คุณชาย,เธอแต่งงานแล้ว! นิยาย บท 9

เดิมอิงฟ้าวางแผนไว้ว่าอีกสามเดือนหลังจากนี้ เธอก็จะไม่อยู่บนโลกนี้อีกต่อไป แต่เมื่อนายอนันต์ต้องการนอนกับเธอ เวลาก็ยิ่งสั้นลงกว่าเดิม

ตอนนี้เขาให้เวลาแค่สามวัน มันยากที่จะรับไหว

เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่จู่ๆนายอนันต์ก็ปล่อยเธอ

อิงฟ้าได้ถึงกับโล่งใจ กลืนคำพูดลงคอไป

ไม่ว่าจะยังไง คืนนี้เราพอแค่นี้ก่อนดีกว่า

"ที่รัก."

นายอนันต์ก้มลงจูบแก้มเธอแรงๆ: "งั้นวันนี้ฉันจะกลับก่อน แล้วอีกสามวันฉันจะไปรับเธอ"

อิงฟ้าจับแก้มที่ถูกเขาจูบ รู้สึกสะอิดสะเอียนเป็นที่สุด

แต่ต่อหน้านายอนันต์ เธอยังต้องอดทนและแสร้งพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

เมื่อเห็นว่าเธอเชื่อฟัง นายอนันต์ก็ปล่อยเธอ และเดินไปที่ประตู

เมื่อเขาไปถึงประตู ก็หยุดชะงักทันที

"ใช่แล้ว"

เขาหันกลับมามองอิงฟ้าอย่างมีเลศนัย “ที่รัก เพื่อนสนิทของเธอชื่อ รดา ใช่ไหม”

อิงฟ้าแสร้งทำเป็นสงบ ใบหน้าของเธอเย็นชาขึ้นหลายส่วน

นายอนันต์ รู้เรื่อง รดา จริง ๆด้วย ดูเหมือนว่าเขาจะรู้เรื่องของเธอทั้งหมดแล้ว

ความรู้สึกถูกไล่ต้อน ทำให้อิงฟ้าอึดอัด

เธอถามด้วยใบหน้าเย็นชา "แล้วยังไง"

นายอนันต์ยิ้มมุมปากแล้วหัวเราะเบา ๆ “ก็ไม่ยังไง แค่อยากเตือนเธอไว้ว่ารอฉันอยู่บ้านอย่างเชื่อฟัง อย่าคิดหนี”

นายอนันต์ไม่ได้เอ่ยคำขู่มาแม้แต่คำเดียว แต่อิงฟ้ากลับได้เข้าใจสิ่งที่เข้าต้องการสื่อได้อย่างชัดเจน

หากเธอกล้าหนี เขาจะไปหาเรื่องรดาแทน

ความรู้สึกที่ไร้เรียวแรงหมดหนทางหนีได้กลับมาอีกครั้ง

ความรู้สึกสิ้นหวังของอิงฟ้า ทำให้มือที่กำแน่นค่อยๆคลายออก

เธอพูดอย่างไร้อารมณ์ว่า: "อย่าแตะต้องเธอ ฉันจะรอคุณที่บ้าน"

นายอนันต์ทำท่าส่งจูบให้เธอ: "เด็กดี"

คลื่นไส้!