ค่ำคืนนั้น นิยาย บท 10

ใช่ว่าเขาจะไม่เคยมีเซ็กส์ หนุ่มไฮโซรูปหล่อบ้านรวยการศึกษาดีอย่างเขาน่ะหรือ ขี้คร้านจะมีก็แต่ผู้หญิงวิ่งตามจับจนหัวกระไดไม่แห้งสิไม่ว่า

แต่หนุ่มหล่อมาดขรึมเช่นเขาก็ไม่เคยลงหลักปักฐานที่ใครทั้งนั้น พูดกันตามตรงผู้หญิงที่เข้ามาในชีวิตผ่านมานับไม่ถ้วนแต่ไม่มีสักคนที่เข้าตา

ไม่มีใครทำให้ติณภพตกหลุมรักจนหัวปักหัวปำถึงขั้นอยากใช้ชีวิตร่วมกัน มีแต่ประเภทที่เข้ามาจ้องจะจับเพื่อหวังผลประโยชน์อันมหาศาลทั้งนั้น

แพรวา เธอก็เป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่บังเอิญตรง สเป็กและสะดุดตาคนอย่างเขา ค่ำคืนนั้นทั้งคู่มีเซ็กส์กันอย่างเมามัน และเขาก็ตื่นมาเพื่อพบว่า เธอหายไปเสียแล้ว

ทิ้งไว้ก็แต่รอยสีแดงดวงเล็กๆ บนที่นอน...

ใจเขาหายวาบ เธอไม่ได้เป็นประจำเดือน ตอนถอดเสื้อผ้าออกเขาก็ไม่เห็นผ้าอนามัย และเขาทั้งดูดทั้งเลียเครื่องเพศหญิงของเธอทั้งนอกทั้งใน ถ้ามีเลือดออกทำไมเขาจะไม่รู้

เป็นอื่นไปไม่ได้นอกเสียจากเธอยังบริสุทธิ์ และเขาก็เป็นคนทำลายมัน..

เขารักสนุก แต่ก็ไม่ใช่ประเภทที่เห็นแก่ตัว ฟันแล้วทิ้ง สาวๆ ที่มาสนุกด้วยต้องได้รับผลตอบแทนที่คุ้มค่า

แต่เธอ แพรวา เธอกลับไม่อยู่รอเรียกร้องอะไรจากเขาและหนีหายไปเลย มันทำให้เขารู้สึกแย่และเศร้านิดๆ เป็นครั้งแรกหลังจากคืนอันเร่าร้อน และพบว่าตัวเองอยู่เพียงลำพัง

ความรู้สึกเหมือนโดนฟันแล้วทิ้ง !

เขาก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมเธอทำอย่างนั้น ตัวเธอก็ต้องรู้ตัวเองดีอยู่แล้วว่ายังเวอร์จิน จะไม่คิดเรียกร้องหรือร้องห่มร้องไห้ให้เขารับผิดชอบอะไรหน่อยเลยหรือไงนะ

เอาล่ะ ตอนนั้นเขาก็เข้าใจได้ว่าเธออาจจะคิดว่า เขาเป็นผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ ที่อาจจะไม่มีสมบัติพัสถาน แต่ตอนนี้ที่เธอเห็นแล้ว ได้รู้แล้วว่าเขาคือท่านประธานติณภพ เธอยังจะหนีหน้าเขาไปไหนอีก

เขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอนะโว้ย จะไม่อีนังขังขอบกันเลยหรือไงวะ ?!

คิดมาถึงตรงนี้แล้วหงุดหงิดจึงถอดสูทเหวี่ยงพาดบนเก้าอี้หนังประจำตำแหน่ง หันไปมองประตูก็พบว่าเธอยังไม่ตามมาเสียที

“ ทำบ้าอะไรอยู่ อย่าบอกนะว่าแอบหนีไปอีก ”

เขาบ่นพึมพำก่อนที่จะเปิดประตูพรวดออกไป และพบว่าเธอเดินมาถึงพอดีพร้อมกับสะดุ้งโหยง

“ ทำอะไรอยู่ ”

“ ดิฉันไปเข้าห้องน้ำมาน่ะค่ะ ”

“ มานี่ซิ ”

“ งั้นเรียกผมว่าคุณก็พอ คุณติณ ”

“ ค่ะ คุณติณ ”

“ อยากให้ผมรับผิดชอบยังไง ”

“ แพรบอกแล้วไงคะว่าไม่ต้อง มันคือการสมยอม ”

“ คุณกลับไปคืนดีกับแฟนหรือยัง ”

“ เปล่าค่ะ ถึงแพรจะไม่ฉลาดมาก แต่ก็คงไม่กลับไปหาคนที่ทำให้เสียใจอีกแล้ว ”

“ ดีแล้ว ความรักน่ะมันไม่ได้หาได้แค่ในรักแบบหญิงชายหรอกนะ พ่อแม่ ครอบครัวก็ให้ความรักเราได้ ”

“ แพร... ไม่มีครอบครัวหรอกค่ะ พ่อแม่ทิ้งไปมีครอบครัวใหม่ ย่าก็เสีย อยู่คนเดียว ทำงานส่งตัวเองเรียนมาตลอด ” เขาชะงักนิดหน่อยเมื่อได้รู้ถึงข้อเท็จจริงของเธออันนี้ รู้สึกผิดที่ตักตวงจากเรือนกายของเธออย่างเอาแต่ใจ จะเป็นการซ้ำเติมชีวิตอันหดหู่และเพียบพร้อมไปด้วยปัญหาของเธอหรือเปล่านะ

แต่ดูจากน้ำเสียงที่ตอบฉะฉานและแววตาแจ่มใสไร้กังวลนั้นก็ฉายชัดถึงว่า เธอไม่ได้จมปลักอยู่แต่กับชีวิตรันทดของตัวเองเสียหน่อย ยกเว้นเสียแต่ความประหม่าที่เธอมีต่อเขาก็เท่านั้น