คิดจะรัก คิดถึงอดีต(เมีย) นิยาย บท 29

“ให้ IV Drip แมนนิทอลหนึ่งร้อยยี่สิบห้ามิลลิลิตรเร็ว! และเปิดเส้นเลือดดำอีกเส้นหนึ่ง!”

“ใส่นอร์อิพิเนฟรินหนึ่งมิลลิกรัมในน้ำเกลือหนึ่งร้อยมิลลิลิตรสำหรับเส้นเลือดดำ”

“เตียงสามหายใจเป็นยังไงบ้าง? เตรียมอุปกรณ์ช่วยหายใจ โลเบลีนสามมิลลิกรัม...”

ราวกับเรือกลไฟที่หลงทิศทางเห็นประภาคารบนฝั่ง การปรากฏตัวของไป๋ซีเยว่ เป็นการฉีดยาสงบใจให้กับทุกคนที่ลนลานอยู่ครู่หนึ่ง

คนไข้ที่ม้ามแตก ไป๋ซีเยว่ก็ทำการผ่าตัดให้เขาด้วยตัวเอง

ผ.อ.แผนกเข้ามาในห้องผ่าตัด เอ่ยล้อเล่นว่า “คนคนนี้โชคดีจริงๆ ได้พบกับคุณหมอไป๋ ปากแผลเย็บได้สวยหน่อย”

ไป๋ซีเยว่แยกม้ามส่วนที่แตกออกจากน้ำเมือก “ชนถึงขนาดนี้ โชคดีอะไรกันคะ ผ.อ. ถ้าคุณว่างขนาดนี้ รีบไปล้างมือแล้วมาเปลี่ยนกับฉันเถอะค่ะ พรุ่งนี้เช้าฉันยังมีเคสผ่าตัดอีกสองเคส”

ไป๋ซีเยว่กลับไปห้องทำงานของตัวเองแล้วอาบน้ำ รอกลับไปถึงแผนกศัลยกรรมกระดูกก็เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว

คุณหวางรู้ว่าเธอไปช่วยที่แผนกฉุกเฉิน เธอไม่กลับมา เธอก็นอนไม่สนิท ได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวก็ลืมตาขึ้นมา

“ยุ่งจนถึงตอนนี้เลย? หิวมั้ย”

ไป๋ซีเยว่ที่เดิมทำอะไรด้วยความเบามือเบาเท้า ได้ยินคำพูดนี้แล้วก็ถอนหายใจ “ทำไมแม่ยังไม่นอนอีกคะ”

คุณหวางตอบ “แก่แล้ว นอนน้อย ยิ่งไปกว่านั้นแม่ก็นอนอยู่บนเตียงทั้งวัน ตอนบ่ายก็นอนไปตั้งชั่วโมงนึงนะ”

ไป๋ซีเยว่เอ่ย “รีบนอนเถอะ หนูก็ง่วงแล้วค่ะ”

เธอเอนตัวลงบนเตียง พลางคิด ความจริงแล้วงานยุ่งก็เป็นการทดสอบตัวเองที่ดีมากอย่างหนึ่ง

อย่างน้อย ก็ทำให้เธอไม่มีเวลาไปคิดถึงจี้เหลียนเฉิง

หลายวันหลังจากนั้น เธอก็ไม่ได้เป็นฝ่ายติดต่อจี้เหลียนเฉิงไป มู่มู่จะเป็นฝ่ายคอลวิดีโอหาเธอเอง ในกล้องก็ไม่มีใบหน้าของจี้เหลียนเฉิงปรากฏขึ้น

ไม่รู้ว่าเขากล่อมมู่มู่ยังไง เด็กคนนี้ถึงได้เชื่อฟังมาก ไม่ได้ร้องไห้หาแม่อีก

คุณหวางผ่าตัดส่องกล้องเรียบร้อยแล้ว ปลายแขนตอกตะปูเหล็กเอาไว้สี่ตัว และใส่เฝือก สองอาทิตย์หลังจากนี้ X-Ray ตรวจซ้ำอีกครั้ง หกอาทิตย์หลังจากนี้ หากไม่มีเหตุไม่คาดฝันอะไรก็สามารถเอาเฝือกและตะปูออกได้

เธอได้รับบาดเจ็บที่มือขวา ไม่ได้ทำให้มีปัญหาอะไรกับการใช้ชีวิต แต่หวังให้เธอทำงานบ้าน ดูแลเด็ก นั่นเป็นไปไม่ได้

เธอเสนอกับไป๋ซีเยว่ว่าให้หาแม่บ้าน

“มู่มู่คุ้นเคยกับการอยู่กับผมแล้ว จู่ๆคุณก็บอกว่าไม่ให้ผมดูแล อย่างน้อยก็ต้องให้ผมบอกกับลูกบ้าง”

เขาอธิบายแบบนี้

พูดแบบนี้ ไป๋ซีเยว่ยังพอรับได้ “อย่างนั้นอีกครู่หนึ่ง คุณก็บอกกับมู่มู่แล้วกัน”

เขาตอบอืมด้วยเสียงเย็นชา

มู่มู่ถูกคุณครูพาออกมา จี้เหลียนเฉิงรูปร่างสูงใหญ่ โดดเด่นเหนือผู้คน มู่มู่พุ่งมาหาเข้าอย่างรวดเร็ว “พ่อคะ!”

จี้เหลียนเฉิงก้มตัวลงไปรับเธอเอาไว้แล้วอุ้มขึ้นมา ทั่วทั้งหน้าเต็มไปด้วยความรักและเอาใจ “มู่มู่ วันนี้เป็นเด็กดีรึเปล่าครับ”

มู่มู่ยังไม่เห็นไป๋ซีเยว่ เธอกอดจี้เหลียนเฉิงแล้วหอมแก้มครั้งหนึ่ง ถึงได้เอ่ยว่า “เป็นสิคะ!”

ไป๋ซีเยว่อิจฉาจนแทบทนไม่ไหว เห็นได้ชัดว่ามู่มู่อยู่กับจี้เหลียนเฉิงได้ดีมาก ไม่คิดถึงเธอที่เป็นแม่คนนี้เลยแม้แต่น้อย

เธอตะโกนเรียก “มู่มู่”