คลั่งรักร้ายนายวิศวะ Chapter 67 My baby

3 ปีต่อมา

โรงแรมแห่งหนึ่ง

ด้านริวหลังจากที่ริกนั้นได้แยกตัวออกไปเปิดบริษัทใหม่เป็นของตัวเองซึ่งแยกจากบริษัทแม่ในเครือบริษัทของบิดาแล้วนั้น ริวเองที่ทุ่มเทเวลาให้กับงานบริษัทตลอดสามปีที่ผ่านมาทำให้ริวนั้นได้รับความไว้เนื้อเชื่อใจจากเหล่าผู้ถือหุ้น และได้แต่งตั้งให้ริวนั้นเป็นผู้บริหารคนใหม่แทนบิดา ซึ่งในงานเลี้ยงฉลองตำแหน่งผู้บริหารคนใหม่ของริวในวันนี้ งานเลี้ยงถูกจัดขึ้นที่โรงแรมหรูระดับหกดาวใจกลางกรุง

โดยมีเหล่าเพื่อนสนิท คนในครอบครัวต่างมาร่วมแสดงความยินดีให้กับผู้บิหารหนุ่มหล่อไฟแดงของทายาทตระกูลดังมากมาย

โดยครั้งนี้มีครอบครัวของอรัณ ครอบครัวของเรียวตะ และครอบครัวของริก ที่ต่างพากันมาร่วมแสดงความยินดี และความสำเร็จให้กับริว เลือกได้ว่า บิดาและมารดาที่ได้รับคำชมจากปากคนที่มาร่วมงานในครั้งนี้ถึงกับยิ้มไม่หุบที่มีบุตรชายคนเก่ง ทำให้บริษัทเติบโตขึ้นแบบก้าวกระโดด เรียกได้ว่าริว นั้นเป็นคนยุคใหม่ไฟแรง จนกลายเป็นที่ยอมรับของเหล่าแวดวงในธุรกิจตามบิดาและพี่ชายอย่างริกที่บริหารหลายบริษัท แบบไม่น้อยหน้าเช่นกัน ด้านเชอรีนที่มากับสามีอย่างเรียวตะนั้น

"พี่เรียว พี่ริวนิยังไม่มีแฟนจริงเหรอ" รีนลดายังคงสงสัย เนื่องจากก่อนหน้านี้ทริปเที่ยวทะเลครั้งก่อนไม่กี่วันเธอและนินิวยังบังเอิญไปเจอกับริวเดินควงสาวที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง แต่แปลกงานสำคัญงและงานใหญ่ขนาดนี้กับไร้วีแววสาวสวยคนนั้น

ริวเอ่ยมาแค่นั้นจากนั้นก็หยิบแก้วไวน์ขึ้นมาดื่มต่อ แต่ก็ยังแอบเคืองและหงุดหงิดให้กับริก เจ นิสมีผัวใหม่งั้นเหรอ... ริวได้แต่ครุ่นคิดภายใน รักแรกไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ยากที่จะลืม หึ...หรือฉันควรหาใครซักคนเพื่อที่จะได้ลืมเธอ เจนิส

@ออสเตรเลีย

อีกหลายอย่างเท่าที่จำเป็นลงในกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ นี้แค่จำเป็นก็สี่ใบแล้ว ให้ตายเถอะจะย้ายที่อยู่แต่ละทีทำไมของจำเป็นฉันถึงได้เยอะมากมายขนาดนี้ ใบหน้าสวยของคุณแม่ลูกหนึ่งถึงกับขมวดขึ้นมา

ซึ่งถ้าฉันมีตัวคนเดียวเหมือนเมื่อก่อนคงกลับบ้านบ้างปีละครั้ง แต่ด้วย ณ ปัจจุบันฉันมีลูกชายวัยสองขวบเศษๆ ด้วยแล้วนั้นจะเดินทางแต่ละทีก็ลำบากมากอยู่เหมือนกัน ซึ่งตอนนี้ฉันก็ได้ให้กำเนิดน้องฟรอสต์ลูกชายสุดที่รักของฉันแล้ว เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ลูกชายของฉันและพี่ริวที่ใบหน้ายับยู่ยี่ ถอดแบบมาจากพ่อของเขาแทบจะทุกอย่าง

เพราะที่ฉันจบช้า ช่วงที่ฉันคลอดน้องฟรอสต์นั้น ฉันหยุดเรียนไป ตลอดเวลาที่เราอยู่ที่นี่ฉันมีความสุขมาก ฉันเลี้ยงลูกไปด้วยส่วนกลางวัน วันไหนที่ฉันมีเรียนฉันก็จ้างพี่เลี้ยงที่เป็นคนไทยนั้นช่วยเลี้ยงอีกน้องฟรอสต์อีกที ฉันใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับลูก ส่วนเรื่องที่ฉันมีลูกนั้นไม่มีใครทราบมีเพียงอาจารย์วนิศรา ต้นเตย และเพื่อนที่มาด้วยกันอีกไม่กี่คน เพราะช่วงที่ฉันตั้งครรภ์นั้นท้องฉันไม่ได้โตมาก ถ้าไม่สังเกตุดีๆ จะไม่รู้ ฉันเหมือนคนที่อ้วนขึ้นนิดหน่อยเท่านั้นเอง