คุณแมงดากลายเป็นซีอีโอไปแล้ว! นิยาย บท 5

เสียงของเขาเย็นเยียบราวกับมาจากขุมที่ลึกที่สุดของนรก

นิสรายืนเต้นเร้า ๆ ด้วยความกลัวสุดชีวิต

ฉันจะปล่อยให้เรายืนกันอยู่ตรงนี้ไม่ได้ ถ้าเด็ก ๆ วิ่งออกมาตามหาฉันล่ะก็...

คิดได้ดังนี้ นิสราจึงรีบวิ่งหนีไปทางประตูหน้าร้าน

อติรุจมองนิสราด้วยสายตาดุดัน และรีบเดินตามเธอออกไป

คิดจะหนีงั้นเหรอ?

งั้นก็แสดงว่าเป็นผู้หญิงคนนั้นจริง ๆ!

นิสราวิ่งไปหอบไปด้วยความเหนื่อย เธอสบถออกมายาวเหยียดเมื่อหันหลังมองกลับไป

ทำไมยังตามมาทันอีก โอ้ย! นี่เขาเป็นมนุษย์ล่องหนรึยังไง? ทำไมถึงเร็วขนาดนี้?

ในช่วงสองสามปีที่ผ่านมากับชีวิตในต่างประเทศ นิสราได้เรียนรู้ทักษะทางการแพทย์มาเท่านั้น แต่ไม่มีใครสอนทักษะการหายตัวไปจากสถานการณ์เลวร้าย นี่ถ้ามีคนสอน เธอก็คงไม่ต้องวิ่งหนีแทบเอาชีวิตไม่รอดแบบนี้หรอก!

“อ๊ะ!”

ทันใดนั้น นิสราถูกผลักลงไปที่พื้น

“เธอจริง ๆ ด้วย!” เสียงกังวานราวปีศาจของอติรุจดังมาจากบนตัวเธอ

นิสราสูดหายใจอย่างแรงด้วยความเจ็บปวด เธอมองท่าทางเย็นเยียบของอติรุจด้วยความมึนงงเล็กน้อยและเธอก็นึกอะไรขึ้นมาได้ นิสรารีบปรับสีหน้าให้ดูงุนงงสับสน

เอาล่ะ นึกออกแล้ว! ฉันจะแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง!

“ใครคะ... คุณพูดถึงใคร”

อติรุจขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะปล่อยลมหายใจอันเย็นเยียบออกมา

“ฉันคิดว่าคงจะต้องช่วยฟื้นความทรงจำให้เธอสักหน่อยแล้ว!”

จากนั้นอติรุจก็ฉุดนิสราขึ้นจากพื้นและลากเธอไปกับเขาอย่างไร้ความปราณี

“ช-ช่วยด้วย! เขากำลังลักพาตัวฉัน! เขาจะข่มขืนฉัน! ช่วยด้วย”

เสียงกรีดร้องของนิสราหายไปอย่างเฉียบพลันทันทีที่ก้านคอถูกสับอย่างกะทันหันด้วยวิชาคาราเต้ ทันใดนั้น ทุกอย่างก็มืดสนิท เธอสลบไปทันทีหลังจากนั้น

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

“อ๊าย!”

นิสราถูกปลุกให้ตื่นด้วยน้ำเย็นจัดที่เทลงบนตัวเธอ ทำให้ตอนนี้เธออยู่ในสภาพเปียกม่อลอกม่อแลก

เธอลืมตาขึ้นและเช็ดหน้าตัวเองด้วยความตื่นตระหนก จากนั้นเธอจึงเห็นอติรุจที่จ้องมาที่เธอด้วยใบหน้าและท่าทางที่น่ากลัว

ฉันอยู่ที่ไหน?

ดวงตาของเธอกวาดสายตาไปรอบ ๆ ขณะที่ความทรงจำหลั่งไหลเข้ามาในหัวของเธอราวกระแสน้ำไหลเชี่ยว

ทุกอย่างจบลงแล้ว ฉันเสร็จอติรุจแล้วจริง ๆ!

“ตอนนี้จำได้รึยังว่าฉันเป็นใคร?”

นิสราตัวแข็งขึ้นและส่ายหัวอย่างแรง ยังคงแสร้งทำเป็นไม่รู้

นี่เขาจะเค้นฉันให้ตายไปเลยใช่ไหม?

โหดร้ายที่สุด!

“เรื่องเมื่อห้าปีที่แล้วมันเป็นความเข้าใจผิด! คุณอติรุจเป็นถึงประธานกลุ่มบริษัทสหพาณิย์ คุณคงไม่คิดจะฆ่าฉันเพราะความเข้าใจผิดหรอกใช่ไหมคะ มันอาจจะทำลายชื่อเสียงของคุณได้นะ!”