ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 751

บทที่ 751 ม่านตาคู่

จ้าวอู่เจียงดวงตาสั่นไหว เซวียนหยวนจิ้งมองเขาด้วยความประหลาดใจ แล้วถามด้วยความห่วงใยออกมาว่า

“เจ้าเป็นอะไรไป?”

ดูเหมือนว่าจิ้งเอ๋อร์จะไม่ได้ยินเสียงนั้น ประโยคนี้คงตั้งใจพูดให้เขาฟังเท่านั้น…จ้าวอู่เจียงรู้สึกตื่นเต้นในใจ แล้วตอบกลับในใจว่า

“ขอ…ท่านผู้อาวุโส…โปรดชี้แนะ”

“ทุกพื้นที่ลับของผู้มีพลังกำเนิดเดิม คือหนึ่งในสามพันโลกที่แตกสลายและหลงเหลืออยู่จากยุคโบราณ” เสียงสตรีดังขึ้นในสมองของจ้าวอู่เจียงอีกครั้ง คราวนี้มีความรู้สึกเป็นมนุษย์มากขึ้น

จ้าวอู่เจียงตอบกลับในใจ

“ไม่ทราบว่าท่านผู้อาวุโสบอกเรื่องเหล่านี้กับข้าน้อยเพื่ออะไร?”

ความเงียบ ไม่มีเสียงตอบกลับอีก

สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือ ตั้งแต่เขาก้าวเข้าสู่พื้นที่ลับดอกบัวสวรรค์ ฟันเฟืองแห่งโชคชะตาก็หมุนอีกครั้ง

จิตสำนึกสุดท้ายที่หลงเหลืออยู่ในโลกลับที่แผ่นดินต้าเซี่ยตั้งอยู่ ได้ส่งประโยคหนึ่งมายังดินแดนลับเต๋อเหลียนแห่งนี้

นี่คือประโยคที่ทำให้ทุกดินแดนลับที่มีอยู่แต่เดิมสามารถตอบสนองได้

“ได้โปรดดูแลเขาให้ดี”

นี่คือคำพูดที่ไม่มีเหตุผล ไม่มีคำเกินมาแม้แต่คำเดียว

ในขณะเดียวกัน ณ ดินแดนเซียนหลิงตะวันออกอันห่างไกล ในเขตหวงห้ามของสำนักเติมฟ้าที่ไม่มีผู้ใดย่างกรายเข้าไปนานนับพันปี

ใต้ต้นไม้โบราณที่เชื่อมต่อสวรรค์และพื้นพิภพ ชายชราในชุดคลุมขาวที่แทบจะเติบโตรวมเป็นหนึ่งเดียวกับต้นไม้ พลันลืมตาขึ้น

ดวงตาคู่ที่มีม่านตาซ้อนกันสองชั้นปรากฏขึ้น

ภายในม่านตาซ้อนนั้นเต็มไปด้วยความมืดมิด แสงสว่างในสวรรค์และพื้นพิภพต่างบิดเบี้ยวเมื่อเข้าใกล้ประกายตาคู่นี้

สายตาของชายชราทอดข้ามระยะทางนับล้านลี้ หยุดอยู่บนใบหน้าของจ้าวอู่เจียง

“อาอู๋…”

สองคำที่เปล่งออกมาอย่างแผ่วเบา พร้อมกับถอนหายใจเบาๆ ทำให้ความว่างเปล่าสั่นสะเทือน อำนาจกดดันตลอดกาล ไม่รู้ว่าเป็นอานุภาพของชายชรา หรือเป็นเพราะสองคำว่า “อาอู๋” กันแน่

ภายในดินแดนลับเต๋อเหลียน จ้าวอู่เจียงหลังจากถามคำถามอีกครั้ง ก็ไม่ได้รับคำตอบใดๆ อีกเลย

ทั้งๆ ที่ชายหนุ่มมีคำถามอยากรู้คำตอบอีกหลายข้อ

เช่น

“เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับหินเสริมพลังวิญญาณหรือไม่?”

“ขออนุญาตถามนามของท่านผู้อาวุโส?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน