คุณแมงดากลายเป็นซีอีโอไปแล้ว! นิยาย บท 2

ห้าปีต่อมา

สนามบินนานาชาติวิศรา

นิรสาแต่งตัวอย่างมิดชิดทั้งแว่นตาและหน้ากากอนามัย ดูไป ก็คล้าย ๆ กับมัมมี่อยู่เหมือนกัน 

เธอสงสัยเหลือเกินว่าตลอดห้าปีที่ผ่านมา ชายหนุ่มที่ต้องการจะคืนให้เธอแบบ ‘ทบทวีคูณ’ คนนั้นยังคงพลิกแผ่นดินตามหาเธออยู่รึเปล่า

ถ้าไม่ใช่เพราะสามัญสำนึกที่จะต้องกลับมาช่วยชีวิตใครคนหนึ่ง เธอไม่มีทางกลับมาที่นี่อีกแน่นอน

เธอเดินลากกระเป๋าด้วยใจที่เต้นตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ยิ่งเดินความเร็วก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น ในขณะที่เด็กน้อยสามคนที่กระเตงอยู่ด้านหลังก็พยายามอย่างยิ่งที่จะเดินตามเธอให้ทันด้วยขาอันสั้นเป็นปล้องของพวกเขา

ทันใดนั้น เสียงเล็กแหลมก็ร้องดังขึ้น “แม่คะ แม่เดินเร็วเกินไปแล้วนะ หนูวิ่งตามแม่จนหิวตาลายไปหมดแล้ว หนูอยากกินช็อคโกแลต คัพเค้ก ขนมปังชุบไข่ทอด แล้วก็...”

“ชูว์!” นิสราหันมาชูนิ้วปิดปากเป็นสัญลักษณ์ให้เงียบ กลัวเหลือเกินว่าเสียงนั้นจะดึงดูดความสนใจจากผู้คน – ความสนใจที่เธอไม่ต้องการ

เจ้าของเสียงอันเล็กแหลมมีชื่อว่า ‘ธารา’ เธอเป็นลูกคนสุดท้องของนิสราที่ชื่นชอบการกินเป็นชีวิตจิตใจ

“อย่าดื้อซิคะ เดี๋ยวแม่ค่อยพาหนูไปซื้อขนมทีหลังนะ ตกลงไหม”

ธารารีบพยักหน้ารับข้อเสนอ ดวงตาลุกวาวด้วยความตื่นเต้น

และที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ธาราก็คือ ‘เมทินี’ ทั้งคู่หน้าเหมือนกับราวกับแกะ เธอส่ายหน้าด้วยความระอาใจราวกับผู้ใหญ่คนหนึ่ง แล้วถอนหายใจยาว “ถ้าเธอกินไม่หยุดแบบนี้นะ ซักวันเธอจะต้องอ้วนเหมือนหมู! เราต้องรู้จักดูแลสุขภาพตัวเองนะ ธารา”

ธาราหันไปค้อนเมทินีอย่างไม่พอใจ “พูดอย่างกับเธอไม่กินงั้นแหละ!”

“เขาเรียกว่าชิม ฉันกินแค่คำเดียวเอง!”

“จะคำเดียวหรือสองคำก็เรียกว่ากินทั้งนั้นแหละ!”

“ไม่จริง!”

“จริง!”

“ไม่จริง! พี่ยุ ช่วยพูดหน่อยซิ”

เหมือนรู้ตัวว่าจะแพ้ เมทินีรีบดึงพี่ชายมาเป็นพรรคพวก

วายุที่ตอนนี้ถูกบังคับให้เลือกข้างยืนเกาหัว ไม่รู้ต้องทำยังไง

ธาราและเมทินีต่างก็เป็นน้องสาวของเขา วายุไม่ต้องการเลือกใครคนใดคนหนึ่ง

“ฉันว่า...ก็ถูกทั้งสองคนนั่นแหละ!”

เมื่อได้ยินคำตอบ ทั้งธาราและเมทินีกลอกตามองไปที่วายุก่อนจะโวยวายเสียงดังแล้วสะบัดหน้าเดินนำออกไป

“เอาล่ะ พอแล้วเด็ก ๆ รีบไปดีกว่า”

ผู้หญิงคนนี้ดูดุจังเลย

ธาราทำอะไรอะ ขอโทษทำไม