คุณแมงดากลายเป็นซีอีโอไปแล้ว! นิยาย บท 3

“พี่รุจคะ เด็กนี่ไร้มารยาทมาก ๆ เดินมาชนโซเฟียแท้ ๆ แต่ไม่ยอมขอโทษ ดูหน้ามันซิ...”

อติรุจก้มลงมองหน้าเมทินี เด็กหญิงคนนี้ผิวขาวละเอียด ดวงตามีแววดื้อรั้นและสู้คน 

นิสรายังคงก้มหน้ามองพื้น แอบเหล่มองอติรุจที่ยังคงจ้องหน้าเมทินี และภาวนาอยู่ในใจขออย่าให้เขาเห็นความคล้ายคลึงกันระหว่างเมทินี, ธารา และตัวเธอ

สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ช่วยลูกช้างด้วย!

เธอพึมพำคำอธิษฐานอย่างเงียบได้ยินเพียงเสียงลมหายใจ

วายุสังเกตเห็นความผิดปกติของแม่ เขามองตามสายตาของนิสราไปจนเห็นอติรุจ วายุหรี่ตามองชายหนุ่มอย่างใช้ความคิด

แปลกจัง

ทำไมผู้ชายคนนี้ หน้าตา..เหมือนเราจังหนอ?

ความอยากรู้อยากเห็นของวายุกระตุ้นให้เขาขยับเข้าไปใกล้ผู้ชายคนที่หน้าตาเหมือนเขาเพื่อหาคำตอบ แต่นิสรากลับคว้าแขนเขา เธอรีบหยิบหน้ากากอามัยของเด็กมาสวมให้กับวายุ 

วายุลูกรัก อย่าหาเรื่องเพิ่มให้แม่อีกเลยนะ ข้อรองเถอะ!

ถ้าอติรุจเห็นหน้าลูกเมื่อไหร่... ทุกอย่างก็จบ!

เราจะถูกพรากออกจากกันตลอดชีวิต!

แม้จะไม่ค่อยเข้าใจเจตนาของแม่ แต่วายุก็ไม่ได้ขัดขืน และยังยอมให้แม่ดึงตัวเขาไปหลบหลังอีกต่างหาก

“นี่ลูก ๆ ของคุณใช่ไหม”

เสียงทรงพลังของอติรุจทำเอานิสราสะดุ้งเฮือก

เธอพยักหน้าเกร็ง ๆ ไม่กล้าปริปากพูดอะไรออกมา กลัวเหลือเกินว่าเขาจะจำเสียงของเธอได้

“คุณควรอบรมลูกคุณตั้งแต่เขายังเล็กนะ ถ้าปล่อยให้โตไปแบบไม่สั่งสอน เขาก็จะกลายเป็นภาระของสังคม!”

“คุณกล้าดียังไงมาพูดอย่างนี้กับแม่ของหนู? ผู้หญิงคนนั้นต่างหากที่พูดไม่ดีใส่ธาราก่อน จริง ๆ ถ้าเธอไม่รังแกเด็ก หนูก็คงขอโทษเธอไปแล้ว”

เด็กคนนี้ปากดีจริง ๆ แล้วยังจะนิสัยหัวรั้นนั่นอีก ทำให้ฉันนึกถึงใครคนนึง

เด็กคนนี้ทำให้ฉันนึกถึง...

เด็กสองคนนี้หน้าเหมือนผู้หญิงคนนั้นมาก หรือว่าแม่ของพวกเขาจะเป็น...

โอ้ย! ตายแล้ว! ฉันจะทำยังไงดี?

ถ้าเขายืนกรานให้ฉันเปิดหน้าล่ะ?

จบกัน ทุกย่างจบกัน

เสร็จแล้วฉัน!