คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 81

1 สัปดาห์ต่อมา

ด้านเจนิสหลังจากที่ฉันจัดการเรื่องป้าลัดดากับพี่แป้งเสร็จแล้วนั้น สามวันต่อมานับว่าโชคดีที่ป้าลัดดานั้นยอมโอนที่ดินคืนให้กับฉัน ส่วนเรื่องโกงบริษัทขั้นตอนที่เหลือก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของทนายคอยจัดการต่อไป และตอนนี้ข่าวพี่แป้งดังว่อนไปทั่วเน็ต จนเพื่อนสนิททั้งสาวนางขอฉันอยู่เฉยไม่ได้ถึงขั้นได้โทรตัดฉันให้ออกมาเจอเพื่อคุยเรื่องนี้

"แก เจเรื่องที่พี่สาวแกกำลังเป็นข่าวอยู่นี้คือเรื่องจริงใช่ไหม" ยัยแซมมี่พอเจอหน้าฉันนางก็เอ่ยถามฉันมาด้วยสีหน้าอันตื่นเต้นด้วยท่าทีอยากรู้

"อืม...ฝีมือฉันเองแหละ ที่เอาพวกเขาเข้าตาราง แต่ตอนนี้ออกมาแล้ว" ฉันเอ่ยกับพวกเพื่อนฉันไป

"ว้าย...ชะนี ตั้งแต่แกกลับมารอบนี้ แกนิร้ายไม่เบาเลยนะ" ยัยแซมมี่เอ่ยถามฉันมาอย่างไม่เชื่อ หู

"ก็ที่ฉันกลับมารอบนี้เพราะพ่อฉันป่วย ฉันเคยเล่าพวกแกแล้วนิ อีกอย่างสองแม่ลูกนั้นโอนเอาของฉันไปแทบจะหมดทุกอย่างไม่เว้นแม้แต่ที่ดินสมบัติชิ้นสุดท้ายที่แม่เหลือไว้ให้ ป้าลัดดาก็โอนเอาจนหมด แต่โชคดีที่ตอนนี้ได้กลับคืนมาแล้ว" เจนิสเอ่ยออกมาอย่างโล่งอก

"อีกอย่าที่พี่แป้งเป็นข่าวฉันก็ไม่แน่ใจหรอกนะว่า เป็นข่าวดังได้ยังไง ใครเป็นคนบอกนักข่าว" เจนิสเอ่ยด้วยท่าทีสงสัย

"ก็อย่างว่าแหละนะพี่แป้งแก่ทะเยอทะยานที่เกินพอดี โลภมาก อยากได้ของแกมากจนเกินไป จุดจบเลยต้องมาเจออะไรแบบนี้" ยัยเฟย์ที่นั่งอยู่ข้างฉันเอ่ยออกมา ราวกับนางกำลังสงสารพี่แป้ง

!! หึ...แต่นางก็ร้ายกับแกก่อนอะนะ" ยัยน้ำอุ่นเอ่ยกับฉันมา

"ก็ใช่นะสิ สมควรที่จะโดนแบบนั่นแหละ" จากนั้นพวกเราก็นั่งทานข้าวกันต่อ

"เสียดายวันนี้แกไม่พาน้องฟรอสต์มาด้วย ฉันอดเจอสุดหล่อของฉันเลย" ยัยแซมมี่เอ่ยกับฉันมาที่ตอนนี้หลงน้องฟรอสต์หนักถึงขั้นวิดิโอคอลหาฉันแทบจะทุกวัน และฉันต้องส่งภาพน่ารักของลูกชายในกลุ่มไลน์ที่ตอนนี้สมัครเป็นแฟนคลับลูกชายฉันไปแล้ว

"วันนี้น้องฟรอสต์ไปโรงเรียนนะ ไว้วันหลังนะจะพามา"

"แล้วนี้แกกับพี่ริว จะแต่งงานกันวันไหน ใกล้ยังพวกฉันจะได้เตรียมชุดรอ ฮ่า..." แซมมี่แกล้งถามเจนิส ร่างบางที่โดนเพื่อนถามมาเช่นนั้นใบหน้าหวานถึงกับแดงซ่านขึ้นมาด้วยความเขินอาย

