คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 83

2 เดือนต่อมา

เช้าวันต่อมาด้านเจนิสและวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ฉันตื่นนอนขึ้นมาก็พบว่าพี่ริว นั้นตื่นขึ้นมาและวิ่งไปอวกในห้องน้ำอีกเช่นเคย ที่เป็นแบบนี้เพราะ พี่ริวกำลังแพ้ท้องแทนฉัน ฉันพึ่งไปตรวจกับคุณหมอมาได้ไม่นาน ซึ่งตอนนี้อายุครรภ์ของฉันประมาณห้าวิค พี่ริวที่แพ้ท้องแทนฉันหนักสุดๆ ไปเลย ฉันเคยได้ยินคุณแม่ของพี่ริวบอกว่า ผู้ชายที่แพ้ท้องแทนเราได้ คือผู้ชายจะต้องรักเรามากแบบนี้ฉันเชื่อคนแม่แล้ว ว่าพี่ริวเขารักฉันมากจริงๆ ใบหน้าหวานคิดเช่นนั้นถึงกับผุดรอยยิ้มขึ้นมาบนใบหน้า

หลังจากที่พี่ริวขอฉันแต่งงานได้ไม่นาน ทุกวันนี้ก่อนนอนพี่ริวก็มักจะถามฉันทุกวัน ว่าเราจะแต่งกันวันไหน แต่ฉันอยากให้ลูกคนที่สองของเราอยู่ในงานแต่งและเป็นพยานรักในวันสำคัญนั้นด้วย ฉันคุยกับพี่ริว และทางคุณพ่อ และครอบครัว ของพี่ริว ผู้ใหญ่ทานเองก็เห็นด้วยและตามใจฉันกับพี่ริว งานแต่งฉันเลยขอเลื่อนรอตัวเล็กในท้องของฉันนั่นคลอดก่อน นั้นคือสิ่งที่ฉันตั้งใจเอาไว้

ส่วนพี่ริวพอรู้ว่าตัวเองจะเป็นคุณพ่อคนที่สอง และน้องฟรอสต์ที่กำลังจะมีน้องเป็นพี่นั้น พ่อลูกคู่นี้ถึงกับดีใจสุดๆ ไปเลย และที่หนักไปกว่านั่น คนที่ปล่อยข่าวให้คุณตา คุณปู่คุณย่า ลุงริกและป้านินิว ทราบเรื่องนี้ ก็คือลูกชายสุดที่รักของฉันนั้นเอง ที่บอกกับทุกคนว่าตัวเองกำลังจะมีน้องและบอกด้วยนะว่าน้องสาว ที่พี่ริวนั้นสันนิฐานว่าท้องนี้ต้องเป็นลูกสาวอย่างแน่นอน ดูคนทำเอาจะมั่นใจมากขนาดนั้นเลยนะ ฉันว่า

!! โอก อาก !! เสียงอ้วกของพี่ริวที่ดังมาจากในห้องน้ำ ซึ่งช่วงนี้มักจะเป็นเช่นนี้มาสองสามไว้น่าจะได้ ส่วนฉันที่ทราบว่าท้องนั้นเพราะประจำเดือนฉันหายพี่ริวเลยพาฉันไปพบคุณหมอและก็ฝากครรภ์ไปด้วยเลย ร่างบางเดินเข้ามาในห้องน้ำที่คนตัวโตกำลังอวกอยู่นั้น

"พี่ริวเป็นยังไงบ้างคะ เจนิสเอ่ยถามร่างสูงด้วยสีหน้าเป็นห่วง

"ไม่เป็นไร แค่นี้พี่ไหวครับ" ร่างสูงเอ่ยมาด้วยสีหน้าซีดเซียวราวกับคนไม่มีเรียวแรง เขาทานอะไรไม่ได้เลยนอกจากผลไม้รสเปรี้ยวที่ป้าพิมพ์นั้นเตรียมไว้ให้

"เจ ว่าถ้าไม่ดีขึ้นไปหาหมอเถอะนะคะ"

