ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 631

บทที่ 631 ความรู้สึกบางอย่างในความสงบ

“ที่แท้เป็นเช่นนี้เอง…”

จางหลินต้าวค่อยๆ กำตะเกียงแน่นขึ้น กระดูกผอมแห้งของเขามีสีซีดขาว

เขาหายใจถี่ขึ้น เปลวไฟในตะเกียงยิ่งมืดลง เขาใช้สติสุดท้ายของเขา จ้องมองไปยังทางทิศใต้ เห็นจ้าวอู่เจียงในสำนักเทพอสูรในเมืองหนานเหอ

“ที่แท้เป็นเช่นนี้เอง…”

เขายังเห็นมากขึ้น เห็นเส้นด้ายที่มองไม่เห็นบนตัวของจ้าวอู่เจียง

เส้นด้ายเหล่านี้เหมือนเป็นใยแมงมุม เชื่อมโยงกับผลของเหตุและปัจจัยมากมาย

“ชะตากรรมดั่งใยผ้า ซับซ้อนและกลับไปกลับมา ที่แท้ข้าจางหลินต้าวก็อยู่ในหมากตานี้ เป็นเพียงเบี้ยตัวหนึ่ง…”

เสียงของจางหลินต้าวแหบแห้งและยากเย็น สายตาของเขาพร่ามัว ตะเกียงในมือหลุดลงตกพื้น น้ำมันกระจัดกระจาย เปลวไฟดับลง

คนตายเหมือนกับไฟดับ เมื่อไฟดับวิญญาณคนก็ตายตาม

ศีรษะของเขาเอียงลง เส้นผมสีเทาและขาวปกคลุมอยู่ทั้งศีรษะ ร่างของเขาโน้มไปข้างหน้า ศีรษะกระแทกพื้นในท่าคุกเข่า

จางหลินต้าวผู้นำของสำนักศรัทธาราษฎร เกิดในสำนักศรัทธาราษฎร ตายในสำนักศรัทธาราษฎร เขาผงาดขึ้นด้วยความคิดที่ละเอียดอ่อนและแผนการที่ไม่มีข้อบกพร่อง แต่ต้องถึงแก่ความตายเพราะความจริงใจและบริสุทธิ์ของมนุษย์

เขาสิ้นลมหายใจ นั่งหันหลังให้กับทิศเหนือ และคุกเข่าหันหน้าไปทางทิศใต้

จ้าวอู่เจียงที่กำลังปรับระดับพลังในเมืองหนานเหอไม่รู้เรื่องนี้แม้แต่น้อย

เพราะไม่รู้ จึงสงบนิ่งรับรู้การคุกเข่าบูชา การไถ่บาป และการจบสิ้นสายสัมพันธ์นี้อย่างสงบ

ภายในวิญญาณของจ้าวอู่เจียงเต็มไปด้วยพลังปีศาจ ดูเหมือนว่าพลังปีศาจและวิญญาณของเขาจะหลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียว

เขารู้สึกบางอย่าง มองไปทางทิศเหนือ แต่สายตาของเขาถูกบดบังด้วยเมฆหมอกและแสงจันทร์

เขาไม่เข้าใจว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ในไม่ช้า ไม่เกินสามเดือนหลังจากนี้ แม้ว่าเขาจะอยู่ในสำนักเทพอสูร แต่เขาก็จะต้องไปที่แคว้นเทียนเป่าให้ได้สักครั้งหนึ่ง

ประการแรก เขาต้องการไปเยี่ยมสำนักศรัทธาราษฎร ดูว่าสหายเก่าของเขาเป็นอย่างไรกันบ้าง

ประการที่สอง เขาต้องการเข้าสู่ดินแดนลับเต๋อเหลียนเพื่อแสวงหาโอกาสในการสร้างร่างกายของตนเอง ให้วิญญาณมีที่พักพิงแทนที่จะเป็นร่างกายปัจจุบันของผู้อื่น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน