ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 680

บทที่ 680 วีรบุรุษโรยรา

หนี่ผูซายิ้มมุมปากและกัดฟันพูดต่อไปว่า

“เราแต่ละคนล้วนมาที่นี่เพื่อแย่งชิงสมบัติเป็นของผู้อื่น ไม่จำเป็นต้องทะเลาะกันเองทำให้เสียบรรยากาศ”

“ทะเลาะกันเองอะไร?” มู่เชียนเชียนมองหนี่ผูซาด้วยสายตาเต็มไปด้วยความรังเกียจ

“ข้าเป็นสตรี อยู่เคียงข้างกับคนต่ำทราม ข้ากับคนต่ำทรามเป็นพวกเดียวกัน ไม่ใช่พวกเดียวกับคนดีจอมปลอมอย่างเจ้า ในเมื่อเราไม่ใช่พวกเดียวกัน แล้วจะทะเลาะกันเองได้อย่างไร?”

ในขณะนี้ ผู้คนที่อยู่โดยรอบมีสีหน้าต่างกันไป ธิดาพิษจากสำนักสามพิษ มู่เชียนเชียน ดูเหมือนจะมีความแค้นกับสุภาพบุรุษจากสำนักเมตตาธรรมไม่ใช่น้อย

“เจ้าคือธิดาพิษจากสำนักสามพิษ ไม่คิดจะกลับตัวกลับใจมาเป็นคนดีบ้างหรือ?”

หนี่ผูซารู้สึกโกรธจนกัดฟัน แต่เขายังคงรักษาความสง่างามและยิ้มอ่อนโยนต่อไป

“หึ”

มู่เชียนเชียนหัวเราะอย่างไม่ใส่ใจ แต่รอยยิ้มของนางมีความแข็งกระด้าง นางเงียบลง ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ ดูเหมือนจะไม่อยากต่อปากต่อคำกับหนี่ผูซาอีก

แต่ภายในใจของนางกลับเต็มไปด้วยความขมขื่นและความเจ็บปวด

คำพูดของหนี่ผูซาแแทงใจดำของนาง ทำให้นางโต้แย้งไม่ได้

นางเป็นธิดาพิษ นางเป็นคนเลว ไม่สามารถกลายเป็นคนดีได้

แม้ว่านางเคยมีหลายครั้งที่อยากทำสิ่งที่ดี

นางรู้สึกเศร้า นางรู้ว่านางไม่ใช่คนดี แต่นางก็ไม่คิดว่าตนเองเป็นคนเลวที่แท้จริง

ความเงียบของมู่เชียนเชียนทำให้บรรยากาศยิ่งตึงเครียดมากกว่าเดิม

บริเวณหน้ารูปปั้นเทพปีศาจ มีผู้แข็งแกร่งบินมาร่วมการแย่งชิงสมบัติของสำนักเทพอสูรอย่างต่อเนื่อง

ความจริงที่ว่าอู๋ต้าห่าย ยอดฝีมือระดับเจ็ดกำลังจะตาย เป็นเรื่องที่จริงแท้แน่นอน

สำนักเทพอสูรที่ไม่มีอู๋ต้าห่ายก็ไม่ต่างอะไรจากสุนัขที่ไม่มีเขี้ยว ไม่สามารถก่อให้เกิดภัยคุกคามใดๆ ต่อพวกเขาได้อีก

พวกเขาจึงกล้ามาร่วมแบ่งปันสมบัติที่นี่

เมื่อพวกเขามาถึงที่รูปปั้นเทพปีศาจของสำนักเทพอสูร พวกเขาพบว่าการเดินทางมาในครั้งนี้ไม่เสียเที่ยวเปล่าแล้ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน