ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 948

บทที่ 948 ราชสีห์หมดเรี่ยวแรง

ชั้นที่ยี่สิบเก้าของดินแดนลับเต๋อเหลียน

เข้าใกล้ใจกลางดินแดนตามหลักการแล้วควรจะเล็กลง แต่กลับกัน โลกภายในกลีบดอกบัวกลับกว้างใหญ่ไพศาลยิ่งกว่าก่อนหน้านี้

จ้าวอู่เจียงหมดเรี่ยวแรง หลายครั้งที่เขาแทบจะอดใจไม่ไหว ใช้วิชามารกลืนสวรรค์

ระหว่างทางเขาก็ได้สังหารผู้ที่ขวางทางอีกสามคน

ตอนนี้เขาเหมือนราชสีห์ที่วิ่งอยู่ในเขตทุ่งหญ้า รอบด้านล้วนเป็นหมาไนที่จ้องจะเล่นงานเขาพวกมันล้อมเขาไว้ แต่ไม่เข้าใกล้มากเกินไป เพียงรอจนเขาหมดแรงล้มลงพวกมันก็จะกรูกันเข้ามา

ขณะเดียวกับที่พวกหมาไนเหล่านี้ขัดขวาง สองพี่น้องตระกูลหลี่ หลี่ชางโส่วและหลี่ชางหมิง ก็ไล่ตามเขามาทัน พลังทั่วร่างพวกเขาเต็มเปี่ยม ค่อย ๆ บีบบังคับเข้ามาทีละก้าว

“จ้าวอู่หยาง ยอมจำนนเสียเถอะ” หลี่ชางโส่วสวมชุดสีเขียวพลิ้วไหว ประสานมือไว้ด้านหลัง เหาะมาในอากาศ แรงกดดันครอบงำพลังของผู้คนรอบข้าง

“หากเจ้ายอมมัดมือมัดเท้าตัวเอง คุกเข่าเข้ามา ข้า หลี่ชางโส่ว ขอสาบานในนามตระกูลหลี่ว่า จะไม่ทำร้ายชีวิตเจ้าอย่างเด็ดขาด เป็นอย่างไร?”

“หากเจ้าไม่ยอมจำนนตอนนี้ พวกข้าก็จะจับญาติมิตรของเจ้า แล้วทรมานพวกเขาจนตาย”

ตอนนี้เองหลี่ชางหมิงก็ปรากฏตัว ล้อมเข้ามาหหาจ้าวอู่หยาง จากสองด้าน พวกเขาใช้พลังปิดล้อมจ้าวอู่หยางไว้อย่างแน่นหนา “เจ้าก็คงไม่อยากให้ญาติมิตรของเจ้าต้องพลอยเดือดร้อนเพราะเจ้ากระมัง?”

หมาไนก็ค่อย ๆ เข้ามาใกล้ เหล่าผู้ฝนตนเหล่านี้จ้องมองจ้าวอู่เจียงด้วยสายตาเย็นชา

โลกนี้อันตรายและไม่แน่นอน ไม่อาจโทษพวกเขาที่ซ้ำเติมคนตกทุกข์ได้ยาก หากจะโทษก็ต้องโทษจ้าวอู่เจียงที่ไปล่วงเกินคนที่ไม่ควรล่วงเกิน ส่องประกายอย่างที่ไม่ควรส่อง แต่กลับไม่มีความสามารถพอที่จะปกป้องตัวเอง

มีสองอัจฉริยะแห่งตระกูลหลี่รวมมือกับการล้อมของผู้คนมากมาย จ้าวอู่หยางวันนี้ต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน!

จ้าวอู่เจียงถูกผู้คนมากมายล้อมไว้ เขาใกล้จะหมดแรงแล้ว มือซ้ายที่ซ่อนอยู่ในแขนเสื้อปกคลุมด้วยของเหลวสีเงินจากสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์ ค่อย ๆ ไต่ขึ้นตามแขนของเขา แผ่ขยายขึ้นไปเรื่อย ๆ เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ

ในบรรดาสายฟ้าทั้งห้า สายฟ้าศักดิ์สิทธิ์นั้นเป็นตัวแทนของการสังหาร รุนแรงและเต็มไปด้วยพลังหยาง

แต่ร่างของเขานั้นเป็นวิญญาณ อีกทั้งยังพึ่งพาพลังปีศาจ ชอบความมืดแต่ไม่ชอบความสว่าง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน