เย็น
เสิ่นหยินอู้เม้มริมฝีปากสีแดงของเธอ และแสงในดวงตาของเธอก็ค่อย ๆ หรี่ลง
คนรับใช้ได้นำอาหารและถ้วยยามาให้ตั้งแต่เช้าตรู่
เมื่อเธอออกมาหลังจากล้างหน้าเสร็จ เธอก็ได้กลิ่นยาจีนฉุน ๆ และคิ้วของเธอก็ขมวดเข้าหากัน
“คุณผู้หญิงคะ ยานี้……”
เสิ่นหยินอู้ทนไม่ไหวอีกต่อไป และน้ำเสียงของเธอก็รุนแรงขึ้นมาเล็กน้อย
“บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าอย่าต้มยานี้อีก? ทำไมถึงยังเอาขึ้นมาให้อีก?”
โดยปกติแล้วเธอจะอ่อนโยน แต่ความรุนแรงอย่างกะทันหันของเธอได้ทำให้คนรับใช้ตกใจไป
หลังจากที่เสิ่นหยินอู้พูดจบ เธอก็ตระหนักได้ว่าเธอควบคุมตัวเองไม่ได้เล็กน้อย และทันใดนั้นเธอก็กลับเข้ามาสู่ความเป็นจริง แล้วยื่นมือออกมาพร้อมกับขมวดคิ้ว "โทษที ฉันไม่ค่อยสบาย เธอเอายาลงไปเถอะ”
คนรับใช้จำต้องลงไปชั้นล่างพร้อมกับยา
พอกลับมาในครัว พ่อบ้านก็เห็นถ้วยที่นำกลับมาซึ่งเต็มไปด้วยยา ใบหน้าแก่ ๆ ของเขาก็ย่นลงและพูดว่า "เฮ้อ คุณผู้หญิงยังไม่กินยาอีกเหรอ?"
คนรับใช้พยักหน้าแล้วเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ให้เขาฟัง
พ่อบ้านได้ยินน้ำเสียงของเธอที่ดูไม่พอใจ จึงพูดด้วยเสียงเข้มว่า: “พวกเธอก็รู้ว่าปกติคุณผู้หญิงปฏิบัติต่อพวกเธออย่างไร คราวนี้อาจเป็นเพราะเธอป่วย และอารมณ์ไม่ค่อยดี อย่าไปโกรธคุณผู้หญิงเพราะเหตุนี้เลย”
เมื่อได้ยินคำแนะนำที่เข้มงวดของพ่อบ้าน ใบหน้าของคนรับใช้ก็เปลี่ยนเป็นสีแดง และรีบส่ายหัวทันที
“ไม่ ๆ ฉันจะไปโกรธคุณผู้หญิงเพราะเรื่องนี้ได้ยังไงล่ะคะ?”
“งั้นก็ดี ไม่ว่ายังไงเธอก็เป็นคุณผู้หญิงของเรา”
ไม่ว่ายังไงเธอก็เป็นคุณผู้หญิงของเรางั้นเหรอ?
แต่เมื่อวานทุกคนไม่ได้พูดกันเหรอว่าเจียงฉูฉูคนนั้นเป็นคนที่คุณผู้ชายชอบ?
หรือคุณผู้หญิงของพวกเขาจะถูกเปลี่ยนไปเร็ว ๆ นี้?
ขณะที่กำลังคิดอยู่ จู่ ๆ เสียงอันเย็นชาก็ดังขึ้นมา
“เธอยังไม่ยอมดื่มเหรอ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง