คิดจะรัก คิดถึงอดีต(เมีย) นิยาย บท 32

ไป๋ซีเยว่นิ่งเงียบไปสองสามวินาที มือที่กำลังเตรียมที่จะตบน้ำตบที่หน้าก็หยุดชะงักลง

ในสายตาของจี้เหลียนเฉิงแฝงไปด้วยความสับสนอยู่ไม่น้อย ยังนึกว่าอินเทอร์เน็ตสะดุดค้างไป กำลังจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูให้แน่ชัด แต่ปรากฏว่ามีเสียงติ๊งดังขึ้นมาหนึ่งเสียง วิดีโอคอลสิ้นสุดลง

มู่มู่กำลังคลานอยู่ข้างเตียงเล่นนิ้วของตัวเอง พอได้ยินเสียงก็หันหน้าไปที่ไป๋ซีเยว่ เห็นโทรศัพท์วางเอาไว้ข้างๆ เธอเดินตรงเข้ามา ชะโงกหน้าไปดู เห็นหน้าจอดำมืดไปแล้ว เธอพูดถามขึ้น“แด๊ดดี้?”

ไป๋ซีเยว่พูดโกหกหน้าตาย“แด๊ดดี้หลับไปแล้ว”

เธอเพิ่งจะพูดจบ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง

มู่มู่รีบหยิบไปทันที ปากพูดขึ้น“แด๊ดดี้！”

ไป๋ซีเยว่ขี้เกียจจะสนใจเธอ ถึงยังไงเรื่องที่จี้เหลียนเฉิงพูด เธอก็ไม่มีทางตกลงอย่างแน่นอน

จี้เหลียนเฉิงนึกว่าอินเทอร์เน็ตมีปัญหา จึงโทรกลับมาอีกครั้งอย่างไม่ลังเล

มู่มู่หยิบโทรศัพท์มา ปีนขึ้นไปบนเตียงอย่างสุดแรง“แด๊ดดี้！หม่ามี๊บอกว่าแด๊ดดี้หลับปุ๋ยไปแล้ว！”

จี้เหลียนเฉิงยิ้มๆ“หม่ามี๊ล่ะ?”

มู่มู่วางโทรศัพท์ไว้บนเตียง มือน้อยๆที่จ้ำม่ำตบที่หน้าของตัวเอง“หม่ามี๊ทาหน้าหอมๆอยู่！”

ไป๋ซีเยว่เปิดปากพูดออกมาตรงๆ“ไม่ต้องมาคุยกับฉัน ไม่มีอะไรต้องคุยกัน ถ้าคุณไม่มีเรื่องอะไรจะคุยกับมู่มู่ ก็วางสายไปได้เลย”

อยู่ในห้องเดียวกัน คำพูดของไป๋ซีเยว่ จี้เหลียนเฉิงก็ได้ยินอย่างชัดแจ๋ว

เขาพูดถามขึ้น“คุณป้ากระดูกแตกแล้วไม่สะดวก ถ้าคุณไปโรงพยาบาล แล้วใครจะดูแลมู่มู่?”

ไป๋ซีเยว่พูดตอบ“ฉันเตรียมหาพี่เลี้ยงแล้ว”

จี้เหลียนเฉิงนิ่งเงียบไปสองสามวินาที ก่อนจะเปิดปากพูดขึ้นมา“ผมบอกไปแล้ว ว่าผมสามารถรับมู่มู่มาเลี้ยงดูได้สักพัก……”

“ไม่ต้อง” ไป๋ซีเยว่ไม่อยากคุยกับเขาแม้แต่ประโยคเดียว“มู่มู่ พูดบ๊ายบายกับแด๊ดดี้”

มู่มู่คลานอยู่บนเตียง ขาน้อยๆยกขึ้น แกว่งไปมา“แด๊ดดี้จะนอนแล้วเหรอ?”

จี้เหลียนเฉิงรู้ว่าไป๋ซีเยว่ไม่อยากคุยกับตัวเอง แถม คุยกันแบบนี้ก็ไม่สะดวกด้วยเหมือนกัน พอดูเวลาก็ดึกแล้ว เขาก็เลยพูดขึ้น“ใช่ มู่มู่เองก็ต้องนอนให้ตรงเวลาเหมือนกันนะ”

มู่มู่บอกบ๊ายบายกับเขาอย่างว่านอนสอนง่าย

ไป๋ซีเยว่โมโหจนเธอไม่สนใจร่างกายของตัวเอง ไม่อยากคุยกับเธอแม้แต่ประโยคเดียว

พอทำเสร็จ เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้นมา

“เช้าตรู่ขนาดนี้ ใครกัน?”หวางลุ่ยเจินหันมองสีหน้าของไป๋ซีเยว่ ก่อนจะเดินตรงไปเปิดประตูพร้อมกับพูดพึมพำเบาๆ

คุณหวางเปิดประตูออก ถลึงตาโตด้วยความตกใจทันที“เหลียนเฉิง นายมาได้ยังไง?”

“คุณป้า”จี้เหลียนเฉิงเปิดปากพูดขึ้น“มือของท่าน……ผมไม่รู้ว่าท่านกระดูกแตกแล้ว ไม่อย่างนั้นผมมาเยี่ยมท่านตั้งนานแล้ว”

หวางลุ่ยเจินโบกมืออีกข้าง“ไม่เป็นไรๆ บาดเจ็บเล็กน้อย เข้ามาก่อนเถอะ ข้างนอกค่อนข้างหนาว”

ไป๋ซีเยว่เดินตรงเข้ามา สีหน้าเย็นชา จูงหวางลุ่ยเจินมา จากนั้นตัวเองก็ยืนอยู่ตรงทางเข้า ขวางทางของจี้เหลียนเฉิงเอาไว้“คุณมาทำอะไร?”

จี้เหลียนเฉิงพูดขึ้น“มือของคุณป้าได้รับบาดเจ็บแล้ว คุณก็ทำอาหารไม่เป็นอีก ผมเป็นกังวลว่า……”

ไม่รอให้เขาพูดจบ ไป๋ซีเยว่พูดขึ้น“คุณวางใจได้ ไม่มีทางทำให้ลูกสาวของคุณหิวแน่นอน ดังนั้น ต่อไปขอความกรุณาอย่ามาที่บ้านของคนอื่นตามอำเภอใจอีก โดยเฉพาะ……มาโดยที่ไม่ได้เชื้อเชิญแบบนี้！”