คิดจะรัก คิดถึงอดีต(เมีย) นิยาย บท 29

“ให้ IV Drip แมนนิทอลหนึ่งร้อยยี่สิบห้ามิลลิลิตรเร็ว! และเปิดเส้นเลือดดำอีกเส้นหนึ่ง!”

“ใส่นอร์อิพิเนฟรินหนึ่งมิลลิกรัมในน้ำเกลือหนึ่งร้อยมิลลิลิตรสำหรับเส้นเลือดดำ”

“เตียงสามหายใจเป็นยังไงบ้าง? เตรียมอุปกรณ์ช่วยหายใจ โลเบลีนสามมิลลิกรัม...”

ราวกับเรือกลไฟที่หลงทิศทางเห็นประภาคารบนฝั่ง การปรากฏตัวของไป๋ซีเยว่ เป็นการฉีดยาสงบใจให้กับทุกคนที่ลนลานอยู่ครู่หนึ่ง

คนไข้ที่ม้ามแตก ไป๋ซีเยว่ก็ทำการผ่าตัดให้เขาด้วยตัวเอง

ผ.อ.แผนกเข้ามาในห้องผ่าตัด เอ่ยล้อเล่นว่า “คนคนนี้โชคดีจริงๆ ได้พบกับคุณหมอไป๋ ปากแผลเย็บได้สวยหน่อย”

ไป๋ซีเยว่แยกม้ามส่วนที่แตกออกจากน้ำเมือก “ชนถึงขนาดนี้ โชคดีอะไรกันคะ ผ.อ. ถ้าคุณว่างขนาดนี้ รีบไปล้างมือแล้วมาเปลี่ยนกับฉันเถอะค่ะ พรุ่งนี้เช้าฉันยังมีเคสผ่าตัดอีกสองเคส”

ไป๋ซีเยว่กลับไปห้องทำงานของตัวเองแล้วอาบน้ำ รอกลับไปถึงแผนกศัลยกรรมกระดูกก็เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว

คุณหวางรู้ว่าเธอไปช่วยที่แผนกฉุกเฉิน เธอไม่กลับมา เธอก็นอนไม่สนิท ได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวก็ลืมตาขึ้นมา

“ยุ่งจนถึงตอนนี้เลย? หิวมั้ย”

ไป๋ซีเยว่ที่เดิมทำอะไรด้วยความเบามือเบาเท้า ได้ยินคำพูดนี้แล้วก็ถอนหายใจ “ทำไมแม่ยังไม่นอนอีกคะ”

คุณหวางตอบ “แก่แล้ว นอนน้อย ยิ่งไปกว่านั้นแม่ก็นอนอยู่บนเตียงทั้งวัน ตอนบ่ายก็นอนไปตั้งชั่วโมงนึงนะ”

ไป๋ซีเยว่เอ่ย “รีบนอนเถอะ หนูก็ง่วงแล้วค่ะ”

เธอเอนตัวลงบนเตียง พลางคิด ความจริงแล้วงานยุ่งก็เป็นการทดสอบตัวเองที่ดีมากอย่างหนึ่ง

อย่างน้อย ก็ทำให้เธอไม่มีเวลาไปคิดถึงจี้เหลียนเฉิง

หลายวันหลังจากนั้น เธอก็ไม่ได้เป็นฝ่ายติดต่อจี้เหลียนเฉิงไป มู่มู่จะเป็นฝ่ายคอลวิดีโอหาเธอเอง ในกล้องก็ไม่มีใบหน้าของจี้เหลียนเฉิงปรากฏขึ้น

ไม่รู้ว่าเขากล่อมมู่มู่ยังไง เด็กคนนี้ถึงได้เชื่อฟังมาก ไม่ได้ร้องไห้หาแม่อีก

คุณหวางผ่าตัดส่องกล้องเรียบร้อยแล้ว ปลายแขนตอกตะปูเหล็กเอาไว้สี่ตัว และใส่เฝือก สองอาทิตย์หลังจากนี้ X-Ray ตรวจซ้ำอีกครั้ง หกอาทิตย์หลังจากนี้ หากไม่มีเหตุไม่คาดฝันอะไรก็สามารถเอาเฝือกและตะปูออกได้

เธอได้รับบาดเจ็บที่มือขวา ไม่ได้ทำให้มีปัญหาอะไรกับการใช้ชีวิต แต่หวังให้เธอทำงานบ้าน ดูแลเด็ก นั่นเป็นไปไม่ได้

เธอเสนอกับไป๋ซีเยว่ว่าให้หาแม่บ้าน