ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 660

บทที่ 660 ขอความช่วยเหลือ

“แน่นอน ถ้าข้าช่วยพวกเจ้าได้ ข้าก็ยินดีที่จะช่วย เพราะการเปิดหอคอยปีศาจหนึ่งครั้งนั้นยากเย็นมาก” จ้าวอู่เจียงพูดด้วยน้ำเสียงแฝงไปด้วยความหยอกเย้า ดวงตาของเขามีความลึกล้ำเหมือนบ่อน้ำเก่าแก่

“แต่ข้าไม่อยากพาพวกเจ้าเข้าไปเลย”

จูจิ้งอึ้งไปชั่วครู่ อู๋เจียงเหมือนจะถูกคำพูดของนางมัดมือ แต่ก็ไม่ได้ถูกมัดอย่างสมบูรณ์

จ้าวอู่เจียงพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นต่อไปว่า

“วันนี้ ตัวเจ้าอย่าเข้าไปชั้นที่เจ็ดดีกว่า ถ้าข้าเข้าได้ ข้าจะไม่พาเจ้าเข้าไปด้วย ถ้าเจ้าสามารถเข้าไปชั้นที่เจ็ดได้ด้วยตัวเอง นั่นหมายความว่าเจ้าก็มีความสามารถ แต่เจ้ากลับซ่อนความสามารถเอาไว้ เพราะว่าไม่อยากช่วยสหายร่วมสำนัก ไม่อยากให้สหายร่วมสำนักคนอื่นๆ เข้าไปด้วย”

หัวใจของจูจิ้งกระตุกทันที นางมองอู๋เจียงอย่างโกรธแค้น คนที่นางเคยเห็นว่าเป็นเพียงบุตรชายเจ้าสำราญ ตอนนี้เขากลับมีความฉลาดเฉียบแหลมจนทำให้นางรู้สึกหนาวเย็นในใจ

สำหรับคนอื่นๆ ที่อยู่ที่นั่น คำพูดของอู๋เจียงก็เป็นเพียงการตอบโต้ต่อจูจิ้ง เนื่องจากไม่อยากพานางเข้าไปในชั้นที่เจ็ด

แต่สำหรับจูจิ้ง คำพูดของอู๋เจียงนี้เกือบทำให้นางตายจากการตัดสินใจโดยทันที

นางอยากจะเข้าสู่ชั้นที่เจ็ด ต้องเลือกว่าจะหน้าด้านขอให้อู๋เจียงพาไป หรือจะเผชิญสายตาของทุกคนแล้วเข้าสู่ชั้นที่เจ็ดด้วยตัวเอง

ไม่ว่าจะอย่างไร นางก็เสียหน้าอย่างมาก

นางไม่เคยคิดว่าอู๋เจียงจะใช้คำพูดกลับมามัดตัวนางและทำให้นางเจ็บใจได้ขนาดนี้

ดูเหมือนจ้าวอู่เจียงจะเห็นความตั้งใจอื่นของนางในการเข้าสู่ชั้นที่เจ็ด

“ถ้าทุกคนไม่มีความเห็นอื่น ข้าจะหาทางพาทุกคนเข้าสู่ชั้นที่เจ็ดเอง” จ้าวอู่เจียงยิ้ม

“ยกเว้นจูจิ้ง บนหอคอยชั้นที่เจ็ด ไม่ใช่ที่สำหรับหมูโสโครกที่จะเข้าไป”

ไม่มีผู้ใดในที่นั้นพูดอะไร การได้ทำตัวไหลตามน้ำเป็นเรื่องดีสำหรับทุกคน

“อย่าพูดมาก เอาสมบัติวิเศษออกมาแล้วพาพวกเราเข้าสู่ชั้นที่เจ็ดได้แล้ว!” จูจิ้งพูดด้วยความโกรธ ใบหน้าของนางแดงด้วยความเดือดดาลและความอับอาย

จ้าวอู่เจียงยักไหล่และพูดอย่างใจเย็น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน