ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 675

บทที่ 675 สายลมพัดผ่านสู่ดินแดนหนานเหอ (2)

“เฮ้อ” หลินเสี่ยวเคอมองดูน้องสาวของนางในสภาพปัจจุบันและถอนหายใจเบา ๆ

เคยเป็นเวลานานมากแล้วที่ตัวนางเองและน้องสาวในตระกูลจิ้งจอกชิงชิวมีสถานะเทียบเท่ากัน พวกนางเคยเป็นหนึ่งในเทพธิดาที่มีเสน่ห์อย่างไม่มีผู้ใดเทียบได้ แต่ตอนนี้หลินหลางกลับกลายเป็นสาวน้อยที่อ่อนแอและน่าสงสาร

“ความจริง เจ้าตอนไปไม่จำเป็นต้องลงมืออันใด เพียงแค่รออยู่ข้างๆ รอต้อนรับพญากิเลน เจ้าก็จะได้ผลงานความดีความชอบทั้งหมดแล้ว” หลินเสี่ยวเคอเตือนต่อไปว่า

“เจ้าจงใช้ผลงานนี้แลกกับการปลดปล่อย ไม่ต้องถูกกักขังอยู่ในคุกน้ำอีก ข้าจะช่วยเจ้าในการฝึกตน หวังว่าเจ้าจะสามารถรวบรวมแก่นปีศาจกลับคืนมาได้ในเร็ววัน”

…

“ข้าไม่ไป!”

ในสำนักสามพิษ มู่เชียนเชียนส่ายศีรษะอย่างรุนแรง มือทั้งสองจับจิ้งหรีดเล็กๆ ไว้แน่น และไม่มองไปที่ชายชราตัวเตี้ยที่สวมเสื้อคลุมสีฟ้าอยู่ข้างๆ พลางบ่นว่า

“ข้าไม่ไป ข้าไม่ไปจริงๆ”

“ถ้าเจ้าไม่ไป แล้วจะให้คนแก่เช่นข้าไปแทนหรือ?” ชายชราสวมเสื้อคลุมสีฟ้าขมวดคิ้วแน่น แต่เมื่อเห็นมู่เชียนเชียนไม่กลัวเลย เขาก็ถอนหายใจอีกครั้ง และพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า

“เชียนเชียน ถ้าเจ้าไม่ไป เจ้าจะให้พวกคนแก่เช่นพวกเรานี่ไปแทนหรือ?”

“แล้วผู้ใดจะกล้าหยิบหน้ากากนี้ไปแข่งขันเพื่อชิงสมบัติของสำนักเทพอสูร?”

“ถ้าพวกคนแก่เช่นพวกเราลงมือ จะต้องเป็นเรื่องขำขันแน่นอน”

“หึ” มู่เชียนเชียนมองชายชราอย่างเยาะเย้ยแล้วตอบกลับไปว่า

“สำนักสามพิษของเราก็ไม่ใช่ชื่อเสียงดีอยู่แล้ว ยังกลัวคนหัวเราะอะไรอีก?”

“อีกอย่าง ข้าไปแล้วจะมีประโยชน์อะไร ข้าจะแข่งขันกับผู้ใดได้?”

“ดินแดนหนานเหอก็ไม่ใช่พื้นที่ของสำนักสามพิษเรา”

“แค่นำสมบัติวิเศษเหล่านั้นกลับมานิดหน่อยก็พอแล้ว” ชายชราสวมเสื้อคลุมสีฟ้าพูดเสียงแผ่วเบาต่อไปว่า

“ในขณะนี้ เจ้าต้องทำอะไรสักอย่าง ไม่เช่นนั้นในสำนักจะมีคำครหาว่า เจ้าเป็นธิดาพิษของสำนักสามพิษ แต่หลายปีมานี้ไม่ได้ทำประโยชน์ใดๆ ให้สำนักเลย”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน