ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 842

บทที่ 842 ยามอิ๋นมาถึงแล้ว

ยามค่ำคืนล่วงเลยเข้าสู่ยามอิ๋น

จ้าวอู่เจียงที่กำลังเคลิ้มหลับจากความคิดอันพลุ่งพล่าน พลันต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูเบาๆ เสียงหวานชวนหลงใหลที่ถูกพลังปราณห่อหุ้มเอาไว้ลอยเข้ามาในห้อง

“พี่จ้าว ท่านเคยขอให้น้องช่วยทำบางอย่างให้ ตอนนี้สำเร็จแล้ว พี่จ้าวพอมีเวลาหรือไม่?”

จ้าวอู่เจียงรู้สึกสงสัย “ฮวาเจี่ยอวี๋หรือ?”

นางมาทำอะไรตอนดึกดื่นเช่นนี้? หรือว่า… นางจะเอาจริง?

ตอนนั้นเขาเพียงหยอกล้อฮวาเจี่ยอวี๋ แต่ดูเหมือนว่านางจะจริงจัง นี่นางมาเยี่ยมตอนดึกเพื่อส่งอะไรให้เขาหรือ? แต่เขาก็ไม่ได้หิวเลยนี่นา

“ข้าหลับแล้ว” จ้าวอู่เจียงตอบกลับด้วยเสียงที่ห่อหุ้มด้วยพลังปราณ ส่งกระแสเสียงออกไปนอกห้อง

ฮวาเจี่ยอวี๋ด้านนอกชะงักเล็กน้อย จากนั้นเสียงหวานก็ดังมาอีกครั้ง

“ยามค่ำคืนหนาวเหน็บ พี่ไม่สงสารน้องที่ยืนหนาวอยู่หรือ? แม้ว่าพี่จะเป็นผู้มีศีลธรรมสูงส่ง แต่ข้ามีเรื่องจะพูดคุยกับพี่ พอจะเปิดประตูให้ข้าเข้าไปได้หรือไม่?”

“หนาวหรือ? ข้ากลัวว่าเจ้าจะตกใจมากกว่า!” จ้าวอู่เจียงถอนหายใจ เขาโบกมือทำให้คาถาบนประตูสลายไป จากนั้นกล่าวว่า

“เข้ามาเถิด แต่ห้ามจับต้องข้าเป็นอันขาด”

ฮวาเจี่ยอวี๋รู้สึกอายเล็กน้อย แต่ก็ยิ้มพอใจในใจ นางคิดว่า จ้าวอู่เจียงนี่ช่างเล่นตัวจริงๆ นางเปิดประตูและก้าวเข้ามาในห้องของเขา ไฟในห้องสว่างขึ้นโดยทันที

“พี่จ้าว ไฟนี่มันสว่างเกินไปหรือไม่? คงจะดีกว่าถ้าปิดลงเจ้าค่ะ” ฮวาเจี่ยอวี๋ก้าวเดินช้าๆ อย่างมีเสน่ห์ ความหมายชัดเจนว่าการมีไฟสว่างจะไม่เหมาะสมกับสิ่งที่นางต้องการ

“ไฟกลางคืนช่วยขับไล่สิ่งชั่วร้าย” จ้าวอู่เจียงสวมเสื้อคลุมและนั่งที่โต๊ะ เขาไม่หิว และไม่คิดจะมีเรื่องกับนาง

ฮวาเจี่ยอวี๋ยิ้มอย่างออดอ้อน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน