ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 670

บทที่ 670 วิชาปีศาจกลืนฟ้า

ในความคิดของหนี่ผูซา การฝึกตนโดยเฉพาะเมื่อถึงขอบเขตจอมจักรพรรดิแล้ว เป็นการแย่งชิงพลังแห่งฟ้าดิน ต้องแย่งชิงทั้งกับตัวเอง กับผู้อื่น และกับฟ้าดิน

ดังนั้นเมื่อสามารถแย่งชิงพลังแห่งฟ้าดินได้ ทำไมจะไม่สามารถแย่งชิงพลังจากผู้อื่นได้?

การแย่งชิงพลังจากผู้อื่นครั้งหนึ่ง มักจะมีค่าเกินกว่าการฝึกตนด้วยตนเองเป็นเวลาหลายปี หรือแม้แต่หลายสิบปี

นอกจากนี้ เขายังสามารถช่วยให้ผู้อื่นหลุดพ้นจากความทุกข์ในโลกมนุษย์ ทำไมจะไม่ทำล่ะ?

หนี่ผูซาที่มีคิ้วเรียวและมีท่าทางสงบ นั่งอ่านตำราโบราณ ในแขนเสื้อของเขามือข้างหนึ่งกำลังเคลื่อนไหวลูกประคำอย่างต่อเนื่อง

ที่ด้านหน้าของเขาประมาณหนึ่งศอก มีการสั่นสะเทือนในอากาศ มือที่สวมถุงมือสีดำทองปรากฏขึ้นและยื่นหยกชิ้นหนึ่งออกมาให้

หนี่ผูซาวางตำราลงและรับหยกมา หยกในมือของเขาแตกเป็นชิ้นๆ และแต่ละชิ้นเปล่งประกายระยิบระยับ กลายเป็นกระแสพลังสายละเอียดที่ไหลเข้าสู่ฝ่ามือของเขา

เสียงเบา ๆ ดังขึ้นในจิตใจของหนี่ผูซา รายงานสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหัน

“หินจันทราแม่ลูกสั่นไหวอย่างรุนแรง หินจันทราลูกในดินแดนหนานเหอได้ปลดปล่อยพลังไปแล้วกว่าครึ่ง ไม่ทราบว่าท่านจะไปที่นั่นเลยหรือไม่?”

หนี่ผูซาพูดเบาๆ ว่า “รออีกหน่อย พวกเรารอมาเป็นเวลานานขนาดนี้แล้ว รออีกนิดก็คงไม่เป็นไร”

“ถ้าสำเร็จ ของวิเศษที่อยู่ในหอคอยปีศาจทั้งหมดจะเป็นสินสอดในการหมั้นหมายของเรา”

เสียงฮึดฮัดเบาๆ ดังขึ้นในจิตใจของหนี่ผูซา ดูเหมือนว่าจะไม่พอใจและดูถูกคนที่กำลังสนทนาด้วยไม่ใช่น้อย

รอยยิ้มของหนี่ผูซายังคงอบอุ่น เขาหยิบตำราโบราณ “บันทึกโบราณ” ขึ้นมาอ่านต่อ การสั่นสะเทือนในอากาศด้านหน้าของเขาค่อยๆ หายไป

เมื่อการสั่นสะเทือนหายไป รอยยิ้มของเขาก็ค่อย ๆ หายไปด้วย กลายเป็นความเย็นชาโดยสมบูรณ์

เขาพลิกหน้าตำรา “บันทึกโบราณ” ซึ่งมีหน้ากระดาษสีเหลืองหม่น พลิกผ่านชีวิตของผู้คนมากมายในสมัยโบราณ

เหมือนกับชีวิตของเขาที่ผ่านมานี้ มีพรสวรรค์เหนือคนอื่นมากมาย และความโหดร้ายของโชคชะตา คนมากมายกลายเป็นบันไดให้เขาก้าวผ่านไปไม่หยุดยั้ง

…

“เจ้าเป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของอู๋ต้าห่าย อู๋เจียงใช่ไหม?”

ในชั้นที่เจ็ดของหอคอยปีศาจ ท้องฟ้าดับมืดลง ความมืดมิดที่ไม่มีที่สิ้นสุด ภายใต้ความมืดนี้ บังเกิดเสียงถามดังขึ้นจากด้านหลังของจ้าวอู่เจียง

เสียงนั้นไม่แหบแห้ง แต่กลับฟังดูอ่อนเยาว์ เหมือนเสียงเด็ก แต่เสียงนี้กลับมีความรู้สึกเก่าแก่เหมือนคนที่ผ่านกาลเวลามาเนิ่นนาน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน