ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 940

บทที่ 940 หลอกลวงศัตรู

จ้าวอู่เจียงจ้องมอง สายตาเคร่งเครียด

เขาก้มตัวเล็กน้อย แขนขวาสีดำสนิทห้อยลง ซึมซับพลังปราณจากผืนดิน

ลวดลายดำสนิทเลื้อยขึ้นมาถึงครึ่งหน้าขวาของเขา ราวกับสัญลักษณ์มืดที่สลักไว้

พลังแข็งแกร่งของวิชาสายฟ้า สามารถฝ่าอำนาจการจับอย่างง่ายดายของหลี่ชางเซิง ทำให้เขาเยือกเย็นขึ้นเรื่อย ๆ

เขายังมีไพ่ตายอยู่ มีเคล็ดวิชามารกลืนสวรรค์ในมือ

แต่จนกว่าจะถึงช่วงคับขันจริง ๆ เขาถึงจะเปิดเผยเคล็ดวิชามารกลืนสวรรค์

ภายในใจจ้าวอู่เจียงยังมีความรู้สึกโชคดีอยู่บ้าง เขารู้สึกว่าตนเองไม่น่าจะถึงคราวต้องกังวลเรื่องความเป็นความตาย

เสียงหวานที่มักจะปรากฏในหัวเขา กำลังรอให้เขาก้าวเข้าสู่ใจกลางดินแดนลับ ถ้าหากถึงคราววิกฤติ เสียงนั้นก็น่าจะออกมาช่วยเขางรู้สึก

แต่จ้าวอู่เจียงไม่อยากเสี่ยง ไม่อยากฝากความหวังไว้กับผู้อื่น นั่นไม่ใช่วิสัยของเขา

เขาเชื่อมั่นเพียงสิ่งเดียว ไม่ว่าชะตาหรือวาสนา ทุกอย่างต้องอยู่ในมือเขาเอง

“หยกบริสุทธิ์ชั้นสูง ครอบคลุมทั่วสามสิบหกชั้นฟ้า ปกคลุมเหนือเก้าสวรรค์สรรพสิ่ง…” จ้าวอู่เจียงท่องคาถา สายฟ้าสีเงินรวมตัวในฝ่ามือซ้าย แล้วเขาพุ่งเข้าไปหาหลี่ชางเซิง

หืม? หลี่ชางโส่วและหลี่ชางหมิงยืนกอดอกอย่างเย่อหยิ่ง คาดหวังจะเห็นท่าทีของจ้าวอู่เจียงขอความเมตตา

พวกเขาไม่คาดคิดว่าจ้าวอู่เจียงจะกล้าหาญ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าไม่มีทางต้านทานหลี่ชางเซิงได้ แต่ยังกล้าพุ่งเข้าโจมตีตรง ๆ

ไม่รู้จักกลัวตาย! ทั้งสองคนเยาะเย้ย

หลี่ชางเซิงแค่นเสียงหัวเราะ คิดว่าน่าสนุกไม่น้อย เขาไม่คาดคิดว่าจ้าวอู่เจียงจะดิ้นรนแม้รู้ดีว่าต้องพ่ายแพ้

แต่ก็ดีเหมือนกัน ถ้าจบลงง่าย ๆ เขาก็คงหาเรื่องสนุกไม่ได้

“เร็วราวลวี่หลิง!”

จ้าวอู่เจียงใช้พลังสายฟ้าพุ่งเข้าใส่หลี่ชางเซิง เปลวสายฟ้ากระจายเต็มท้องฟ้า ส่องประกายพราวพราย

หลี่ชางเซิงยืนกอดอก ก้าวออกมาหนึ่งก้าว เขาต้องการดูว่าจ้าวอู่เจียงจะสร้างความประหลาดใจอะไรให้เขาได้บ้าง เขายื่นมือออกไปอย่างเย็นชา ดวงตาเต็มไปด้วยความเฉยเมย ราวกับเทพเจ้าผู้เมตตาเหนือสรรพชีวิต เอื้อมมือไปคว้าสายฟ้า

ตู้ม!

หลี่ชางเซิงคว้าสายฟ้าบ้าคลั่งไว้ ภายในสายฟ้ามีบางอย่าง…

เขาบีบสายฟ้าจนแตกเป็นเสี่ยง สีหน้ามืดหม่น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน