ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 593

บทที่ 593 ปีศาจประหลาด

เซียวเฉิน ประมุขของสำนักเทพโลหิต รับรู้ถึงกลิ่นอายปีศาจที่หนาแน่นขึ้นเรื่อยๆ ท่ามกลางหมอกสีม่วง เขาตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ พูดด้วยน้ำเสียงประจบประแจงว่า

“ท่านปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ ท่านดู ท่านยังต้องการรู้อะไรอีกหรือไม่ ข้าจะบอกท่านทุกอย่างที่รู้โดยไม่ปิดบัง ขอเพียงท่านไว้ชีวิตข้าก็เพียงพอแล้ว”

จ้าวอู่เจียงรับฟังด้วยความสงบ มองลงมาที่เซียวเฉิน แล้วพูดเบาๆ ว่า

“เจ้าฝึกวิชาลับ กินชีวิตผู้คนไปกี่คนแล้ว”

“มากกว่าร้อยคน…” เสียงของเซียวเฉินสั่นเล็กน้อย เขาอธิบายต่อว่า

“ท่านปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ คนกว่าร้อยคนนี้ล้วนเป็นสามัญชน ตายไปก็ไม่มีใครมาแก้แค้น ถ้ามีคนมาแก้แค้น ก็ฆ่าทิ้งซะ ในขณะเดียวกันก็จะไม่ดึงดูดความสนใจจากผู้ฝึกวิชาคนอื่นๆ ท่านปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ ท่านเพียงแค่ฝึกวิชาอยู่ที่นี่ ข้าจะช่วยท่านกำจัดทุกสิ่งรอบๆ ที่นี่เอง”

เสียงของเซียวเฉินเพิ่งจะจบลง หางจิ้งจอกสีม่วงด้านหลังของจ้าวอู่เจียงก็ส่ายไปมา หางจิ้งจอกเส้นหนึ่งยืดออกมา คล่องแคล่วราวกับนิ้วมือของมนุษย์ พันรอบคอของเซียวเฉิน และยกตัวเขาขึ้นมาจากพื้น

“ท่าน…ท่าน ขอ…ไว้ชีวิต…” ใบหน้าของเซียวเฉินแดงก่ำ ดวงตาแดงฉานเต็มไปด้วยเลือด น้ำลายไหลออกมาจากปากอย่างต่อเนื่อง อ้อนวอนอย่างยากลำบาก

หางจิ้งจอกสีม่วงโบกสะบัดไปมาราวกับปลาในแม่น้ำ ปกป้องจ้าวอู่เจียงไว้ตรงกลาง

จ้าวอู่เจียงจ้องมอง ยิ้มอย่างอ่อนโยน ไม่เหมือนตอนที่เพิ่งมาถึงโลกนี้ในฐานะลูกชายที่โง่เขลาของหัวหน้าหมู่บ้าน และไม่เหมือนกับในอดีตที่อ่อนโยนตลอดเวลา แต่เพิ่มความเย็นชาและความประหลาดของปีศาจเข้าไปอีกนิด

หางจิ้งจอกเหมือนมือ บีบรัดคอของเซียวเฉินให้แน่นขึ้นเรื่อยๆ เลือดเริ่มไหลออกมาจากจมูกและปากของเซียวเฉิน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอ้อนวอนและความอาฆาต เขาดิ้นรนอย่างสุดชีวิต แต่ทุกอย่างก็ไร้ผล

ลมหายใจของเขายิ่งอ่อนแรงและยิ่งอ่อนแรงลง หลังจากหายใจได้สามครั้ง เขาก็หมดลมหายใจ แขนขาอ่อนแรงตกลงมา

วันนี้ในยามเช้า เขายังคงมองโลกในแง่ดี หากกลืนกินชาวบ้านพวกนี้ได้สำเร็จ และฝึกฝนวิชากลืนนภาขั้นพื้นฐานจนสำเร็จ เซียวเฉินผู้นี้ในอนาคตย่อมไต่เต้าสู่ตำแหน่งสูงมากกว่านี้ได้อย่างแน่นอน

แต่ในเวลาอันสั้น เขาก็ได้พบกับสิ่งที่เรียกว่ากรรมตามสนอง ถูกปีศาจประหลาดตนหนึ่งบีบคอจนตาย

หางจิ้งจอกไม่ได้ปล่อยเซียวเฉินไปเช่นนั้น แต่ยังคงฉีกเสื้อผ้าของเซียวเฉินอย่างต่อเนื่อง ค้นหาสิ่งของติดตัวของเซียวเฉิน

จ้าวอู่เจียงค้นหาต่อไป ยังคงสงบนิ่ง เพียงแต่ค่อย ๆ ลิ้มรสพลังของตนเองในตอนนี้

ประมุขสำนักเทพโลหิตเชื่อว่าเขาเป็นปีศาจ และเมื่อเขาใช้พลัง รอบกายก็ปกคลุมไปด้วยหมอกสีม่วง เต็มไปด้วยกลิ่นอายปีศาจ บัดนี้ในหมอกสีม่วงยังงอกหางจิ้งจอกหกเส้น โบกไหวอยู่ด้านหลังของเขา

เขาคิดเพียงเล็กน้อย หางทั้งหกก็เหมือนแขนของเขา คล่องแคล่วและแสดงให้เห็นถึงพลังอันยิ่งใหญ่

ความรู้สึกนี้ช่างมหัศจรรย์ยิ่งนัก จ้าวอู่เจียงตกตะลึง ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน