ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 777

บทที่ 777 กาลเวลา

จ้าวอู่เจียงไม่รู้ว่าทำอะไรยุ่งทั้งคืน จนตอนนี้ยังไม่ออกมาจากห้อง

หยินเถาเอ๋อร์ก็เช่นกัน ดูเหมือนว่าจะมาหาจ้าวอู่เจียงหรือหลินหลางแต่พอเห็นว่ามีคนอยู่ที่นี่ นางกลับไม่ได้ถามอะไรเลยและก็เดินจากไป เป็นเพราะนางยุ่งมากขนาดนั้นหรือ?

หลี่ฉวนจวินรู้สึกเหมือนถูกโลกทั้งใบทิ้งไว้ในบางขณะ

“โลกที่โดดเดี่ยวนี้ ข้าไม่สนใจหรอก ข้าแค่คงความเงียบสงบของข้าต่อไปก็พอแล้ว…”

ไม่นานนัก จ้าวอู่เจียงและเซวียนหยวนจิ้งก็ออกมาจากห้อง

หลี่ฉวนจวินยืนรออยู่คนเดียว กอดกระบี่ไว้ในอ้อมแขน

“ไปกันเถอะ เราต้องมุ่งหน้าไปยังชั้นที่เก้าของดินแดนลับเต๋อเหลียนแล้ว”

หลี่ฉวนจวินพยักหน้า แต่ยังคงมีสีหน้าสงสัย จ้าวอู่เจียงไม่ใช่คนที่จะนอนตื่นสายได้

แม้ว่าจ้าวอู่เจียงจะทำตัวไร้กังวล แต่ก็ไม่น่าจะนอนตื่นสายได้จริงๆ

แล้วเซวียนหยวนจิ้งล่ะ?

ทั้งสองคนนอนตื่นสายด้วยกันอย่างนั้นหรือ?

หลี่ฉวนจวินรู้สึกเหมือนจับอะไรบางอย่างได้ เขาหรี่ตาลงเล็กน้อยและยิ้มอย่างรู้ทันให้กับจ้าวอู่เจียง

จ้าวอู่เจียงก็ยักคิ้วและยิ้มกลับอย่างไม่ปิดบัง เดินเข้ามาใกล้และโอบไหล่ของหลี่ฉวนจวินพลางพูดแหย่

“พี่ชาย ข้ามีคำถามหนึ่งที่สงสัยมาตลอด ก่อนหน้านี้ท่านอุทิศตนเพื่อฝึกฝนอย่างเดียว ไม่ทราบว่าท่านเคยมีความรักบ้างหรือไม่ หรือว่าท่านยังเป็นผู้ที่ไร้ประสบการณ์อยู่?”

หลี่ฉวนจวินโกรธจัดและผลักมือของจ้าวอู่เจียงออกอย่างรุนแรง พลางพูดด้วยความฉุนเฉียว

“ข้ากินเกลือมากกว่าที่เจ้ากินข้าว ข้าพบสตรีมากกว่าที่เจ้าพบผู้คนซะอีก!”

“สรุปว่าท่านยังไม่มีประสบการณ์จริงๆ ใช่ไหม?” จ้าวอู่เจียงถามต่อด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

“อ่า…” หลี่ฉวนจวินเสียความมั่นใจไปไม่น้อย พลางพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“ไม่ใช่สักหน่อย”

“อืม” จ้าวอู่เจียงพยักหน้า และถามต่อ

“แล้วปกติแล้วท่านมักจะใช้เวลานานเท่าใด?”

“ประมาณหนึ่ง ไม่เกินสอง…” หลี่ฉวนจวินไอเบาๆ แต่ว่าก่อนที่เขาจะพูดจบ จ้าวอู่เจียงก็พูดแทรก

“หนึ่งหรือสองชั่วยามอย่างนั้นหรือ ไม่เลวเลย ต้องยอมรับเลยว่าท่านเก่งมาก!” จ้าวอู่เจียงพยักหน้ารับรอง และพูดเสริมว่า

“เหมือนกับข้าไม่มีผิด”

“นั่น… นั่นก็เป็นเรื่องธรรมดา” หลี่ฉวนจวินพยักหน้าอย่างไม่เป็นธรรมชาติ ที่จริงเขาตั้งใจจะพูดว่าหนึ่งหรือสองถ้วยชาเท่านั้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน