คิดจะรัก คิดถึงอดีต(เมีย) นิยาย บท 33

หวางลุ่ยเจินอยู่ข้างๆรู้สึกอึดอัด“เยว่เยว่ลูกพูดอะไรน่ะ? ให้เหลียนเฉิงเข้ามาก่อน ข้างนอกมันหนาวมากนะ”

ไป๋ซีเยว่ปิดประตูไปดังปึง

หวางลุ่ยเจินอึ้งตะลึงไป ก่อนจะพูดตำหนิเธอ“ลูกทำอะไร? ไม่มีมารยาทเลย！รีบเปิดประตูออกมาเร็วเข้า”

ไป๋ซีเยว่พูดขึ้น“เปิดประตูให้เขาเข้ามาแย่งหลานสาวของแม่หรือไง?”

หวางลุ่ยเจินพอได้ยินแบบนี้ น้ำเสียงก็เปลี่ยนไปทันที“ว่าไงนะ?”

ไป๋ซีเยว่พูดขึ้น“วันนี้หนูจะหาพี่เลี้ยงมาให้ได้ ดังนั้น แม่ ได้โปรดล่ะ อย่าทำเรื่องให้หนูต้องเป็นกังวลใจอีกได้ไหม? ต่อไปห้ามเข้าไปในครัวอีกนะคะ！”

หวางลุ่ยเจินกำลังอยากจะพูดอะไร เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้นมาก่อน

ไป๋ซีเยว่พูดออกมาตรงๆ“อย่าไปสนใจเขา……”

พูดยังไม่ทันจบ ข้างนอกประตูก็มีเสียงเสียงหนึ่งดังเข้ามา“คุณหมอไป๋ ฉันเองค่ะ”

ไป๋ซีเยว่อึ้งตะลึงไป ก่อนจะเม้มปากเปิดประตูออก

คนที่ยืนอยู่ข้างนอกประตู คือป้าจาง

จี้เหลียนเฉิงยืนอยู่ข้างหลังป้าจาง มองเธอด้วยสายตานิ่งขรึม

ไป๋ซีเยว่ใบหน้ายิ้มไม่ออก ทำได้แค่พูดออกมาด้วยความเกรงใจเท่านั้น“ป้า มาได้ยังไงคะ?”

ป้าจางหันหน้าไปมองจี้เหลียนเฉิง ก่อนจะหันมามองไป๋ซีเยว่อีกครั้ง พร้อมกับพูดขึ้น“ได้ยินมาว่าคุณไป๋มือได้รับบาดเจ็บ คุณชายน้อยบอกว่าให้ฉันมาช่วยดูแลมู่มู่น่ะค่ะ”

พอเห็นสีหน้าของไป๋ซีเยว่ผิดแปลกไป เธอก็รีบพูดขึ้นมาทันที“ฉันทำอะไรไม่ได้ แต่ว่าพวกเก็บกวาดงานบ้าน ทำอาหาร ยังพอทำได้อยู่ค่ะ”

ไป๋ซีเยว่ใบหน้าบึ้งตึง หันมองไปที่จี้เหลียนเฉิง น้ำเสียงนิ่งเฉย“ฉันบอกไปแล้ว ว่าฉันจะไม่ทำให้มู่มู่หิวแน่นอน จี้เหลียนเฉิง คุณไม่เชื่อฉันขนาดนี้เลยเหรอ?”

ป้าจางพอได้ยินแบบนี้ก็ลนลานขึ้นมา“คุณหมอไป๋ คือว่าฉัน……”

จี้เหลียนเฉิงพูดขัดจังหวะเธอ “ผมไม่ได้ไม่เชื่อใจคุณ ผมแค่ถามคุณว่า มือของคุณป้าได้รับบาดเจ็บแล้ว คุณทำอาหารไม่เป็น แล้วจะเตรียมให้มู่มู่กินอะไร?”

“แล้วคุณมาทำสีหน้ารังเกียจแบบนั้นให้ใครดู? ฉันทำอาหารไม่เป็นแล้วทำไม? ฉันทำอาหารไม่เป็นมู่มู่ก็โตมาขนาดนี้แล้ว！แถมยังแข็งแรง！อ้วนท้วมสมบูรณ์ด้วย！ฉันทำอาหารไม่เป็นก็ไม่จำเป็นต้องให้คุณมารังเกียจฉัน！”

จี้เหลียนเฉิงเริ่มสับสนงุนงงเล็กน้อย“ผมไปรังเกียจ……”

เขาอยากจะพูดว่า“ผมไปรังเกียจคุณตอนไหน”แต่ปรากฏว่าไม่ทันได้พูดจบ ไป๋ซีเยว่ก็ปิดประตูไปอีกครั้ง

ไม่คิดว่าจะไม่ให้เกียรติแม้กระทั่งป้าจางด้วยเหมือนกัน

จริงๆแล้วภายในใจของไป๋ซีเยว่ก็เข้าใจดี ว่าพี่เลี้ยงดีๆหายากมากๆ ช่วงเวลานี้การที่มีคนที่รู้ไส้รู้พุงกันดีมาช่วย ก็ถือว่าดีที่สุดแล้ว

จริงๆจี้เหลียนเฉิงคิดอย่างรอบคอบมาก แค่คำพูดของเขามันทำให้คนเกินจะรับไหวเท่านั้น

ป้าจางอยู่ที่บ้านของไป๋ซีเยว่

จี้เหลียนเฉิงได้รับโทรศัพท์จากเธอ ทั้งรู้สึกว่าพูดไม่ออก แล้วก็อิจฉามากๆ

ถ้าเกิดเป็นไปได้ เขาก็อยากจะดูแลมู่มู่และเธอด้วยตัวของเขาเอง

วันนี้ การผ่าตัดช่วงเช้าของไป๋ซีเยว่ใช้เวลาไปหนึ่งชั่วโมงกว่าๆ หลังจากที่เปิดหน้าท้องแล้ว ก็พบว่ามีเนื้อเยื่อผิดปกติงอกขึ้นมาทั่วช่องท้อง ตัดรอยโรคปฐมภูมิไปก็ไม่มีความหมายอะไร ท้องถูกผ่ายังไง ก็เย็บปิดแบบนั้น

สถานการณ์แบบนี้ ก่อนผ่าตัดไป๋ซีเยว่ได้คาดการณ์เอาไว้ล่วงหน้าแล้ว แล้วก็ทำการปรึกษาหารือกับทางญาติของผู้ป่วยแล้ว ตอนนี้ผู้ป่วยทำการผ่าตัดไปแล้วหนึ่งรอบ ชีวิตที่เหลือมีแต่ให้สวรรค์เป็นคนคำนวณแล้วเท่านั้น

ออกจากห้องผ่าตัด พยาบาลผู้ช่วยรอบนอกถามหลิวชุนเสียง“ได้ยินมาว่าป้าเจินออกจากโรงพยาบาลแล้ว ทำไมอารมณ์สภาพจิตใจของคุณหมอไป๋ยังไม่ดีอีกล่ะ? ไม่ได้เห็นคุณหมอไป๋ยิ้มมานานมากแล้วนะ”

หลิวชุนเสียงพูดขึ้น“จิตใจของผู้หญิงยากแท้หยั่งถึง ขนาดคุณยังไม่รู้เลย แล้วจะให้ผมไปถามใคร?”

เสิ่นเสี่ยวหยิ่งที่เพิ่งจะกลับมาจากหน่วยจ่ายกลางพอได้ฟังบทสนทนาของทั้งสองคน ก็เปิดปากพูดขึ้น“รอเดี๋ยว！ฉันจะทำให้คุณหมอไป๋ยิ้มให้พวกคุณดูเดี๋ยวนี้แหละ！”