บทที่ 682 คำสั่งเสียครั้งสุดท้าย
จ้าวอู่เจียงขมวดคิ้วเล็กน้อย มองไปที่อู๋ต้าห่ายผู้ที่ไม่ได้พบเจอกันมาหลายวัน และตอนนี้มีผมขาวเกือบเต็มศีรษะแล้ว
เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าอู๋ต้าห่ายมีกลิ่นอายของความโรยราอยู่รอบตัว
บรรยากาศนี้ถึงแม้จะดูเหมือนเพิ่งเกิดขึ้น แต่จริงๆ แล้วก็ตามติดอู๋ต้าห่ายมาตลอด
อู๋ต้าห่ายสะบัดแขนเสื้อ พาจ้าวอู่เจียงกลับไปที่พักของตนเอง
ในห้องโถง มีแสงไฟจากเทียนเล่มเล็กๆ สาดส่อง พื้นปูด้วยเสื่อรองนั่ง พรมชั้นดีปูอยู่บนโต๊ะสี่เหลี่ยม และมีแท่นบูชาเรียงรายอยู่บนโต๊ะตัวนั้น
จ้าวอู่เจียงรู้สึกสงสัยและมีความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้กำลังพลุ่งพล่านในใจ
อู๋ต้าห่าย ยอดฝีมือระดับเจ็ดที่ยิ่งใหญ่ ก้มคำนับที่หน้าแท่นบูชา
ในมือของเขาปรากฏธูปดอกหนึ่ง ธูปลุกไหม้เป็นควันขาวบางๆ
อู๋ต้าห่ายโค้งคำนับแท่นบูชาบนโต๊ะสี่เหลี่ยม และปักธูปลงในกระถางธูป จากนั้นเขาหยิบป้ายวิญญาณที่เขียนว่า “รักนิรันดร์ จ้าวลู่เอ๋อร์”
เขายื่นป้ายวิญญาณนี้ให้จ้าวอู่เจียง แววตาของเขาเปี่ยมไปด้วยความเมตตา น้ำเสียงอ่อนโยน
“เจียงเอ๋อร์ ต่อไปหน้าที่ดูแลมารดาของเจ้าก็ฝากไว้ที่เจ้าแล้ว”
จ้าวอู่เจียงไม่ได้รับป้ายวิญญาณนั้น เขาถามด้วยเสียงสั่นเครือว่า
“ทำไมหรือขอรับ?”
เขาไม่ได้แสร้งทำตัวเป็นอู๋เจียง และไม่ปิดบังอะไร เสียงของเขาสั่นเล็กน้อย
“บิดาจะไปแล้ว” อู๋ต้าห่ายพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและหน้าตาเต็มไปด้วยความเมตตา
“ไม่ต้องห่วง บิดาได้จัดเตรียมทางหนีทีไล่ให้เจ้าแล้ว ต่อไปเจ้าต้องไปที่ดินแดนปีศาจหลิงซี ไปหาตระกูลปีศาจจิ้งจอกชิงชิว ที่นั่นจะมีคนปกป้องเจ้า”
จ้าวอู่เจียงรับป้ายวิญญาณนั้น เขาอ้าปากเล็กน้อย ความรู้สึกมากมายอัดแน่นอยู่ที่หน้าอก
อู๋ต้าห่ายไม่ใช่บิดาของเขา แต่ก็เป็นคนที่เปี่ยมไปด้วยความเป็นบิดาโดยแท้จริง
“ขอโทษนะ เจียงเอ๋อร์” อู๋ต้าห่ายยิ้มเล็กน้อย
“บิดาสามารถอยู่กับเจ้าได้เพียงเท่านี้ นับจากนี้เจ้าต้องเดินต่อไปเอง จำไว้นะ เวลาทำอะไรต้องใช้ความคิดให้เยอะๆ ลดความหยิ่งยโสลงและเพิ่มความเมตตาต่อคนอื่น เวลาฝึกฝนก็ตั้งใจให้มากขึ้น บิดาไม่ได้หวังให้เจ้าก้าวสู่เส้นทางของสุดยอดผู้แข็งแกร่งแล้วทำให้ตัวเองตกอยู่ในอันตราย แค่เจ้าเป็นยอดฝีมือและได้เห็นโลกกว้างก็พอแล้ว”
“นอกจากนี้ เจ้าไม่ต้องคิดเรื่องล้างแค้นให้บิดา การล้างแค้นนั้นไม่จำเป็น บิดาไม่ได้ถูกผู้ใดทำร้าย บิดาเพียงแค่ถึงวาระสุดท้าย ไปอยู่กับมารดาของเจ้าเท่านั้น ถ้ามีโอกาสฟื้นฟูสำนักเทพอสูร ก็พยายามทำให้ดีที่สุด ถ้าไม่มีโอกาสหรือกดดันมากเกินไป ก็ปล่อยผ่านไป ให้คนอื่นทำแทนเถิด”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า