คิดจะรัก คิดถึงอดีต(เมีย) นิยาย บท 7

หย่ากันเพราะอะไร?

ไป๋ซีเยว่เหม่อลอยไปวูบหนึ่ง

เหตุผลที่คนปกติแต่งงานกันมีเยอะมาก หรือรักกันอย่างจริงใจ หรือแต่งงานกันเพื่อผลประโยชน์ หรือมีความคิดความชอบในสิ่งเดียวกัน หรือเหมาะสมกัน

แต่เหตุผลที่หย่ากัน โดยพื้นฐานคือส่วนใหญ่มีสิ่งที่เหมือนกัน แต่แตกต่างกันเพียงเล็กน้อย

นึกถึงความสุขในตอนที่ได้รู้ว่าจะต้องแต่งงานกับจี้เหลียนเฉิง และมองดูตัวเองในตอนนี้ ไป๋ซีเยว่ก็อดรังเกียจตัวเองไม่ได้ บื้อขนาดนั้น โง่ขนาดนั้น สมน้ำหน้าแล้วที่ต้องหย่า

เธอส่ายหน้า “ไว้วันหลังค่อยคุยเถอะ คุณหมอหลี่ คุณไปก่อนเถอะ อีกครู่รถจะติดแล้ว”

หลี่หยูนชิงจากไปแล้ว มือสองข้างของเธอซุกอยู่ในกระเป๋า เดินไปข้างหน้าตามถนนอย่างไร้จุดหมาย

เพื่อนมารับอะไรนั่นย่อมเป็นเรื่องโกหก เธอเพียงแค่ไม่อยากส่งสัญญาณอะไรให้หลี่หยูนชิง

คำพูดของจี้เหลียนเฉิงในวันนี้ ทำให้ไป๋ซีเยว่ครุ่นคิดอย่างจริงจังว่า หลังจากนี้ตัวเองจะทำอย่างไรกันแน่

อยู่คนเดียวตลอดชีวิต อย่าพูดเลยว่าเพื่อนร่วมงานในแผนกกลุ่มหนึ่งที่เป็นกังวลใจแทนเธอจะไม่ยอม กระทั่งด่านนั้นของคุณหวาง เธอก็ผ่านไปไม่ได้

แต่จะให้หาใครสักคน มีความรักแต่งงานกัน...พูดความจริง ไป๋ซีเยว่ไม่เคยคิดมาก่อน

ผู้ชายคนแรกของเธอคือจี้เหลียนเฉิง

ผู้ชายเพียงคนเดียวก็คือจี้เหลียนเฉิง

รักใคร่สนิทสนมกับผู้ชายอื่น เพียงแค่คิด เธอก็ไม่สามารถยอมรับได้

สองปีนี้ เธอยังสามารถใช้ข้ออ้าง “มู่มู่ยังเด็กอยู่” ปฏิเสธได้ แต่รอจนมู่มู่โตแล้ว เธอควรจะทำยังไง?

เดินอยู่บนถนนหนึ่งชั่วโมงกว่า ไป๋ซีเยว่ก็เรียกรถกลับบ้าน

คุณหวางคุ้นชินกับการนำอาหารไปอุ่นรอบแล้วรอบเล่า เมื่อเห็นเธอกลับมาดึกก็คิดว่าเป็นเรื่องปกติ “ทำงานล่วงเวลาอีกแล้ว?”

ไป๋ซีเยว่ไม่หิว เพียงแต่เหนื่อย เธอเปลี่ยนรองเท้า ล้างมือ แล้วแผ่ตัวบนโซฟา “แม่คะ หนูไม่หิว แม่ให้หนูงีบแปปนึงนะ”

คุณหวางทั้งสงสารทั้งโมโห “โรงพยาบาลมีคนเยอะขนาดนั้น การผ่าตัดมอบให้ลูกทำคนเดียวหรอ ทุกวันเหนื่อยจนมีสภาพแบบนี้”

ไป๋ซีเยว่ฟังเธอพร่ำบ่นทุกวัน ก็รู้สึกว่าทั้งอบอุ่นทั้งผ่อนคลาย จึงสะลึมสะลือหลับไป