คุณหวางพูดขึ้น“เด็กเวลาพูดจาเดิมทีก็เป็นแบบนี้นี่แหละ พอโตขึ้นก็จะดีเอง มู่มู่ หิวแล้วยัง อยากกินอะไรไหม?”
มู่มู่ถูกเบี่ยงเบนความสนใจไปทันที“อยากกินเนื้อ!”
อาหารที่สั่งมาตอนค่ำ เป็นร้านอาหารชานตงที่ไป๋ซีเยว่มักจะไปกินบ่อยๆ
คุณหวางพูดขึ้น“ทางด้านนั้นบอกไว้ไหมว่าจะมาเมื่อไร? จะเอาแต่สั่งอาหารมากินตลอดไม่ได้นะ”
ไป๋ซีเยว่ทำอาหารไม่เป็น โตมาขนาดนี้แล้ว ยังไม่เคยต้มบะหมี่เลย
โดยเฉพาะช่วงสองสามปีนี้ คุณหวางไม่ให้เธอเข้าครัว บอกว่ามือของเธอเป็นมือที่ไว้ช่วยชีวิตคน เหมาะแค่ให้ทำการผ่าตัดเท่านั้น ทำอาหารแล้วถ้าลวกมือจนบาดเจ็บขึ้นมาจะทำยังไง
ไป๋ซีเยว่พูดขึ้น“บอกว่ามาพรุ่งนี้ค่ะ หนูให้คนไปหาคนที่ทำอาหารอร่อยมาเป็นพิเศษแล้วค่ะ”
เธอเพิ่งจะพูดจบ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา เนื่องจากสาเหตุเรื่องงาน เธอชินกับการที่เอาโทรศัพท์วางไว้ในที่ที่มือสามารถเอื้อมไปสัมผัสได้ รับสาย ก่อนจะพูดขึ้น“สวัสดีค่ะ”
พูดไม่กี่ประโยคก็วางสายลงไปแล้ว หวางลุ่ยเจินฟังได้คร่าวๆ ก่อนจะพูดถามขึ้น“ทำไมถึงมาไม่ได้?”
คนที่โทรมาคือศูนย์จัดหาแม่บ้าน ไป๋ซีเยว่พูดอธิบาย“บอกกว่าจู่ๆที่บ้านของพี่สาวคนนั้นก็มีเรื่องเร่งด่วน กลับไปบ้านเก่าแล้ว”
คุณหวางพูดขึ้น“ทำไมตอนนี้การจะหาพี่เลี้ยงสักคนมันต้องสิ้นเปลืองแรงขนาดนี้เลยเหรอ?”
ไป๋ซีเยว่พูดขึ้น“ตอนนี้ก็มันเป็นแบบนี้หมดค่ะ การจะหาพี่เลี้ยงสักคนมันไม่ใช่เรื่องง่าย”
พอพูดถึงตรงนี้ เธอก็นึกถึงป้าจางของบ้านจี้เหลียนเฉิงขึ้นมา
หลังจากที่เธอกับจี้เหลียนเฉิงแต่งงานกัน ป้าจางก็ดีกับเธอมาโดยตลอด ทำอาหารอร่อยๆให้เธอกินอย่างไม่ซ้ำซากจำเจ
คุณหวางพูดขึ้น“ค่อยๆหา ลูกก็ไม่ต้องรีบร้อนหรอก จริงๆแล้วแม่ทำมือเดียวอย่างช้าๆ ก็ทำได้เหมือนกัน”
ไป๋ซีเยว่หันมองเธอ“แม่ช่วยทำให้หนูเป็นห่วงน้อยลงหน่อยได้ไหม? ตอนนี้แม่ไม่ต่างอะไรกับอัมพาตครึ่งซีก ยังคิดที่จะทำอาหารอีกเหรอคะ? หนูว่าแม่คงไม่อยากจะให้หนูได้ทำการผ่าตัดอย่างสงบจิตสงบใจแล้วใช่ไหม”
มู่มู่ตอนที่กินข้าวก็ค่อนข้างเป็นเด็กดีเชื่อฟัง จู่ๆพูดแทรกขึ้นมา“ยายกินเยอะๆ”
หวางลุ่ยเจินพูดอย่างยิ้มแย้มทันที“ได้เลยเด็กดี มู่มู่ของยายเองก็กินเยอะๆเหมือนกันนะ จะได้ตัวสูงๆ”
กินข้าวเสร็จก็เก็บถ้วยจานชามช้อน ไม่ต้องล้าง มีพนักงานของร้านอาหารมาเก็บไปให้
ไม่ต้องถาม แม้แต่จานหวางลุ่ยเจินก็ไม่ยอมให้ไป๋ซีเยว่ล้าง
ตอนค่ำเด็กน้อยดีใจมากๆ เพราะว่าไม่ได้นอนด้วยกันกับแม่มาหลายวันแล้ว เธอปีนป่ายไปมาบนตัวของไป๋ซีเยว่ ไม่หยุดพักแม้แต่นิดเดียว
ไป๋ซีเยว่เล่นกับเธอ ภายในใจนิ่งสงบ เพลิดเพลินไปกับช่วงเวลาของคนในครอบครัวที่ไม่ได้มีบ่อยๆ
จู่ๆเสียงกริ่งโทรศัพท์ก็ดึงขึ้น จี้เหลียนเฉิงเป็นคนวิดีโอคอลมาหา
ไป๋ซีเยว่เอาโทรศัพท์ให้กับมู่มู่ไปตรงๆ“ลูกคุยกับแด๊ดดี้หน่อยสิ หม่ามี๊จะไปอาบน้ำ”
มู่มู่รับโทรศัพท์มา รับสาย ก่อนจะพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นดีใจ“แด๊ดดี้!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คิดจะรัก คิดถึงอดีต(เมีย)