"แต่งไรละ เขายังไม่เคยคุยเรื่องนี้กับฉันเลยซักครั้ง" เจนิสเอ่ยด้วยสีหน้าน้อยใจ เขาคุยเรื่องนี้แต่กับบิดาของเธอแต่กับเธอริวนั้นไม่เคยถามหรือขอเธอแต่งงาน ที่ยัยแซมมี่ถามเช่นนั้นเพราะพวกเพื่อนๆ ฉันนั้นทราบกันแล้วว่าฉันคืนดีกับพี่ริว และตอนนี้เขาก็อยู่ที่บ้านของฉัน ที่ฉันยอมให้เขาเข้าบ้านก็เพราะลูกแต่พอเราได้ใช้ชีวิต อยู่กับเขาที่น้องฟรอสต์เข้าจริงๆ ชีวิตฉันกับรู้สึกมีความสุขมาก ที่มีคนคอยซัพพอร์ตคอยเป็นห่วงและเป็นกำลังใจให้กันและกันตื่นมาในตอนเช้าเจอหน้าเขาและลูก แค่นี้ก็มีความสุขมากพอแล้ว ฉันเลยให้อภัยและหายโกรธเรื่องในอดีตของเรา

ทั้งสามสาวที่ได้ฟังคำตอบของเจนิสถึงกับหลุดยิ้มออกมา

"นี้ทานข้าวเสร็จ พวกแกไปไหนต่อไหม หรือจะไปชอปกันต่อ" เจนิสเอ่ยถามทั้งสามสาวมา

"ตอนเย็นพวกฉันมีงานอีเว้นท์นะ" แซมมี่เอ่ยมาเจนิสถึงกับหลุดขำให้กับคำตอบของเพื่อน

"แล้วแกละ แยกจากพวกฉันไปไหนต่อกันไหม"

"เข้าบริษัท ฉันกะจะเข้าไปเคลียงานอีกนิดหน่อย ก็กลับบ้านเลย" ร่างบางเอ่ยกับเพื่อนๆ ของเธอ ทั้งสามสาวได้แต่มองหน้ากันมา

จากนั้นหลังจากที่ทานข้าวเสร็จเจนิสก็กลับเข้ามาทำงานที่บริษัทของเธอปกติ แต่ที่ไม่ปกติ ก็พี่ริวนี้แหละ สายตาเหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมือ ให้ตายเถอะนี้ฉันทำงานจนลืมเวลาไปรับลูกเลยหรือไง ช่วงนี้พี่ริวเขามักจะว่าฉันอยู่บ่อยๆ ว่าฉันเอาแต่บ้างาน มือเรียวหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมา เป็นไปได้ที่พี่ริวไม่โทรหาฉัน แต่กับส่งไลน์มาแทน

Riw ที่รักพี่ไปรับลูกแล้วนะ ตอนนี้น้องฟรอสต์เล่นอยู่กับเรนิสที่ห้องทำงานไอ้ริก

จากนั้นฉันก็ส่งสติกเกอร์ Ok กลับไป น้อยครั้งนักที่ฉันจะลืมไปรับลูก หึ...ฉันคงมัวแต่ทำงานอย่างที่พี่ริวว่าจริงๆ สินะ แต่ไม่เป็นไรพรุ่งนี้ฉันจะไปรับน้องฟรอสต์ที่เนอสเซอรี่แล้วค่อยพาเจ้าตัวแสบไปทานไอศครีมของโปรดของเขาก็แล้วกัน ร่างบางได้แต่คิดเช่นนั้นจากนั้นก็นั่งทำงานต่อ

อีกด้านริวของร่างสูงที่นั่งเซ็นกองเอกสารอยู่ภายในห้อง ใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับผุดรอยยิ้มร้ายขึ้นมา หลังจากที่ได้อ่านไลน์จากแซมมี่ ที่เขานั้นวานเพื่อนสนิทของเจนิสช่วยอะไรเขาบางอย่างนั้นเอง

ด้านเจนิสหลังจากที่ร่างบางนั่งทำงานอยู่นั่น

ด้านเจนิสเมื่อพี่ตี้ว่ามาเช่นนั้นร่างบางก็ไม่รอช้า เจนิสออกจากบ้านไปยังคฤหาสน์ของริวทันที

