“...”
ลูคัสกำลังจะเป็นบ้า
“ขอโทษนะ คุณครับ ปล่อยผมไปเถอะนะ นายท่านรองทำเรื่องนี้ให้เห็นอย่างชัดเจนมากแล้วนะ แล้วผมก็ไม่อยากจะทำให้เขาอารมณ์เสีย”
ชาร์ล็อตพูดว่า “คุณกลัวเขางั้นเหรอ?”
ลูคัสไม่เถียง
ใครบ้างในรอธเซย์ที่จะไม่กลัวเขา?
ชาร์ล็อตพูดว่า “ในเมื่อคุณกลัวเขามาก ไม่ใช่ว่าคุณกลัวว่าฉันจะพูดจาดูถูกคุณในตอนที่ฉันกลายเป็นภรรยาในอนาคตของเขาหรอกเหรอ?”
ลูคัสตะลึงงันอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นเขาหัวเราะและพูดว่า “คุณครับ กำลังฝันกลางวันอยู่รึไง? มันเป็นไปไม่ได้สำหรับทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างคุณและนายท่านรอง”
“งั้นเหรอ?”
ชาร์ล็อตเดินผ่านลูคัสไปอย่างช้า ๆ แม้ว่าใบหน้าของเธอจะเต็มไปด้วยร่องรอยของน้ำตา แววตาของเธอยังคงเต็มไปด้วยความหยิ่งยโส
“คุณบอกว่าแซคคารีไม่เคยให้โอกาสผู้หญิงคนไหนเข้าใกล้เขา แต่เขาให้ฉันมาสองครั้งแล้ว ถ้าเขาไม่ได้สนใจในตัวฉัน เขาจะทำแบบนั้นทำไม?”
ลูคัสเกาผมหยิกสีทองของตัวเอง “เรื่องทั้งหมดนี้มันเป็นอดีตไปแล้วนะ โอเค๊? นายท่านรองจะไม่ให้โอกาสคุณเป็นครั้งที่สามหรอก”
“คุณรู้ได้ไง?” ชาร์ล็อตเขย่าร่มในมือ “ถ้าแซคคารีไม่มีความรู้สึกอะไรกับฉันแล้วจริง ๆ เขาจะให้ร่มนี่กับฉันทำไมกัน? เขายังบอกฉันอีกว่าเขาห่วงเรื่องการปกป้องผิวของฉัน เพราะงั้น เขาห่วงเรื่องของฉันมาก”
อะไรนะ?!
นายท่านรองได้ให้ร่มกับเธอคันหนึ่งและบอกให้เธอปกป้องผิวของเธอเองเพื่อวิกเตอร์ รัทเทอร์ฟอร์ดอย่างประชดประชัน ชัดแล้วว่าเขาทำสิ่งนี้เพื่อล้อเลียนเธอ!
ทำไมเธอถึงคิดว่าเขาเป็นห่วงเธอล่ะ?
ลูคัสรู้สึกสับสนเล็กน้อย
ชาร์ล็อตยิ้มพร้อมริมฝีปากย่นเมื่อหล่อนเห็นว่าลูคัสกำลังเริ่มลังเล
“ถ้าคุณเต็มใจช่วยฉันในตอนนี้ ฉันจะจำบุณคุณครั้งนี้ไว้ แต่ถ้าคุณไม่ช่วยฉันและฉันไม่ได้ร่วมหัวจมท้ายในอนาคตกับแซคคารี ฉันจะนินทาคุณเสีย ๆ หาย ๆ ลับหลังแน่นอน ตัวเลือกเป็นของคุณเอง”
ลูคัสจ้องไปที่เธออย่างเฉยเมย
จากนั้นชาร์ล็อตจึงพูดต่อ “ฉันจะให้เวลาคุณคิดเรื่องนี้สามวินาที ฉันจะไม่รออีกแล้ว”
“สาม…”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คลั่งรักสุดใจของนายCEO