คุณชาย,เธอแต่งงานแล้ว! นิยาย บท 3

อิงฟ้ามาถึงที่พักของรดา เพื่อนของเธอพร้อมกับกระเป๋าเดินทางของเธอ

เธอยกมือขึ้นเคาะประตูเบา ๆ เธอยืนอยู่ข้างๆและรออย่างเงียบ ๆ

รดาและเธอเป็นเด็กกำพร้าทั้งคู่ และพวกเขาเติบโตมาด้วยกันในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ดังนั้นจึงอาจกล่าวได้ว่าพวกเขาเป็นเหมือนพี่สาวน้องสาว

ฉันจำได้ว่าตอนที่ก้องฟ้ามารับเธอ รดาพูดกับเธอว่า: "อิงฟ้าถ้าเขาไม่ต้องการเธออีกต่อไปแล้ว ก็กลับมาบ้านของเรานะ"

เป็นเพราะประโยคนี้ ที่ทำให้อิงฟ้ามีความกล้าที่จะไม่ต้องการบ้านของคุณก้องฟ้าอีกต่อไป

รดารีบเปิดประตูเมื่อเห็นเธอ มุมปากของเธอก็ยกขึ้นทันที เผยให้เห็นรอยยิ้มที่ประดับอยู่ทั่วทั้งใบหน้าของเธอ

“อิงฟ้า ทำไมเธอถึงมาที่นี่”

อิงฟ้าจับกระเป๋าของเธอแน่นขึ้น และพูดด้วยความลำบากใจ: "รดา ฉันมาขออาศัยอยู่กับเธอที่นี่หน่อยนะ"

รดาเพิ่งจะสังเกตเห็นถึงกระเป๋าเดินทางที่อยู่ในมือของเธอและรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็แข็งขึ้นทันที "เกิดอะไรขึ้น"

อิงฟ้าแสร้งทำเป็นเมินเฉยและยิ้ม "ฉันเลิกกับเขาแล้ว"

รดาชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นมองไปที่อิงฟ้าที่พยายามฝืนยิ้ม

ใบหน้าขนาดเท่าฝ่ามือนั้นซูบลงจนเห็นเบ้าตาโหลลึกชัดเจน ใบหน้าขาวซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัด

ร่างกายยืนอยู่ท่ามกลางลมหนาว ยิ่งทำให้ดูผอมบางราวกับแผ่นกระดาษ

เมื่อเห็นอิงฟ้าเป็นเช่นนี้ รดาก็รู้สึกปวดใจมาก

เธอรีบก้าวไปข้างหน้าและกอดอิงฟ้าไว้แน่น "อย่าเสียใจไป ยังมีพี่สาวคนนี้อยู่"

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ดวงตาของอิงฟ้าอดไม่ได้ที่จะเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา

เธอกอดรดากลับและตบหลังเธอเบา ๆ “ฉันสบายดี ไม่ต้องเป็นห่วง”

รดารู้ว่าเธอแค่พยายามปลอบใจตัวเองเท่านั้น

อิงฟ้าชอบคุณก้องฟ้ามากแค่ไหน เธอสามารถรับรู้ได้

ในช่วงห้าปีที่ผ่านมา อิงฟ้าทำงานอย่างหนักเพื่อรวบรวมเงินห้าล้านส่งคืนให้คุณก้องฟ้า

เธอคิดอย่างโง่เขลาว่าสิ่งนี้จะเปลี่ยนและสร้างความประทับใจของ คุณก้องฟ้าที่มีต่อเธอ

แต่สุดท้ายเธอก็ถูกคุณก้องฟ้าทอดทิ้งอย่างไร้ความปรานี

รดาพลันนึกถึงคืนที่ฝนตกเมื่อห้าปีที่แล้ว...

ถ้าอิงฟ้าไม่ขายตัวเองเพื่อซ่งซิเยว่ เธอคงไม่ได้พบกับคุณก้องฟ้า

ถ้าอย่างนั้นอิงฟ้าของเธอ คงจะมีความสุขมากอย่างแน่นอน