"พี่ไม่เป็นไรจริงๆ ครับแค่พักซักหน่อยเดี๋ยวก็หายนะ " ร่างสูงเอ่ยจบก็เดินไปล้มตัวลงที่นอน ยังดีหน่อยที่วันนี้เป็นวันหยุด ฉันถึงกับหลุดยิ้มให้กับสามีของฉัน ฉันเองก็พึ่งรู้จากพี่ริกว่าตอนที่ฉันท้องน้องฟรอสต์พี่ริวก็แพ้ท้องแทนฉันด้วยเหมือนกัน

2 สัปดาห์ต่อมา

หลังจากพี่คุณพ่อลูกสองอาการแพ้ท้องนั้นดีขึ้นมากแล้วและ และวันนี้ก็เป็นวันที่ริวนั้นพาฉันเกงาน และกำลังพาครอบครัวของเรานั้นออกไปเที่ยวที่ต่างจังหวัด ด้านเจนิสร่างบางในชุดกระโปรงธรรมดาที่ไม่ได้แต่งตัวอะไรมากมาย นั่งเคียงคู่มากับคุณพ่อยังหนุ่ม และมีลูกชายที่น่ารักอย่างน้องฟรอสต์ที่นั่งคาร์ซีทเบาะหลังนั้นเอง

ขณะที่ขับรถออกมาจากคฤหาสน์ได้ไม่นานนัก ร่างก็จอดรถสปอร์ตคันหรูของตนนั้นมาจอดที่สำนักงานเขตแห่งหนึ่ง ร่างบางที่นั่งมาด้วยถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมาด้วยท่าทีสงสัย

"พี่ริว ไหนว่าจะพาน้องฟรอสต์ไปที่สวนสัตว์ไงคะ พี่มาทำอะไรที่สำนักงานเขตคะ" เจนิสเอ่ยถามมาด้วยท่าทีสงสัย

"พี่พาเจมาจดทะเบียนสมรสไงครับที่รัก...เจ บอกรักพี่อย่างเดียวพี่ไม่เชื่อนะครับที่รักต้องไป แสดงความเป็นภรรยาของพี่ก่อน" ใบหน้าอันหล่อเหลาเผยรอยยิ้มออกมาให้ฉันอย่างสดใส

"พี่ริวบอกรัก เจ แล้ว เจก็ไม่เชื่อเหมือนกันนะ"

"ก็นี้ไง พี่ก็พาเจมา ทำให้เจเชื่อพี่แล้วไงครับ และที่พี่พาน้องฟรอสต์มาด้วย ลูกจะได้เป็นพยานรักของสองเราไงครับ" พี่ริวเอ่ยมาเช่นนั่น ทำเอาฉันถึงกับหุบยิ้มไว้ไม่ได้ ในเมื่อเราตกลงปลงใจมีพยานรักด้วยกันแล้ว ฉันเองก็ไม่ต้องกลัวกับเรื่องราวในอดีต เพราะตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา พี่ริวนั้นดูและฉันและน้องฟรอสต์นั้นได้ดีมากๆ ไม่ว่าจะเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว หน้าที่ของคุณพ่อของลูก เมื่อเป็นเช่นนี้ฉันเองก็ไม่ต้องกังวลอะไรอีกแล้ว

"อย่าปฎิเสธนะครับ พี่นัดเจ้าหน้าที่เอาไว้แล้ว" พี่ริวเอ่ยกับฉันมาอีกครั้ง

"เอ๋... แบบนี้เขาเลือกว่ามัดมือชกไหมคะ" เจนิสเอ่ยออกมาอย่างน่ารัก

"เลือกว่าพี่ทำความรักของเราให้ถูกต้องตามกฎหมายดีกว่าครับ เราจะได้ไม่ต้องกังวลใจอะไร รู้แค่ว่าพี่รักเจกับลูกๆ ของเรามากก็พอนะที่รัก"

"ก็ได้คะ.... "

จากนั้นพี่ริวก็อุ้มน้องฟรอสต์และพาฉันไปจดทะเบียนสมรส ซึ่งมีลูกชายสุดที่รักของฉันและพี่ริวนั้นร่วมเป็นพยานรักของเราสองคนด้วย หลังจากที่กลับมาถึงในรถแล้วนั้น ใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับยิ้มไม่หุบและมองเอกสารในมืออย่างภูมิใจ