ร่างบางที่ยังอยู่ในชุดเดรสสีแดงสด ตัดกับผิวขาวๆ รองเท้าส้นสูงประมาณ ถึงจะเลิกงานแล้ว แต่เครื่องสำอางบนใบหน้าก็ยังดูไม่จืดใบหน้าสวยกวานเช่นเดิม เจนิสเดินเข้ามาในคฤหาสน์แต่กับต้องชะงักเล็กน้อยเมื่อมีหรูหลายคันที่จอดในคฤหาสน์ซึ่งไม่ได้มีแค่รถของเจ้าของบ้าน บรรยากาศที่เดินเข้ามาภายในคฤหาสน์ มีเสียงเพลงดนตรีสดที่คลอมาเบาๆ บนสนามกญ้าที่สวยถูกประดับด้วยไฟสุดโรแมนติก ราวกับว่ามีงานอะไรซักอย่าง ใบหน้าสวยขมวดคิ้วเล็กน้อย

ฉันเดินตามเสียงเพลงที่คลอมาเบาๆ แต่กับถึงชะงักด้วยท่าทีสงสัย ที่ตรงนี้ไม่ได้มีแค่ครอบครัวของฉัน แต่มีพวกเพื่อนฉัน ยัยแซมมี่ ยัยเฟย์ ยัยน้ำอุ่น ที่แต่งตัวกันมาแบบจัดเต็ม และยังมีกลุ่มเพื่อนสนิทของพี่ริว ทั้งสี่หนุ่มที่มากันครบ และรุ่นพี่อีกสองคน ที่มองมาทางฉัน ฉันพอจำได้ว่าเป็นรุ่นพี่ที่มอ.B ที่นั่งข้างพี่เรียวตะ แต่พี่อรัณ น่าจะเป็นภรรยาของพวกพี่เขา และตอนนี้น้องฟรอสต์ก็วิ่งเล่นกับเด็กๆ อีกหลายคนโดยที่ไม่สนใจแม่อย่างฉันเลยซักนิด ฉันว่าอยู่กันครบแบบนี้ ไม่ใช่การมาทานข้าวธรรดาแล้วแหละ

จากนั้น

!! ปัง ปัง !! พลุกกระดาษหลากหลายสีที่ถูกเพื่อนฉันและเพื่อนพี่ริวที่ยิ่งมาใส่บนหัวฉัน ฉันมอง ที่ริวใบหน้าอันหล่อเหลาที่อยู่ในชุดสูทตัวเดิมเดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มให้กับฉัน

!! ตึก ตึก !! ฉันรู้สึกหัวใจเต้นแรง ขาที่จะก้าวเดินนั้นหยุดชะงักอยู่กับที่ และตอนนี้ทุกสายตาจับจ้องมาที่ฉันๆ รู้สึกประหม่าเล็กน้อยที่ไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจอะไรเลย ฉันรับรู้ได้ทันทีว่าเขาจะทำอะไร ใบหน้าหวานเผยรอยยิ้มออกมาให้กับร่างสูงในชุดสูทตรงหน้าที่เดินเข้ามาหาตน

"Happy Anniversary will you marry me" พี่ริวเอ่ยขึ้นมากับฉัน พร้อมกับหยิบกล่องกํามะหยี่สีชมพูออกจากเสื้อสูท

"อย่าปฎิเสธนะครับ พี่อายเขา" ริวกระซิบเข้ามาที่ข้างหูของเจนิส คำพูดของพี่ริว จากที่ฉันจะร้องไห้เพราะตื่นตันใจแต่ฉันกับหัวเราะเบาๆ ออกมาแทน กับท่าทีของคนตรงหน้า

"แต่งเลย แต่งเลย" เสียงคนรอบข้างที่คอยเชียร์ฉันกับพี่ริว

" Okay darling" เสียงหวานเอ่ยออกมา ริวถึงกับจูบเข้าที่ปากบางจิ้มลิ้มของเจนิสทันที พร้อมกับเสียงกรี๊ดของสาวสวยอย่างแซมมี่ที่ดังขึ้นมาด้วยความดีอกดีใจกับเพื่อนสาว

จากนั้นริวก็สวมแหวนให้กับเจนิส ทามกลางคนที่มาเป็นพยานในวันนี้ ในครอบครัวและเพื่อนสนิทของทั้งเจนิสและริว ที่เต็มไปด้วยบรรยากาศที่อบอุ่น งานเลี้ยงเล็กๆ ของค่ำคืนนี้ที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและรอยยิ้มของทุกคน