คุณแม่สายสรองของแฝดสาม นิยาย บท 1

ร้อนเกินจะทนไหว...

ในห้องสลัวๆคามิลา บรู๊คลินตัวสั่นราวกับเรือที่อยู่ใจกลางพายุทอร์นาโด ในที่สุดเธอก็พบวิธีระบายความทุกข์และความคับแค้นใจทั้งหมด

เธอตะลุมบอนกับผู้ชายคนนั้นที่หอบถี่ๆ มันเหมือนเพลงที่เข้าหูเธอ...

พยายามที่จะทำตามการกระทำที่รุนแรงของเขา เธอไม่สนใจความเจ็บปวดทางกายแม้แต่น้อยและหลับตาลง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อหลายชั่วโมงก่อนผุดขึ้นมาในความคิดของเธอ

วันนี้เป็นวันเกิดของเธอ ในตอนแรกเธอกำลังจะพบกับคู่หมั้นของเธอไซลาส ไรอัน เพื่อออกเดท จากนั้นเองเธอบังเอิญเจอเขาในขณะที่เขากำลังนอกใจเธอเขาอยู่กับไลลา บรู๊คลินน้องสาวต่างแม่ของเธอ

ในขณะนั้นเธอบินออกจากที่จับเธอตัดสินใจที่จะ แก้แค้นเธอจะต้องชดใช้สิ่งนี้อย่างสาสม!

แต่...หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น?

เธอพยายามที่จะไม่จํา

...

สองเดือนต่อมาที่บ้านครอบครัวบรู๊คลิน

ไลลาเสแสร้งทำเป็นตกใจ“คามิลาเธอพึ่งคบกับไซลาสเมื่อสองเดือนก่อนเองไม่ใช่เหรอ ไปคบกับผู้ชายคนอื่นได้ยังไงกันเนี่ย? และเธอก็ตั้งท้องด้วยหรอ!”

คามิลารู้สึกขยะแขยงไปทั่วขณะที่เธอจ้องมองน้องสาวของเธอที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

เกี่ยวกับสิ่งที่ไซลาสและไลลาทำในตอนนั้น เธอเลือกที่จะเงียบทุกคนเพื่อรักษาศักดิ์ศรีของพวกเขา

เธอไม่คาดคิดว่าไลลา จะแสดงท่าทีไร้ยางอายเช่นนี้ เธอกล้าพูดถึงเหตุการณ์ในตอนนั้นได้ยังไง!

คามิลาจ้องมองที่ไลลาและเยาะเย้ย“เธอไม่ละอายใจในสิ่งที่ทำลงไปหรอ”

ไลลาชี้ไปที่คามิลาแล้วขึ้นเสียง“อย่ามาพูดไร้สาระ! คืนนั้นเธอออกไปเที่ยวกับชายอื่นทั้งคืนและตั้งท้องเอง แล้วตอนนี้แกยังกล้าด่าฉันอีกเหรอ?”

ในที่สุดคามิลาก็โพล่งออกมา"ฮือฮือ! เธอรู้ดีว่าเขาเป็นคู่หมั้นของฉัน แต่เธอก็ยังคบกับเขาอยู่ ยังอายไม่พอสำหรับเธออีกหรอ"

“แกกก...”แววตาแห่งความรู้สึกผิดปรากฏขึ้นในดวงตาของไลลา หลังจากที่เธอเห็นพ่อของเธอเท่านั้น เธอก็ฟื้นเสียงของเธอ

“เหตุผลเดียวที่ฉันตกลงรับตำแหน่งแทนเธอและเป็นคู่หมั้นของไซลาสก็เพื่อความสัมพันธ์ที่ประสบความสำเร็จระหว่างครอบครัวของเรา แม้ว่าเธอจะไม่เข้าใจความเจ็บปวดของฉัน แต่เธอก็ไม่ควรผิดที่ฉันด้วยคำพูดแบบนั้น!” ขณะที่เธอพูด เธอรีบไปหา ลียา โฮปแม่เลี้ยงของคามิลาซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ น้ำตาของเธอไหลลงมาอย่างอิสระบนใบหน้าของเธอ

ลียากอดไลลาและพูดด้วยความไม่พอใจ“คามิลาเธอไม่ควรพูดโดยไม่มีหลักฐาน! เธออาจจะไม่สนใจชื่อเสียงของตัวเอง แต่น้องสาวของเธอยังเด็กอยู่ เธอจะเชิดหน้าชูตาในสังคมได้อย่างไรถ้าเธอทำลายชื่อเสียงของเธอเอง!”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นคามิลาก็ยื่นมือออกไปและตบไลลาล้มลงกับพื้น! จากนั้นเธอก็กระโจนเข้าใส่เธอและตบหน้าอีกสองสามครั้ง!

คามิลายังระบายความเกลียดชังทั้งหมดที่มีต่อไลลาได้ไม่เพียงพอ ดังนั้นเธอจึงจับผมของไลลาและดึงเธอขึ้นจากพื้น!

ขณะที่คามิลาพยายามควบคุมตัวเองมากเกินไป เธอรู้สึกว่ามีใครบางคนดึงเธอออกอย่างแรงจากด้านหลัง ทำให้เธอเสียการทรงตัวและหงายหลัง! ก่อนที่เธอจะล้มลงกับพื้น เธอก็คลุมท้องโดยไม่รู้ตัวเพื่อป้องกันมัน

กาเอลคำรามอย่างเดือดดาล “แกเป็นบ้าไปแล้วเหรอ!”

ไลลากระโดดเข้าไปในอ้อมแขนของกาเอลทันที ร้องไห้อย่างเจ็บปวด “พ่อคะ ฉันแค่อยากจะให้คำแนะนำบางอย่างกับคามิลา เธอไม่เพียงไม่ชื่นชมความพยายามของฉัน แต่เธอยังกล่าวหาว่าฉันแย่งไซลาสไปจากเธอด้วย! ยิ่งกว่านั้น เธอยังกล่าวหาว่าฉันกับแม่ฉกฉวยเธอไปและยึดครองครอบครัวบรู๊คลิน! เธอบอกฉันกับแม่ไปให้พ้น!”

ดังนั้นกาเอลจึงตบหลังไลลา เบาๆ เพื่อปลอบโยนเธอ “เธอเป็นลูกสาวของฉัน และฉันได้แต่งงานกับแม่ของเธออย่างเป็นทางการและถูกต้องตามกฎหมาย ฉันจะไม่ยอมให้ใครมาขับไล่เธอ!”

คามิลาผิดหวังจนร้องไห้ไม่ออก เธอถามเสียงแหบห้าวว่า "แล้วฉันไม่ใช่ลูกสาวของคุณหรือไง"

กาเอลรู้สึกอายเล็กน้อยแต่เขาเลือกที่จะไม่สนใจเธอ

คามิลาเม้มริมฝีปากอย่างเย้ยหยัน จากนั้นเธอก็ลุกจากพื้นด้วยความยากลำบาก แล้วค่อยๆเดินไปที่ประตูพร้อมกับกุมท้องไว้ 'ไม่เหลืออะไรในครอบครัวนี้ให้ฉันอีกแล้ว'