เธอพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ
และไม่อ้อมค้อมเหมือนเจียงฉูฉู่
จู่ๆ เจียงฉูฉู่รู้สึกเขินอายเล็กน้อย:"ฉัน ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น"
เสิ่นหยินอู้เองก็ขี้เกียจจะใส่ใจว่าเธอหมายถึงอะไร
ก่อนออกเดินทางกู้ตงเฉิง ได้สั่งยาให้เธอและพูดกับเจียงฉูฉู่:"ถึงเพื่อนของคุณไม่อยากดื่มยาแต่เท่าที่ดูอาการถ้าพอไหวก็ดื่มสักหน่อยเถอะที่ผมสั่งคือยาจีนโบราณซึ่งไม่ทำร้ายร่างกาย แค่ดื่มสักหน่อยก็พอ”
“ตกลง”เจียง ฉูฉู่รับยาจีน ไป
ทั้งสามคนออกจากคลินิกและกลับไปที่บ้านของตระกูลฉิน
ณ บ้านตระกูลฉิน
ทันทีที่ประตูรถเปิดออก เสิ่นหยินอู้รู้สึกอึดอัดจนเดินออกไป ตอนนี้เธอแค่อยากกลับขึ้นไปชั้นบนแล้วนอนพัก
แต่เมื่อเธอลงจากรถ เธอก็โซเซและเกือบจะพุ่งไปข้างหน้า แต่ฉินเย่เอื้อมมือคว้ารับเธอได้ทันเวลา
เขาขมวดคิ้วมองดูเธอ:"สภาพแบบนี้แล้วเธอยังไม่อยากกินยาอีก หรือจับฉีดยาเลย เธอนี้จริงๆเลย... "
เจียงฉูฉู่ ที่กำลังลงจากรถ เห็นมือของคนสองคนสัมผัสกันจึงรีบเดินเข้าไปช่วยประคองเสิ่นหยิ่นอู้
"เย่ ให้ฉันช่วยเถอะ"
เจียงฉูฉู่ ช่วยประคองเสิ่นหยิ่นอู้เข้าไปในประตูและทักทายบรรดาคนรับใช้ที่เห็น
เมื่อคนรับใช้เห็นเจียงฉูฉู่ สายตาของพวกเขาต่างก็แสดงความประหลาดใจออกมา
เมื่อเจียง ชูชูส่งคนขึ้นไปชั้นบนพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะรวมตัวกันและกระซิบกระซาบ
“ฉันมองผิดหรือเปล่า? เมื่อกี้คือคุณเจียงใช่ไหม?”
“ใครคือคุณเจียง?”
คนรับใช้ที่เริ่มมีอายุในคฤหาสน์ล้วนรู้จักเจียงฉูฉู่แต่คนมาใหม่บางคนไม่รู้จัก
“เจียง ฉูฉู่ คนที่คุยชายเราชอบไง ไม่คิดว่าเธอจะไม่รู้เรื่องนี้นะเนี้ย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง