนมาหนึ่งปี เขารู้สึกว่ากำลังภายในเพิ่มขึ้นมาก ยิ่งใกล้ถึงขอบเขตจักรพรรดิ

เพียงแต่เขาก็รู้ดีว่าวิชาพื้นฐานนี้ ความเข้าใจของเขายังไม่สมบูรณ์

แต่เขาไม่กังวล ตราบใดที่ตัวเขาก้าวเข้าสู่ขอบเขตจักรพรรดิอย่างเป็นทางการในไม่ช้า บางทีอาจจะมีความเข้าใจที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นก็เป็นได้

หวังโหย่วฝู่ หนึ่งในผู้พิทักษ์ของสำนักเทพโลหิต เดินตามหลังท่านเจ้าสำนัก เขามีความคิดที่ละเอียดอ่อน สังเกตเห็นปฏิกิริยาของเซียวเฉิน จากนั้นยืดตัวตรง รายงานว่า

“ท่านประมุข ครั้งนี้ ข้าพบว่าหมู่บ้านตระกูลจ้าวมีผู้คนมากมาย จึงได้นำทาสกลับมายี่สิบห้าคนขอรับ”

ผู้พิทักษ์คนอื่นๆ ที่อยู่ข้างๆ มองหวังโหย่วฝู่อย่างเย็นชาจากด้านหลังของเซียวเฉิน ในใจพวกเขาคำรามเย็นชาที่ถูกแย่งชิงความดีความชอบไปต่อหน้าต่อตา

“อืม ทำได้ดี” เซียวเฉินพยักหน้า เขาพบว่าทาสจากหมู่บ้านตระกูลจ้าว อาจเพิ่งมาถึง สีหน้าและจิตใจของพวกเขาดูดีกว่าคนจากหมู่บ้านอื่นมาก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน