บทที่ 787 หลู่จง โปรดสำรวม
สิ่งที่จ้าวอู่เจียงคาดเดาไว้ไม่ผิดนัก หลู่จงกำลังตามหาเขาจริงๆ และนางก็มีความตั้งใจแน่วแน่ที่จะจัดการกับเขา แต่สิ่งที่ไม่ตรงกับที่เขาคิดคือ หลู่จงไม่ได้สนใจเขาในแง่ดีเลย นางแค่อยากจะซ้อมเขาให้หนำใจเท่านั้น
นับตั้งแต่ทุกคนก้าวเข้าสู่ซากโบราณแห่งการสืบทอด หลู่จงก็เริ่มค้นหาจ้าวอู่เจียงเป็นสิ่งแรก นางถึงกับประกาศว่าผู้ใดก็ตามที่ช่วยทำให้นางพบเขาจะได้รับผลตอบแทน
เหล่าผู้คนที่อยากเห็นเรื่องสนุกต่างก็เริ่มตื่นเต้นมากขึ้น นอกจากจะต่อสู้กันเองแล้ว ยังเริ่มค้นหาจ้าวอู่เจียงไปด้วย แต่ถึงแม้จะผ่านไปครึ่งวัน พวกเขากลับไม่พบตัวจ้าวอู่เจียงเลย
จนกระทั่งมีคนพบว่าเขาซ่อนตัวอยู่ในปากของรูปปั้นเทพปีศาจ ซึ่งไม่เพียงแค่ทำให้พวกเขาประหลาดใจเท่านั้น แต่ยังทำให้พวกเขารู้สึกดีใจอีกด้วย เพราะดูเหมือนว่านี่น่าจะเป็นสถานที่สำหรับการสืบทอดขั้นสุดท้ายในซากโบราณนี้
ตอนนี้ ผู้คนที่ต่อสู้อยู่ด้านล่างต่างเห็นว่าหลู่จงได้ก้าวขึ้นมาบนปากรูปปั้นเทพปีศาจ และกำลังเผชิญหน้ากับจ้าวอู่เจียงราวกับว่าอีกเพียงชั่วพริบตา นางก็จะใช้เคียวศักดิ์สิทธิ์ฟาดฟันเขาจนสิ้นชีวิต
เสียงซุบซิบนินทาของผู้คนที่มุงดูเหตุการณ์นี้ดังกระหึ่มขึ้นมา
“จ้าวอู่เจียงต้องจบสิ้นแน่ หลู่จงลงมือเอง ถ้าไม่ตายก็คงบาดเจ็บสาหัส”
“ผู้ใดใช้ให้เขาอวดดีเช่นนี้ กล้าไปท้าทายหลู่จง เขาไม่รู้หรือว่านางเป็นผู้ใด?”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า… อาจจะเป็นเพราะจ้าวอู่เจียงไม่รู้จริงๆ ก็ได้ เขาเป็นแค่ผู้บำเพ็ญจากชนบทที่ห่างไกลเท่านั้น”
“ถึงแม้ว่าความแข็งแกร่งของหลู่จงจะไม่ถูกปิดบังมากนัก แต่ก็ไม่ได้มีการประกาศแพร่หลาย จ้าวอู่เจียงไม่รู้ก็ไม่แปลก”
“มันไม่ผิดที่จะไม่รู้ แต่ความไม่รู้นั้นคือความผิด จ้าวอู่เจียงต้องชดใช้สำหรับเรื่องนี้แน่”
“เอ๊ะ พวกเจ้าคิดหรือไม่ว่าจ้าวอู่เจียงดูเหมือนจะมีความมั่นใจมากผิดปกติ หรือว่าเขาซ่อนพลังบางอย่างไว้?”
“แล้วมันจะเป็นอย่างไร? คิดว่าหลู่จงมีเพียงแค่พลังที่แสดงให้เห็นเท่านั้นหรือ? วันนี้ถึงแม้จะเป็นผู้บำเพ็ญที่แข็งแกร่งมากๆ ก็ยังอาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลู่จงได้”
“อย่าลืมว่า หลู่จงเป็นหนึ่งในศิษย์โปรดของนักวาดภาพศักดิ์สิทธิ์ นางต้องมีสมบัติวิเศษอยู่ในครอบครองแน่ๆ”
“งั้นจ้าวอู่เจียงก็คงต้องจบสิ้นเพียงเท่านี้แล้วล่ะ”
“เจ้าพูดถูกแล้ว! นอกจากคนไม่กี่คนเช่น จูกัดเซี่ยวไป๋ หรือ หลินเสี่ยวเคอ รวมไปถึงบรรดาผู้คนจากตระกูลหวังและตระกูลหลู่ นอกนั้นผู้ใดจะกล้าต่อสู้กับหลู่จง? คนผู้นั้นคงไม่รักชีวิตแล้ว”
ขณะที่ผู้คนต่างพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน จ้าวอู่เจียงก็ก้าวถอยหลังไปสองก้าว เขารู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างผิดปกติ ราวกับว่าเขาคิดอะไรผิดไป


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า