ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 737

บทที่ 737 ผู้คนที่มาเพื่อพบปะกัน

ตั้งแต่โบราณกาล ผู้บำเพ็ญหลายคนมักใช้พลังงานภายในตัวเองไปกับการต่อสู้ภายในจิตใจของพวกเขาเอง

พวกเขามักจะทำสิ่งต่างๆ ตามที่หัวใจต้องการ แล้วเมื่อเกิดเหตุการณ์ที่ไม่เป็นไปตามที่คาดหวัง พวกเขาก็จะสงสัยตัวเองและตั้งคำถามกับการกระทำที่ทำตามหัวใจ

สุดท้ายพวกเขาจะได้ตระหนักและเข้าใจ นำมาสู่การบรรลุทางเต๋าของตนเอง

หากมองจากมุมมองของผู้ฝึกฝน นั่นหมายความว่าพวกเขาได้ตัดสินใจที่จะก้าวข้ามมารร้ายในใจของตัวเองอย่างแน่วแน่

มารร้ายในใจเกิดขึ้นได้ยาก คนธรรมดามักจะถูกควบคุมโดยอารมณ์ของตัวเอง ทำให้มารร้ายในใจไม่สามารถเกิดขึ้นได้ หากเกิดขึ้นก็มักจะจมอยู่ในนั้นและเสียชีวิตอย่างรวดเร็ว มารร้ายในใจจึงไม่สามารถเติบโตได้

เงื่อนไขในการเกิดของมารร้ายในใจ คือ การมีความขัดแย้งในใจของตนเอง

คนที่มีความขัดแย้งในใจเท่านั้นที่มีสิทธิ์เกิดมารร้ายในใจ

ถ้าไม่เช่นนั้น คนที่คิดว่าตัวเองถูกต้องเสมอ และคนอื่นผิดเสมอ ไม่มีอะไรที่ตัวเองทำผิด นั่นจะไม่ใช่มารร้ายในใจ แต่เป็นคนที่เห็นโลกแบบขาวดำ ซึ่งจะเป็นได้ทั้งคนอ่อนแอและคนชั่วร้าย

จ้าวอู่เจียงตรวจสอบวิญญาณของตัวเองอีกครั้ง ไม่พบความผิดปกติใดๆ

แต่ภาพในฝันยังคงชัดเจนในใจของเขา เขาเข้าใจสถานะของตัวเองคร่าวๆ แล้ว

เขาไม่ได้ถูกคำพูดโหดร้ายเหล่านั้นควบคุม และยังไม่เชื่อว่าตัวเองถูกต้องทั้งหมด

เขาเลือกที่จะเผชิญหน้ากับมารร้ายในใจ

เขาตบหน้าตัวเองหนึ่งที

“เฮ้ย เจ้าเงา ตอบสิ!”

เขาตั้งชื่อให้มารร้ายในใจว่า “เจ้าเงา” หมายถึงตัวเขาในร่างที่มืดมน เป็นเสมือนเงามืดที่ดำรงอยู่โดยไม่มีตัวตน

เจ้าเงาไม่ตอบ เพราะตอนนี้จ้าวอู่เจียงอยู่ในสถานะที่ดี เจ้าเงาจึงไม่ปรากฏตัว

เมื่อครู่จ้าวอู่เจียงกำลังฝึกสมาธิ และมีความคิดถึงคนรัก มารร้ายในใจจึงสามารถแทรกเข้ามาได้

จ้าวอู่เจียงลุกขึ้นยืนช้าๆ ความเงียบสงบยามค่ำคืนในบรรยากาศทำให้รู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย

เขาเปิดประตูห้องโถงใหญ่ และก้าวขึ้นสะพานที่ทะลุผ่านหมอกเมฆ เขายืนมองไกลออกไป เฝ้าดูชีวิตที่เต็มไปด้วยความผันผวนของผู้คนจำนวนมาก

ดวงจันทร์ส่องแสงเจิดจ้า

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน