คิดจะรัก คิดถึงอดีต(เมีย) นิยาย บท 27

ไป๋ซีเยว่กลับไปที่บ้านหยิบเสื้อผ้าก่อนแล้วค่อยขับไปยังคฤหาสน์

เธอเพิ่งจะจอดรถ ก็เห็นจี้เหลียนเฉิงเดินเข้ามา แสงไฟบนถนนสว่างเป็นพิเศษ แต่ยังคงสามารถมองเห็นได้ชัดเจน ขาเรียวยาวสองข้างของเขาก้าวเท้ายาวและรีบร้อน

ในอ้อมแขนเขาอุ้มลูกเอาไว้ มู่มู่ถูกห่ออย่างแน่นอน มีเพียงแค่ดวงตากลมโตคู่หนึ่งที่เผยออกมา

“แม่คะ!”

กระทั่งแขนของเธอก็ถูกห่อไว้ในเสื้อของจี้เหลียนเฉิง ไป๋ซีเยว่เร่งฝีเท้าไปรับลูกมาจากเขา “ทำไมไม่รอในคฤหาสน์ ข้างนอกหนาวเกินไปแล้ว”

จี้เหลียนเฉิงใช้มือประคองเล็กน้อย และชักมือกลับอย่างรวดเร็ว “เธอจะออกมา”

มู่มู่แนบศีรษะลงบนใบหน้าไป๋ซีเยว่ งึมงำเรียกแม่คะ

“เข้าไปก่อน” จี้เหลียนเฉิงปกป้องเธอขึ้นบันไดด้วยความระมัดระวัง

เมื่อเข้าไปคฤหาสน์ ป้าจางที่รออยู่หน้าประตู “คุณหมอไป๋มาแล้วหรอคะ กินข้าวรึยังคะ”

ไป๋ซีเยว่ถอดเสื้อให้มู่มู่ พลางตอบคำถาม “กินแล้วค่ะป้า”

มือทั้งสองข้างของมู่มู่ได้รับอิสระก็รีบกอดคอไป๋ซีเยว่แน่น ดวงหน้ารูปไข่แนบลงกับใบหน้าด้านข้างของไป๋ซีเยว่ จากนั้นก็ไม่ขยับแล้ว

จี้เหลียนเฉิงถามเสียงเบา “เอาของมาด้วยมั้ย”

ไป๋ซีเยว่พยักหน้า “อยู่ในกระเป๋า อีกครู่จะเอาให้คุณ ใช่แล้ว เสื้อผ้านี่ไม่ต้องซัก ให้เธอกอด อีกสองวันฉันค่อยเอาตัวใหม่มาให้”

นัยน์ตาจี้เหลียนเฉิงเข้มขึ้น น้ำเสียงก็ทุ้มต่ำยิ่งกว่าเดิม “ได้”

มู่มู่เห็นไป๋ซีเยว่ กอดอยู่ครู่หนึ่ง ก็คึกคักขึ้นมา พูดกับไป๋ซีเยว่เป็นพรวน และพาเธอไปดูของเล่นใหม่ของเธอ โดยไม่ปล่อยให้ว่างเลยสักนิด

สี่ทุ่มกว่า ไป๋ซีเยว่ก็ยังไม่กล้าบอกว่าจะกลับไป เธอกล่อมลูกให้หลับเงียบๆ และเรียกจี้เหลียนเฉิงมาอุ้มเธอไปวางบนเตียง

จี้เหลียนเฉิงวางลูกเรียบร้อยแล้ว ก็หันไปมอง ไป๋ซีเยว่กำลังสวมเสื้อคลุมอยู่

เขาก้าวเท้ายาวเข้าไป “ผมจะไปส่งคุณ”

ไป๋ซีเยว่ก้มหน้าพันผ้าพันคอ “ไม่ต้อง คุณเฝ้าเธอเถอะ”

ทันใดนั้นจี้เหลียนเฉิงก็ยื่นมือมาจับข้อมือเธอเอาไว้

ไป๋ซีเยว่เหลือบตาขึ้นมองเขา แววตากระจ่าง ไม่มีความรู้สึกระหว่างหนุ่มสาวเลยแม้แต่น้อย

จี้เหลียนเฉิงรีบคลายมือออกราวกับถูกลวก และไม่สบตาไป๋ซีเยว่อีก “ถ้าอย่างนั้น คุณก็ขับรถช้าหน่อย”

ไป๋ซีเยว่เดินออกไปข้างนอกโดยไม่หันหน้ากลับมา

ป้าจางพลันเดินตามมา “นายน้อย!”

จี้เหลียนเฉิงหันไปมองเธอ

ป้าจางถือกระติกเก็บอุณหภูมิอันหนึ่งเอาไว้ “นี่คือซุปทะเลที่แต่ก่อนคุณหมอไป๋ชอบกินมากที่สุด นายน้อยให้เธอเอาไปด้วยเถอะค่ะ”

“ผมเคยพูดใช่มั้ยว่า ถ้าหากคุณไม่มีเวลา ก็ยกมู่มู่ให้ผมได้”

เขาพูดเรื่องนี้อีกแล้ว

ไป๋ซีเยว่โมโห “คุณจะสองมาตรฐานมากเกินไปหน่อยรึเปล่า ทำไม ห้ามคนอื่นทำ ส่วนตัวเองทำได้อย่างนั้นหรอ”

เขาคุยเรื่องแต่งงานมีลูกแล้ว ยังจะกล้าพูดเรื่องเธอเดทอีก

จี้เหลียนเฉิงฟังแล้วไม่เข้าใจ “ผมสองมาตรฐานยังไง แล้วไปทำอะไรเมื่อไร?”

ยังจะแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอีก

หลอกคนอื่นมันสนุกมากใช่มั้ย

นึกว่าเธอโง่ขนาดนั้นเลย?

เธอเอ่ย “ล้วนเป็นเรื่องที่รู้ดีอยู่แก่ใจ ไม่จำเป็นต้องปิดบังเพราะกลัวคนอื่นรู้หรอก”

เธอเอ่ยจบก็เหยียบคันเร่งเตรียมจากไป

ไม่อยากจะอยู่ต่ออีกสักวินาทีเลยจริงๆ

จี้เหลียนเฉิงพลันยื่นมือเข้ามากำพวงมาลัยเอาไว้ “พูดให้ชัดเจน”